Her Yavuz'a bir Şah İsmail mi?

27 Kasım 2013 09:16 tsi
''İran'la yakınlaşmanın, nükleer krizin ötesinde Türkiye'yi sınırlama ile bir ilgisi olabilir mi?..''

Türkiye için İran'ın bu yükselişi, kısa vadeli ekonomik çıkar okumalarından çok daha fazlasını hak ediyor. Batı'nın Türkiye'yi bir nevi by-pass ederek İran'a doğru uzanmasının tek sebebi enerji kaynakları olamaz. Rusya ve Çin'in yükselen gücüne karşı İran'la bir şekilde ortaklık kurmanın yollarını arayacaklar. Bu, küresel ölçekte bir girişimdir, küresel güç haritasıyla bağlantılı bir inisiyatiftir.

Ancak aynı Batı'nın Türkiye'yi sınırlandırma, dengede tutma, tekrar yönetilebilir hale getirme diye bir derdi olduğu unutulmamalı. Son yıllarda 'kontrolden çıkan', başına buyruk hareket eden, tarihi hafızasını yenileyen, iddialarını tekrar bugüne taşıyan, gerektiğinde ABD ve Avrupa'yı pek de takmayan, küresel ölçekte bir aktör gibi hareket etmeye başlayan ülke görünümündeki Türkiye'nin bir çok çevreyi ciddi oranda endişelendirdiğini biliyoruz.

Her Yavuz'a bir

Şah İsmail mi?

Açık söyleyelim Arap Baharı süreci, Türkiye'nin büyük yükselişini durdurmasa da yavaşlatmıştır. Arap Baharı sonrası esen rüzgarlar Türkiye'nin aleyhine olmuş, bu ülkeyi tekrar Anadolu'ya hapsetme eğilimleri belirgin bir şekilde ortaya çıkmıştır. Türkiye nereye elini uzatsa orada karşısına birileri çıkarılmıştır, etkinlik alanını daraltmaya dönük apaçık girişimler öne çıkmıştır.

Tekrar soralım: İran'la yakınlaşmanın, nükleer krizin ötesinde Türkiye'yi sınırlama ile bir ilgisi olabilir mi? Bu hiç de yabana atılır bir düşünce değildir. Yakınlaşmanın mimarları Türkiye'nin 'müttefikleri'dir ve bu müttefikler uzunca bir süredir Türkiye'den duydukları rahatsızlığı yüksek sesle dile getirir olmuşlardır.

Ancak bu yakınlaşma yepyeni bir cephe de oluşturuyor. Özellikle üzerinde durduğum İsrail-Suudi Arabistan yakınlaşmasının dışında yeni bir durum daha çıktı ortaya. Bölgede bir çok ülke nükleer güç olma yolunda hızlı adımlar atacak. Diyaloğu yürütenler bu süreci nasıl yönetecek merakla bekliyorum.

Cezayir'den Körfez ülkelerine kadar ondan fazla ülke nükleer güç olma yolunda adımlar atıyor. Bırakalım İsrail'i, bu durum yepyeni bir tehdidi, cepheleşmeyi ortaya çıkarıyor ve bir küresel krize zemin hazırlıyor. İran uzlaşması şu an bu eğilimi iyice tetiklemiş durumda.

2004 yılında, Türkiye'nin de bir süre sonra nükleer güç olma yolunda adımlar atabileceğine, bölgesel eğilimlerin buna işaret ettiğine dair çokça yazı yazdım. Kim bilir, Türkiye'nin bu yeni güç haritasına reaksiyonu belki de bu yönde olacaktır. O zaman bugün İran'la uzlaşan 'müttefikler' Türkiye'nin başına nasıl çullanacaklar göreceğiz.

İran barışının Türkiye'yi sınırlama ile ilgili boyutu sorgulanmalı. Düşmanca değil, yapıcı bir sorgulama zarurettir.

Unutmayın, her Yavuz'a bir Şah İsmail lazımdır. Bu denklemi yüzyıllar önce kuranlar bugünün de oyun kurucularıdır.

İbrahim Karagül / Yeni Şafak (ilgili kısım)


Bu haber 1,203 defa okundu.