Bırakın da iki satır okuyalım!

0 0 0000 00:00 tsi

Bir ünlü sanatçımız (ismini de söyleyelim, Gülben Ergen), Fransa’yı boykot bábından Paris tatilini yarıda kestiğini anlatmıştı. Böylece Fransa’ya karşı milli tavır sergilenmiş oluyordu.

Bir kısım medyaya göre reklam kokan hareketlerdi bunlar ama, günahını almayalım yine de. Fransa’yı boykot vetiresinde öyle saçmalıklara şahit olduk ki, varsın bu kadarcık reklam olsun, ziyanı yok.

Şimdi değerli sanatçımız ve Erdoğan ailesi haklı olarak Hayır, reklam değildi, düpedüz milli tavırdı diye açıklama göndermeye kalkacak. Hemen belirteyim, bu konuda müddei değilim. Reklam olmadığını peşinen kabulleniyorum.

Son olarak bacıma şunu da söyleyeyim: Sen hiç olmazsa güzelim tatilini yarıda kestin, moral ve fizik dünyanda nakısa oluşması pahasına... ‘Milli tavır’ sergiliyormuş gibi yapıp kişisel çıkarlarını Fransız ulusal çıkarlarıyla tevhid eden ulusalcılarımızı nereye koyacağız?

Fransa’ya kızgınlığımızın yol açtığı haksızlıklardan, daha doğrusu bize yaptırdığı saçmalıklardan söz ediyordum...

Evet, çok asabımızı bozdular. Öte yandan, dünyaya armağan etmekle övündükleri bazı kavramların (özgürlük gibi) altını boşaltmak suretiyle öfkemizi daha da artırdılar...

Fakat, bütün bunlar, bize histerik tepkiler koyma hakkı vermiyor.

Duygusallığın ve tepkiselliğin de bir mantığı, bir rasyonalitesi olmalı, öyle değil mi?

Neler yapılmadı ki...

Fransa’yı soykırımla suçlayan yasa tasarıları hazırlamak, Fransızca kursundan kaydını sildirmek, eh işte Paris tatillerini yarıda kesmek, Fransız arabalarına binmemek, Fransız yazarlarını okumamak, Doğu’nun Paris’i nitelemesini kullanmaktan vazgeçmek, Fransız peyniri yememek, Cezayir Sokağı tabelasına dönüş hazırlıkları yapmak ve Alain Delon’a sövmek gibi...

Bu histeriye, ne yazık ki, RTÜK de katıldı: Televizyon kanalları Fransız filmi yayınlamasınmış.

Değerli Erdoğan Teziç’imiz de Fransa’dan aldığı onur madalyasını iade etti.

Madem aldın, niçin iade ediyorsun?

İade edecektin, neden aldın ve niçin şimdi iade ediyorsun?

Fransızlar (ulusalcı mizah yazarlarının tabiriyle) Fransızlıklarını ilk kez göstermiyorlar ki. Fransız her zaman Fransızdır. Sen madalyanı AB’yle müzakereler vetiresinde, Türk kültürünü Avrupa’nın kalbine saplanmış bir hançer olarak nitelediklerinde iade edecektin.

Geçenlerde ulusalcı kanallardan birinde, ismi cismi olan bir akademisyen, üstelik aklı başında bir adamdır, Fransa’yı boykot girişimlerini sarakaya alanların vatanseverliğinden kuşku duyduğunu anlatıyordu.

Beni ilgilendirmez kardeşim...

Fransız sinemasını sevmem (Hollywood’un egemenliğini kıracağım diye son yıllarda saçmalamaya başladılar; yönetmenleri kasıntı, oyuncuları eserikli, yazarları düpedüz munkabızdır); Fransız peyniriyle de işim olmaz, fakat edebiyatına pek bir bayılırım.

Hangi Çılgın Türk beni Paris’e gitmekten yahut Proust, Camus, Celine, Simenon, Beigbeder filan okumaktan alıkoyacakmış ki?

Madem Fransa’yı boykot bir tür ulusal rüşt ispat etme görevidir ve aynı zamanda ekonomik ilişkilerin askıya alınmasını içermektedir, Özdemir İnce aldığı ödülleri ve (varsa) madalyalarını iade etsin, Mine G. hemşiremiz içine doğduğu kültürü referans almaktan vazgeçsin, ulusal kuruluşumuz OYAK ve değerli Ali Sabancı’mız ekonomik ilişkilerini gözden geçirsin...

İlişmesinler de iki satır bir şeyler okuyalım...

Bu haber 215 defa okundu.