Bir koku var ama ne şiş yandı ne kebap!

Yaşanan açlık grevinin nasıl bir etkisi oldu, neye yaradı sorusu havada; eğer PKK’nın, KCK’nın, BDP veya İmralı’nın amacı bu açlık grevi yoluyla bir etki yaratmak idiyse, bu olmadı. Türkiye bu işe hemen hiç dönüp bakmadı.

Açlık grevi eğer kendi tabanına bir mesaj olarak düşünüldüyse herhalde meraklıları almıştır. Bunun dışında Türkiye kamuoyu bu eyleme ilgi göstermedi. Aslında, galiba inanmadı da.

Kimi medya organları ne kadar bu vakayı şişirmiş olurlarsa olsunlar-ki o bile sınırlıydı-Türkiye halkının hakim kesimi iki noktada bu eyleme prim vermedi; a) Arkasında ne yattığını ve kimler tarafından desteklendiğini gördü. b) Demin bahsettiğimiz gibi iyi niyetli bulmadığından, inanmadı. (Tabii kebap esprilerinin katkısını da yadsımamak lazım.)

Sonuçta, PKK’nın talimatıyla, hapisteki KCK’nın katılımıyla, BDP’nin eklenmesiyle başladı.. İmralı’nın emriyle bitti!.’ Fakat zahmetli biçimde yeniden hatırlatılan bu tablo Türkiye’de bilinmedik bir hal değildi zaten.

Avrupa açısından da bu açlık grevi iki boyutta algılandı: 1) Türkiye’de ne oldu diyenler. 2) Tokluk grevi yapsalar da eylemi destekleyecek olanlar!

Hükümet açısından ise belki bir kaygı boyutu şu oldu: Eğer bu grev sonucunda ölümler yaşansaydı, Türkiye’nin imajını artık bozmasa da yine o bildik “insan hakları” tiradı gündeme gelecekti.

Başka? Ha, tabii bir de terörist başı Abdullah Öcalan’ın kamuoyuna şirin gösterilmesi gibi bir “PR” söz konusu olabilir. Ancak burada bu hesabı yapanlar değil, bu dolmayı yutanlara aynı fıkrayı anlatmak gerekiyor; Ağa ile marabası bir gün köye gidiyormuş...

www.iyibilgi.com