Başbakan'a çifte tehdit: Darbe geliyor!

Dün yasama yılı açıldı. Türk siyasi tarihi ilk kez 5. yıl'ı tecrübe ediyor. Yani seçimler ilk kez dört yıl duvarını aştı. Peki, bu bir istikrar göstergesi mi? Yoksa kriz ve hükümet için tehlike çanları çalmaya başladı mı? Bu doğrultuda bugün yayınlanan iki yazıya göz atmakta fayda var. Birincisinde eski Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel hükümeti 4 yılı aştığı için uyarıyor ve ekliyor: "Dediğim gibi seçim ilk defa 4 yılı aşıyor... Halkın siyasi eğilimi ile Meclis'in yapısı farklıysa bunlar olur... Yani garipsenecek işler olur." Yavuz Donat'a konuşan Demirel'e göre garipsenecek şeyler 28 Şubat tartışmaları.

Benzer bir yaklaşım Ertuğrul Özkök'ten geldi. Özkök yazısına Dünya Editörler Forumu Yönetim Kurulu toplantısında kendisine gelen ve konuşan editörlerin sözlerini aktararak başlıyor. Örneğin Fas gibi ilkel ve baskıcı bir ülkede, Fas'ın en önemli ekonomi gazetesinin genel yayın yönetmeni olan bir kadının sözlerini aktarıyor Özkök. Kadın şöyle diyor: "Bir arkadaşım İstanbul'a geldi ve tahmininden çok türbanlı kadın görünce şaşırdı. Biz Fas'ta, dünyanın en modern İslam ülkesi olarak Türkiye'yi biliyoruz. Bu da bizi şaşırttı ve üzdü." AB'nin "temel değerlerini" savunan Ertuğrul Özkök için Fas gibi demokrasi anlamında ilkel ve geri kalmış bir ülkenin yaklaşımını köşesine taşıması garip gibi gözükebilir. Ancak değil. Bakın Özkök, Fas'ın tutumuna yakın yaklaşımını nasıl ortaya koyuyor: "Prag'daki toplantı boyunca Türkiye çok konuşuldu. Bir şey dikkatimi çekti. Tayland'da askeri bir darbe olmuştu. Nedense kimse bu darbe hakkında bir şey söylemedi. Yabancı gazeteleri de yakından izliyorum. Onlarda da öyle büyük tepkiler yok. Acaba neden? Tayland, önemsiz bir ülke mi? Hayır. Öyleyse? Ben diyorum ki, askeri darbe üzerindeki bu sessizliğin ne anlama geldiğini hepimiz çok iyi değerlendirmeliyiz. Türkiye'de modern hayatın gerilediğine dair işaretler üzerinde bu kadar hassasiyetle duran dünya medyasının, Tayland'daki askeri darbe üzerinde fazla konuşmaya ihtiyaç duymamasının analizini çok iyi yapmalıyız. Cesaretime ve sosyologluğuma sığınarak şöyle bir tahminde bulunuyorum. Önümüzdeki 10 yıl içinde, dünya demokrasiyi ciddi biçimde tartışacak. Tartışma şu basit soruyla başlayacak: "Demokrasi en iyi yönetim biçimi midir?" Hatta "kötülerin en iyisi" olduğu yolundaki varsayım bile tartışılacak."

Özkök bu noktada yanılıyor. Tayland'daki darbeye kayıtsız kalan dünya medyası değil Türk medyası. Dünya basınındaki yorum ve haberlere bakıldığında demokrasi vurgusunun hakim olduğu gözden kaçmıyor. Ancak Özkök, dünya medyasını Türk medyasından ibaret sayıyor olmalı ki, Türk medyasının darbe sevdasını tüm dünyaya genelliyor.

Özkök genelleme ili kalmıyor. Bir de uyarıda bulunuyor: Eğer demokrasiyi yaşatmak istiyorsak, eğer bu rejimi, Ahmedinecad veya Chavez gibi halk goygoycularını seçen rejim olmaktan çıkarmak istiyorsak şunlara dikkat etmeliyiz: Bir: İnsanların hayat tarzları çok önemlidir. Siyasi iktidarlar rejimin temel niteliklerini değiştirecek girişimlerden kaçınmalı. İki: Yolsuzlukların üzerine daha çok gidilmeli. Medya da yolsuzlukla mücadelede rol almalı. Üç: Terör mutlaka, ama mutlaka bitirilmeli.

Bu iki uyarının adresi belli. İki uyarıda Sayın Başbakan'a, aslında çok da kaba bir şekilde, şunu öğütlüyor: Ayağını denk al! Bakalım kim kazanacak. Demokrasi mi, darbeciler mi?