'İsrail, nükleer silahlarını İngiltere'ye borçluymuş!"

0 0 0000 00:00 tsi
Gizli belgeler, 1960'lı yıllarda İngiltere'nin İsrail'e, atom bombası yapabilmesi için hayati öneme sahip plütonyum ve uranyum da dahil tonlarca kimyasal madde verdiğini ortaya koyuyor.

Ve Harold Wilson ile onun bakanları da bu durumdan haberdar değildi. Mirage jetleri Mısır hava kuvvetlerini yok etmek için kahvaltıdan önce havalandı; tanklar Süveyş Kanalı'na giden çölde yarış yapıyordu; savunma bakanı Moşe Dayan, Kudüs tugayının 'Eski Kent'e girmesinden sonra güleç bir halde poz veriyordu. Bunlar Altı Gün Savaşı'nın kahramanlıkla ilgili görüntüleri ve İsrail'in cesaretini kanıtladı: Ortada her şeyini tek bir zar atışıyla riske atıyormuş gibi görünen bir halk vardı. Evet yıllar sonra dünya ortada bir sigorta politikasının olduğunu öğrenecekti. Onların gizli bir silahı vardı. İsrail, Arap dünyasındaki savaşa girişmeden haftalar öncesinde bir çift nükleer bombayı hazır hale getirmişti, işlerin yolunda gitmemesi ihtimaline karşı. Bu bombaları yapan sadece İsrail'in mahareti değildi, aynı zamanda yurtdışından aldığı çok sayıda destekti. Bir süreden bu yana, Fransızların İsrail'in reaktör inşa etmesine ve Dimona'daki yeniden dönüşüm tesisine yardım ettiği biliniyor, ancak geçen yıl BBC Newsnight ekibi şaşırtıcı ve bize hiç de uzak olmayan bir gerçeği su yüzüne çıkardı: Bunlar, İngiltere'nin İsrail'e atom bombası elde edebilmesi için yardım ettiğini gösteren çok gizli belgelerdi.

Dönemin başbakanı Harold Wilson'ın, İngiliz istihbaratının "İsrail'e küçük miktarda bir plütonyum verilmesinin onun silah programına önemli bir katkı sağlayabileceği" yönündeki uyarısına rağmen İsrail'e bu maddeyi verdiği ortaya çıkarıldı. Böylece, İsrail kendisi plütonyum üretmeden önce İngiltere'nin gönderdiği maddeyi işledi. İngiltere aynı zamanda İsrail'e diğer kimyasal maddeleri de sattı; bunların arasında atom bombası, hatta hidrojen bombası yapılmasında kullanılan uranyum-235, berilyum-6 gibi kimyasallar da vardı. Harold Macmillan'ın döneminde ise İsrail'in Dimona'da kendi plütonyum üretimini başlatmasına olanak veren ağırsuyu tedarik ettik-bu İngiliz istihbaratının tahminleriyle, İsrail'in "yılda altı nükleer silah" elde etmesini sağlayacak miktarda bir ağırsu.

Geçen ağustos ayında, Newsnight'ta ağırsu satışını açığa çıkarttıktan sonra, hükümet Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu (UAEK)'nu İngiltere'nin tek yaptığı şeyin Norveç'e bir miktar ağırsu satımı olduğu yönünde ikna etmeye çalıştı. 'Bilgi Eylemi Özgürlüğü'nü kullanarak, şimdi de sadece Norveç ile değil İsrail'le de benzeri bir anlaşmanın yapıldığını, İngiltere'nin 1950 ve 1960'larda yüzlerce nükleer silah materyallerini gemi ile İsrail'e taşıdığını ortaya çıkardık. Plütonyum anlaşması gözden geçirilirken 1966 yılında Tony Benn teknoloji bakanı oldu. Ancak, nükleer endüstri onun görevinin bir parçası iken, kimse ona İsrail'e atom enerjisi materyalleri ihraç edildiğinden bahsetmedi. Benn, "Sadece şaşırmakla kalmadım, şoke oldum." diyordu. Benn, ne kendisinin ne de onun selefi Frank Cousins'un böyle bir anlaşma yapmadığında ısrar ediyor ve sivil hizmette çalışanların bu anlaşmaların arkasındakiler olduğundan da her zaman şüphe duyduğunu söylüyordu: "Ancak, onların hükümetin politikasına tümüyle ters olan bir şeye yetki vereceklerini asla aklıma getirmemiştim."

İngiltere, Norveç'ten kendi nükleer silah programı için Norsk Hydro'dan ağırsu satın almıştı, ancak miktarın gerekenden fazla olduğu ortaya çıktı ve bunu satmaya karar verdi. Uzlaşma, bir Norveç şirketi olan Noratom ile yapıldı; ancak belgeler Noratom'un gerçek alıcı olmadığını gösteriyor: Şirket, yüzde 2 komisyon karşılığında İsrail ile bir broker anlaşması yapmıştı. İsrail, materyallerin nükleer silah üretiminde kullanılmasını engelleyecek bir garanti verilmemesi için 1 milyar Euro gibi yüksek bir fiyatla materyali satın aldı. Ancak, belgeler İngiltere'nin İsrail'in ağırsuyu "plütonyum üretmek için" satın aldığını gayet iyi bildiğini ortaya koyuyor.

New Statesman / MEIRION JONES

(Zaman gazetesi)

Bu haber 226 defa okundu.