Açlıktan iki büklüm olmuş kara çocukları hatırlama zamanı

0 0 0000 00:00 tsi

Ramazan ayının gelişini nasıl anlarsınız? Bekler misiniz onu 11 ay boyunca bir an önce gelsin diye. Yoksa hiç mi düşünmezsiniz diğer zamanlarda... Recep, Şaban, Ramazan... Üç aylar gelir önce.

On bir ayın sultanı, üç ayların son ayı... Önce kandiller gelir, sonra sonra iyice yaklaştıkça zaman imsakiyeler dağıtılır. Ramazan bana hep Afrikalı, açlıktan büzüşmüş bedenleri ile yerlere kapaklanmış, ince siyah kemikli çocukları hatırlatır. Özellikle Ramazan'da televizyonda Afrikalı çocuklarla ilgili haberleri izleyemem. Bakamam onlara... Hasbelkader görmüşsem o günüm, o akşamım zehir olur bana. "Bu nasıl bir Dünya Allah'ım derim" kendi kendime. Sonra da "Allahuekber" ile teselli olurum. Onların açlığından zayıflığından sorumlu olanlar zengin devletler olmalı.

Sömürgeci, kolonyalist, hırsız ve soysuzlar olmalı. Ekmeğini, suyunu çalıyorlar Afrikalı çocuğun. Sonra da onlara geri kalmış ülkeler diyorlar. Doğrusu "Geri bırakılmış, soyulmuş, sömürülmüş ülkeler" olmalı. İşte o çocuklardan, o çocuktan, hani şu iki büklüm olmuş kara çocuktan... Arkasında bir an önce ölmesini bekleyen akbaba olan çocuktan sorumlu olanlar, tokluktan şişmanlıktan şikayet edenlerin ülkeleri olmalı. Bush olmalı, Blair olmalı... Açlığı susuzluğu anlatır Ramazan. Komşusu açken tok yatan bizden değildir sözünün önemini en katı kalplere dahi duyurur. Tok açın halinden anlamaz, ta ki aç kalana kadar!

Bir yerde güzel bir hikaye okumuştum. Gözlerimi yaşartmıştı. Yardımlaşmayı bu kadar güzel anlatan başka hikaye de okumadım. Evde televizyon arıza yapmış. Tamirci gelip TV'nin arkasını açınca görmüş ki, bir sürü ekmek kırıntısı var. Tabii bunu kimin yaptığını hemen anlamışlar. Evin dört yaşındaki yaramaz kızı... Baba hemen kızına öfkeyle çıkışmış. Çocuğuna patlatmış bir tokat. Fakat annesi öyle yapmamış. Çocuğuyla konuşmayı denemiş ve öğrendikten sonra hüngür hüngür ağlamaya başlamış. Çocuk ekranda Afrika'daki aç çocukları gördükçe mutfaktan ekmek alıp TV'nin açık bulduğu tek yerinden, arkadaki ızgaralardan içeri atıyormuş!
 
On bir ayın sultanı, üç ayların son ayı... Önce kandiller gelir, sonra sonra iyice yaklaştıkça zaman imsakiyeler dağıtılır. Ramazan bana hep Afrikalı, açlıktan büzüşmüş bedenleri ile yerlere kapaklanmış, ince siyah kemikli çocukları hatırlatır. Özellikle Ramazan'da televizyonda Afrikalı çocuklarla ilgili haberleri izleyemem. Bakamam onlara... Hasbelkader görmüşsem o günüm, o akşamım zehir olur bana. "Bu nasıl bir Dünya Allah'ım derim" kendi kendime. Sonra da "Allahuekber" ile teselli olurum. Onların açlığından zayıflığından sorumlu olanlar zengin devletler olmalı.

Sömürgeci, kolonyalist, hırsız ve soysuzlar olmalı. Ekmeğini, suyunu çalıyorlar Afrikalı çocuğun. Sonra da onlara geri kalmış ülkeler diyorlar. Doğrusu "Geri bırakılmış, soyulmuş, sömürülmüş ülkeler" olmalı. İşte o çocuklardan, o çocuktan, hani şu iki büklüm olmuş kara çocuktan... Arkasında bir an önce ölmesini bekleyen akbaba olan çocuktan sorumlu olanlar, tokluktan şişmanlıktan şikayet edenlerin ülkeleri olmalı. Bush olmalı, Blair olmalı... Açlığı susuzluğu anlatır Ramazan. Komşusu açken tok yatan bizden değildir sözünün önemini en katı kalplere dahi duyurur. Tok açın halinden anlamaz, ta ki aç kalana kadar!

Bir yerde güzel bir hikaye okumuştum. Gözlerimi yaşartmıştı. Yardımlaşmayı bu kadar güzel anlatan başka hikaye de okumadım. Evde televizyon arıza yapmış. Tamirci gelip TV'nin arkasını açınca görmüş ki, bir sürü ekmek kırıntısı var. Tabii bunu kimin yaptığını hemen anlamışlar. Evin dört yaşındaki yaramaz kızı... Baba hemen kızına öfkeyle çıkışmış. Çocuğuna patlatmış bir tokat. Fakat annesi öyle yapmamış. Çocuğuyla konuşmayı denemiş ve öğrendikten sonra hüngür hüngür ağlamaya başlamış. Çocuk ekranda Afrika'daki aç çocukları gördükçe mutfaktan ekmek alıp TV'nin açık bulduğu tek yerinden, arkadaki ızgaralardan içeri atıyormuş!

Bu haber 217 defa okundu.