Türkiye'nin Cemil Bayıkları kimler?

20 Temmuz 2011 09:57 tsi
"Silvan baskını tıpkı Dağlıca, Aktütün gibi soru işaretleri taşıyan bir baskın. Görünen tablo ortada; sadece PKK içinde şahinler yok, Ankara’da da var."

Cemil Bayık’ın Fırat Haber Ajansı’na yaptığı açıklamalara Abdullah Öcalan ne tepki verecek meçhul. Ancak Bayık’ın Öcalan’ı korur görünüp kenara ittiği gayet açık.

Daha önce bu köşede yazmıştım; devlet Öcalan’ın örgüt üzerindeki etkisi sürerken bu durumdan faydalanmak zorunda, yoksa kontrol edemediği unsurlar devreye girer, girmeye başladı.

Son gelişmeler, Cengiz Çandar’ın TESEV için hazırladığı raporun tekrar okunmasını gerektirecek önemde. O raporda Çandar, Abdullah Öcalan’ın barış sürecinde oynayabileceği role işaret ediyordu.

Bu hala mümkün, çünkü Cemil Bayık’ın açıklamalarına rağmen Abdullah Öcalan PKK’nın tartışılmaz önderi ve bölge halkının bu politikalara destek veren kesiminin kahramanı.

Pek mümkün görünmemekle birlikte bir kırılma yaşanırsa, güçlü çıkacak kesimin Öcalan çizgisi olacağını öngörmek mümkün.

Zaten Bayık da, İmralı’nın ‘’15 Temmuz önemini kaybetti’’ diyerek ateşkes isteyen kararını yok saymasını ‘’Önder’in devlet tarafından oyalanmasına’’ bağlıyor. Yani Öcalan’a doğrudan karşı çıkmıyor ama durduğu zemini altından çekiyor.

Evet 13 askerin ölümünün yarattığı bir öfke var ama uzun vadeli siyaset öfke üzerine kurulmaz, kurulamaz. Sağduyunun hakim kılınması gerekir. Çandar’ın raporunda vurguladığı gibi, Türkiye’ye karşı silahlı mücadele yürüten örgütün kurucu liderinin devletin hapishanesinde hükümlü olması büyük avantaj. Burada Türkiye’nin herkesiminden aydına, siyaset adamına düşen görev, silahların susmasına destek verecek bir sürece destek olmak, bunun için sesini yükseltmek, gerekiyorsa risk almak.

Görünen tablo ortada; sadece PKK içinde şahinler yok, Ankara’da da var.

Silvan baskını tıpkı Dağlıca, Aktütün gibi soru işaretleri taşıyan bir baskın.

Yüzlerce askerin günlerce araziye salındığı sırada PKK’lıların telsiz konuşmalarının dinlenmemesi, Heron’ların devreye sokulmaması bile başlı başına rahatsız edici bir durum.

Genelkurmay Başkanlığı rahatsızlık duyuyor ama son dönemde ortaya çıkan bilgiler ve belgeler, askerin her açıklamasının kuşkuyla karşılanmasına yol açıyor.

Bir zamanlar toplumun en güvenilir kurumu olduğu söylenilen ordunun ciddi bir güven sıkıntısı var.

Nasıl olmasın?

Bir yandan darbe planları, bir yandan soruşturulma sonucu bir türlü öğrenilemeyen kuşkulu karakol baskınları, Heron düşürme sohbetleri derken bu noktaya gelindi.

O nedenle, kimi odakların silahlı mücadelenin sürmesini desteklemeleri şaşırtıcı bir durum değil.

Rahatsız edici ama Türkiye şartlarında ne yazık ki şaşırtıcı değil. Bu tablo karşısında silahların susmasını isteyen herkese düşen tek görev, ortak bir barış dili geliştirmek olmalı.

Ergun Babahan / Star

Bu haber 1,143 defa okundu.