Sezer'le Gül'ün tek ortak yönü

13 Ağustos 2008 10:40 tsi
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül ve eski Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer'in tek ortak yönünü Mehmet Ali Kışlalı yazdı.

Mehmet Ali Kışlalı/Radikal

Onların Allah’ı bir

Bu bir güney bölgesi, daha ziyade Adana kaynaklı deyimdir. İki kişinin birbirine hiç benzemediğini, ortak noktaları olmadığını anlatmak için kullanılır. Ortak sadece ‘Allah’ları olduğu ifade edilir.
Şimdi Gül kendisine YÖK’ten gelen rektör listesinden dokuz adayı değiştirip de eleştiriye uğrayınca kimi çevreler itiraz etti. ”Aynı şeyi Cumhurbaşkanı Sezer de yapmıyor muydu?” dendi.
Bu eleştiriler bana, çocukluğumda öğrendiğim, yazımın başlığına koyduğum sözü hatırlattı. ‘Sezer ile Gül arasında sadece bir noktada benzerlik bulunabilir’ diye düşündüm: ”Onların sadece Allahları bir.” Başka hangi benzerlikleri olabilirdi ki?
Bu köşenin okurları Sezer’in cumhurbaşkanlığı döneminde ‘İyi ki Sezer var’ ya da ‘Sezer’i çok ararız’ türünden başlıkları kullandığımı hatırlayacaklardır. İşte şimdi, sık vesileyle, o günleri hatırlıyoruz. Arıyoruz. Daha çok arayacağız. Şu son birkaç güne baksak. Örnek dizi, meslektaşlardan Bekir Coşkun ile başladı, Mehmet Y. Yılmaz ve Tufan Türenç ile devam etti.
Bekir sevimli üslubu ile ‘O benim cumhurbaşkanım değil’ deyip, Anayasa Mahkemesi’nin 1’e karşı 10 oyla aldığı kararla, kendisinin bu değerlendirmesini onayladığını yazdı. Gül artık yasa karşısında, yeminiyle çelişen, laikliğe karşı eylemlerin odağı olmamış mıydı? Yanıtını da verdi; “Sezer, hakkında yüce mahkeme böyle bir karar verseydi, değil bir gün, bir dakika bile orada oturmazdı” dedi.
Mehmet Y. Yılmaz gazeteciliğin bir temel kuralının ‘fikri takip’ olduğunu gösteren yaklaşımına sadık kaldı. ‘Artık gazete okuyor sanırım’ başlıklı köşesinde, Gül’ün ailesiyle birlikte bir işadamının yatında tatil yapması haberi hakkında Çankaya’dan yapılan açıklamadan hareketle, unutmayacağını gösterdiği ana konuya geldi.
Hatırlattı; “Suudi Arabistan Kralı, Ekvator Devlet Başkanı’nın eşine değeri yüz binlerce doları bulan bir mücevher armağan etti. Arkasından da Türkiye’ye geldi. Olağanüstü ilgi gördü. Cumhurbaşkanı’nı, Başbakan’ı ayağına koşturdu” dedikten sonra aynı şeyin Türkiye’de yapılıp yapılmadığını, değerli hediyeler verildiyse bunların yasal süre içinde beyan edilip edilmediğini araştırdığını, hatta TBMM’de bu konuda soru önergesi de verildiğini ama yanıt alınamadığını yazdı.
Ekvator Devlet Başkanı Kral’dan eşine verilen çok değerli hediyenin satılıp parasıyla hayır işleri yapmak için izin istemişti. Acaba Gül de böyle bir şey düşünür müydü?
Tufan Türenç ‘Gül, ettiği yemine sadık kalmalı’ başlıklı yazısında, hatırlattığı yeminini şöyle özetledi: “Anayasaya, hukukun üstünlüğüne, demokrasiye, Atatürk ilke ve inkılaplarına ve laik cumhuriyet ilkesine bağlı kalacağıma. (...) üzerime aldığım görevi tarafsızlıkla yerine getirmek için bütün gücümle çalışacağıma büyük Türk milleti ve tarih huzurunda namusum ve şerefim üzerine ant içerim.”
Sonra önüne getirilen kararnameleri onaylarken (özellikle rektör tayinlerinde) bu yemine uygun hareket edip etmediğini sordu. Sezer’in hep yeminine sadık hareket ettiğini yazdı.
“Gül‘ün tayin ettiği 21 rektörden 12’si türban yanlısı” dedi.
Doğrusu şimdi Gül’ün işi, sadece kendisine verilen oyların sahiplerinin değil, tüm ülkenin cumhurbaşkanı olması için, daha zor. Muhalefet, CHP ve zaman zaman AKP’ye destek olan, hatta bilinen kararıyla Gül’ün seçilmesini de sağlayan MHP de Gül’e karşı tutumunu sertleştirdi.
Milliyet, ‘Muhalefetten Cumhurbaşkanı Gül’e tepki; işadamı yatıyla tatil, etik değil’ başlıklı yazıda, bu tür hareketin Batı’da nasıl eleştirildiğini yazdı.
”Gül sadece AKP çizgisini muhafaza etmiyor, aynı zamanda AKP’nin zenginleriyle ilişkisini de koruyor” dendi.
Vatan her iki kişiden birinin oyunu alan aday yerine Gül’ün İzmir’de her 10 kişiden birinin oyunu alanı seçtiğini vurguladı.
Yılmaz Özdil de Gül’ü ‘Fethullah hocaefendi benim idolümdür’ diyen birinin yatına bindiği için eleştirdi.

Bu haber 530 defa okundu.