Başbakan Erdoğan'dan ağlatan şiir

30 Eylül 2012 11:54 tsi
Başbakan Erdoğan, AK Parti'nin 4. Olağan Büyük Kongresi'nde yaptığı konuşmaya Sezai Karakoç'a ait 'Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine' adlı şiiri okudu.

Erdoğan şiiri okurken Ak Partililer gözyaşlarını tutamadı. İşte o şiir:
 
Gelin gülle başlayalım atalara uyarak
 Baharı koklayarak girelim kelimeler ülkesine
 Bir anda yükselen bir bülbül sesi
 -Erken erken karlar ortasında
 Güneş dönmüş ışık saçan bir yumurta-
 Bana geri getirir eski günleri
 ...Paslanmış demir bir kapı açılır
 Küf tutmuş kilitler gıcırdarken
 Ta karanlıklar içinde birden
 Bir türkü gibi yükselirsin sen
 Fısıldarım sana yıllarca içimde biriken
 Söyleyemediğim ateşten kelimeleri
 Şuuraltım patlamış bir bomba gibi
 Saçar ortalığa zamanın
 Ağaran saçın toz toprağını
 Bana ne Paris'ten
 Newyork'tan Londra'dan
 Moskova'dan Pekin'den
 Senin yanında
 Bütün türedi uygarlıklar umurumda mı
 Sen bir uygarlık oldun bir ömür boyu
 Geceme gündüzüme
 Gözlerin
 Lale Devrinden bir pencere
 Ellerin
 Baki'den Nefi'den Şeyh Galib'den
 Kucağıma dökülen
 Altın leylak
 

Ölüler gelmiş çitlembikler sarmaşıklarla
 Tırmanmışlar surlarıma burçlarıma
 Kimi ırmaklardan yansıma
 Kimi kayalardan kırpılma
 Kimi öteki dünyadan bir çarpılma
 İçi ölümle dolu
 Dönen bir huni
 Doğarken güneş
 Kesilmiş ölü yüzlerden
 Bir mozayik minyatürlerden
 Dokunur tenimize
 Soğuk bir azrail ürpertisiyle ay
 Ve birden senin sesin gelir dört yandan
 Menekşe kokulu sütunlardan
 Komşu dağlardaki nergislerden leylaklardan
 Gözlerine ait belgeler sunulur
 Ey aşkın kutlu kitabı
 Uçarı hayallere yataklık eden
 Peri bacalarının yasağı
 Gönlümün celladı acı mezmur
 Bana bıraktığın yazıt bu mudur
 Ölüm geldi bana düğün armağanın gibi
 Senden bir gök
 Senden yıldızlar ördüler
 Ateş böcekleri
 O gece dört yanıma
 Ey bitmeyen kalbimin samanyolu destanı
 Sen bir anne gibi tuttun ufukları
 Ve çocuklar gülle anne arasında
 Seninle güller arasında
 Tuhaf bir ışık bulup eridiler
 Çocuklar dağ hücrelerinde erdiler
 Aramızdaki sırra
 Bir de ay ışığında büyüyen fısıltılar
 Gençlik monologları
 Seni alıp kaybolmuş zamanın çağıltısından
 Bana getiren
 Yasamız vardı
 Öfkeyle yazardın sen bir yüzüne
 Ölür ölür okurdum öbür yüzünde ben
 

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
 Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği
 Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin yortuların dışında
 Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
 Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
 Uzatma dünya sürgünümü benim
 Güneşi bahardan koparıp
 Aşkın bu en onulmazından koparıp
 Bir tuz bulutu gibi
 Savuran yüreğime
 Ah uzatma dünya sürgünümü benim
 Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil
 Ayaklarımdan belli
 Lambalar eğri
 Aynalar akrep meleği
 Zaman çarpılmış atın son hayali
 Ev miras değil mirasın hayaleti
 Ey gönlümün doğurduğu
 Büyüttüğü emzirdiği
 Kuş tüyünden
 Ve kuş sütünden
 Geceler ve gündüzlerde
 İnsanlığa anıt gibi yükselttiği
 Sevgili
 En sevgili
 Ey sevgili
 Uzatma dünya sürgünümü benim
 
Bütün şiirlerde söylediğim sensin
 Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
 Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome'nin Belkıs'ın
 Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın bellisin
 Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
 Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
 Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
 Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
 Sevgili
 En sevgili
 Ey sevgili
 Uzatma dünya sürgünümü benim
 
Yıllar geçti saban olumsuz iz bıraktı toprakta
 Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında
 Çatı katlarında bodrum katlarında
 Gölgendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
 Hep Kanlıca'da Emirgan'da
 Kandilli'nin kurşuni şafaklarında
 Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında
 Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında
 Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
 Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
 Ey çağdaş Kudüs (Meryem)
 Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)
 Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
 Sevgili
 En sevgili
 Ey sevgili
 Uzatma dünya sürgünümü benim
 
Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
 Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
 Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
 Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
 Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
 Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
 Verilmemiş hesapların korkusuyla
 Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
 Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
 Sevgili
 En sevgili
 Ey sevgili
 Uzatma dünya sürgünümü benim
 
Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
 Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
 Aşk celladından ne çıkar madem ki yar vardır
 Yoktan da vardan da ötede bir Var vardır
 Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
 O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır
 Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır
 Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır
 Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır
 Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır
 Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır
 Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır
 Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
 Senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır
 Sevgili
 En sevgili
 Ey sevgili

zaman

Bu haber 808 defa okundu.