Dokunulmazlar

27 Ağustos 2012 00:01 tsi
BDP'yi kapatmak: 90'ların sorusunda yanıt değişti mi?..

iyibilgi Ankara

“Parti kapatmakla bu iş olmaz” temel kabulü; 1990’yı yıllarda TBMM’den “alınan” milletvekillerinin görüntüsü o kadar içe işledi ki, Kürt sorununun parti kapatmakla çözülemeyeceğine ilişkin fikir bir tür düstur haline dönüştü ve uzun süredir “tartışılamaz” hatta “küçümsenir” hale geldi. Bu kurgu baştan sona siyasi bir açı ve politik fayda üzerine kurgulanmış durumda.

“Demokrasilerde parti kapatılmaz” doktrini üzerinden büyüyen bu fikrin somut olaylar karşısında verdiği yanıt bir tür liberal tanımlama noktasında: “Herkes her fikri söyler eline silah almadıkça”!

Peki, silah almaz ama silah alana sarılıp öperse?

Bu iç gıcıklayacı soru ve yaşanmış yüzlerce benzer örneği, bugün TBMM’de bulunan BDP’nin PKK ile bir bağı olduğuna ilişkin devletin akla gelen tüm makamları tarafından ima, ilan, beyan ve iddia edilmiş durumda. Esasen KCK davaları da bu demek.

Ek olarak, “PKK’ya terörist desinler hele” sıkıştırması da anlamını tamamen yitirmiş durumda. Zira, halkın gözünde BDP’yi "siyaseten yenme" düşüncesinin ortaya çıkardığı bu söylemin, “silahların ve şehitlerin” gölgesinde karşılık bulması, verimli olması da hayli zor.

Kamuoyu açısından ise durum daha da yalın; her akşam televizyon haberlerinin karşısında olayları izleyenler için PKK ile BDP arasında bir fark yok.

Öte yandan, bir de işin “salt hukuki” yorumu var.

Örneğin, BDP’li vekillerin teröristlerle sarılıp öpüşmesi ve buluştukları yerde beraberce propaganda yapmaları suç mu değil mi? Eğer suç ise ne olacak? Siyaseten ve toplumsal olarak zar zor idare edilen “kapatmama” hali, “hukukun her şeyin üzerinde ve karışılamaz” olduğunu savunan günümüz konjonktüründe nereye varacak?

BDP’liler üzerinde tartışılacak çok şeyler söylüyorlar ama bu minvalde son açıklamalardan biri de BDP Genel Baskan Yardımcısı Gültan Kışanak’ın, “Hükümetin bir bakanı ülkeyi kanla satmaktan bahsediyor. Siz bu ülkeyi kanla satışa çıkarırsanız alıcısı çok olur”.

DTP Genel Baskan Yardimcisi Aysel Tuğluk ise şunları söylüyor, “Biz neden sarılmışız gerillalara? Gerilla bu cografyanin gerçekligi ve bu halkın çocuğudur. Bu halkın içinden çıktı. Biz onlara sarılırız. Biz onlara terörist olarak bakmıyoruz".

Bu sözler üzerine “hukuk” ne yapmalı?

1990’lı yılların şartları herkes biliyor ki çok başkaydı. Artık o yıllar yok. O yılların “başka” hali de yok. Yeni bir hâl var. Bu yüzden o yılların ürettiği kabuller üzerinde düşünmek de mümkün olabilir.

Askerin dönüşü: Seçilmiş hükümetten daha sivil rahatsızlar var

www.iyibilgi.com

Bu haber 2,981 defa okundu.