JİTEM merkezinde çocuk cıvıltısı

1 Mayıs 2012 08:26 tsi
90’lı yıllarda Güneydoğu’da 17 bin 500 kişi, faili meçhul cinayete kurban gitti.

Birçok evin duvarını süsledi babaların bakışları, çocuklar fotoğraflarından tanıdı pos bıyıklı amcalarını. Bölge halkının ‘dağa adama kazandırma kampı’ olarak nitelediği Ağrı’daki JİTEM karargâhı artık çocuk sesleriyle cıvıl cıvıl. ‘Anlatmaya utandığı acılarının’ olduğunu söyleyen işkence mağduru “Bu bir devrim” diyor.
 
Güneydoğu'da 90'lı yıllarda işlenen faili meçhul cinayetlerle anılan JİTEM geride eksik birçok aile, hatırlanmak istenmeyen acılar bıraktı. İşkence merkezleri olarak kullanılan karargâhlar boşaltıldı. Ağrı'da masum kişilerin akıl almaz işkencelere maruz kaldığı JİTEM karargâhı da terk edildi ancak binalar duruyor. Belediye tarafından Ağrı Kent Ormanı adını alan bölgede çocuklar oynuyor, koyunlar otluyor, vatandaşlar piknik yapıyor. Fakat, soğuk duvarlar arasında işkence görenler insanlık dışı muameleleri unutamıyor. Bu isimlerden biri Ağrı'nın ileri gelen ailelerine mensup. İsmini açıklamak istemiyor. 11 gün kaldığı karargâhın binalarına bakarken arabadan inemiyior, gözleri doluyor. "Halen aileme anlatamadığım kadar utanç verici acılar yaşattılar" diyor.
 
ÇIĞLIKLAR DUVARLARI İNLETİYORDU

PKK ve JİTEM'in işbirliğiyle Ağrı'da, dini hassasiyetleri olan insanların dağa çıkmasına neden olduklarını söyleyen mağdur, "Oradan çıkanlar utançlarından insanların suratına bakamadı. Karargâh PKK'ya eleman kazandırma kampıydı ve başardılar da" ifadelerini kullanıyor. İşte mağdur vatandaşın anlatımıyla o binaların hikayesi: "Bu binalar 90'lı yıllarda JİTEM karargâhı olarak kullanıldı. 98 yılında tamamen taşındılar. Bir gece adres soran iki kişinin zorla arabaya bindirmesi ile gözlerim kapatılarak ve kelepçelenerek buraya getirildim.
 
JİTEM'den olduklarını ve sorguya alacaklarını söylediler. Hiçbir suçum, örgütle herhangi bir bağlantım yoktu ve dini hassasiyetlerim nedeniyle asla olamazdı da. 11 gün bir ömür gibiydi. Anlatamayacağım kadar iğrenç şeyler yaptılar. Çırıl çıplak soyup ıslatıyorlar ve öldüresiye dövüyorlardı. Bazı isimler sorup, 'PKK'lıların ismini verin' diyorlardı. Küfür ve kaba işkence en hafifiydi. Bir erkeğin onuru vardır. Ama orada onur bırakmayıp pislik ve söylemeye utandığım pislikler yaptılar. Yumurtalıklarımıza ağırlık bağlayıp Filistin askısına maruz bıraktılar. Çığlıklar soğuk hücrelerimize doluyordu ve ağlama seslerinden, acıdan uyuyamıyorduk."
 
ÖRGÜTE HAZIRLAMA KAMPIYDI
 
"Ben oradan sağ çıkabilen şanslılardan biriydim. Karargâh bahçesinin kazılması durumunda birçok masumun cesedi bulunabilir. Çünkü o işkencelere dayanamayıp ölenleri de gördük. Bu PKK ile JİTEM'in ortak çalışmasıydı ve bir anlamda örgüte adam hazırlama kampıydı. İşkence yaparak birçok kişinin oradan örgüte katılmasına yol açtılar. Amaç buydu ve başardılar. Bugün buralarda çocuklarımız oynuyor, piknik yapıyorlar, bu bir devrim."
 
KİMİ KİME ŞİKAYET EDECEKTİK?

"Bir gece yarısı yarı ölü bir şekilde yol kenarına attılar. Hâlâ anlamış değilim neden ve niçin bize bu zulmü yaptılar. Vicdanen rahatım ama kimi kime şikayet edecektik. Yapılanları söylemeye korktuk. Anlatamadım, olayları devlete mal edebilirlerdi. Aileme dahi söyleyemedim, üzüleceklerdi ve onur kırıcı o hareketlere maruz kaldığıma utanıyordum. Olaydan sonra dışarıdan ortaokul ve liseyi bitirdim. Türkçeye tam hakim olmak ve kendi hakkımı savunabilmek için okudum. Sonra yaşadığım11 günü yazdım. Ama kimseye okuyamadım o acılarımı."
 
bugün


Bu haber 615 defa okundu.