Sırtını rüzgara verme, tutulursun

11 Mayıs 2011 10:01 tsi
Arap Baharı’nın Türkiye’nin bölgedeki yükselişini nasıl etkileyeceğine ilişkin 'yepyeni' bir analiz geldi.. Batı, tabloyu göremiyormuş! Demek, 'baharı getiren' yazı göremiyor.. İnşallah ‘yazı’ göremeyen ‘kışa’ kalma

Arap Baharı, yani Kuzey Afrika ile Ortadoğu’yu kasıp kavuran, nihayetinden burnumuzun dibine kadar gelen isyan dalgası, yine aynı bölgede yükselen Türkiye’yi etkiler mi etkilemez mi tartışması yapılıyor bir süredir…

Etkileyeceği muhakkak da, nasılı önemli... Batılı kaynaklar, "Ankara ister-istemez biraz geri çekilecek" diyor. Esasında görüntü de biraz o noktada. Fakat daha derin analizciler de yetişiyor münbit topraklarımızda.

Bu konuda kalem oynatanlardan biri de Sabah’ın Genel Yayın Yönetmeni Erdal Şafak…

Bugün “Batı Gözüyle” başlıklı yazısına özetle bakalım, araya da itirazlarımızı yazalım…

“Türkiye, Arap isyanlarında gerçekçi, dikkatli, gelişmelere göre güncelleştirilen tepki vermeye çalışıyor.” (Doğru. Ama bu sözü sonra anımsatalım.)

“Bize göre, bu yeni senaryoların sonunda Beşşar Esad yönetiminin düşmesi ya da devrilmesi giderek güçlenen bir seçenek olarak öngörülecek.” (Ah ne riskli bir cümle! Tutarsa mesele yok. Tutmazsa sakızı çok çiğnenir!)

“Şimdi Türkiye'nin isyanların genişlediği iki ülkede iki farklı kaygısı var. Libya krizinin ülke bölünmeden çözülmesini sağlamak için uğraş veriyor. Suriye krizinin hem bir iç savaşa yol açmadan, hem de ülkenin parçalanması tehlikesi doğurmadan aşılması için çabalıyor.” (Doğru. Durum budur.)

“Türk Dışişleri'nin Arap isyanları diplomasisi bu kadar net. Ama Batı medyasında tablo o kadar açıklıkla görülemiyor ya da okunamıyor. Okunamadığı için de her kafadan farklı ses, her kalemden farklı yorum çıkıyor.”

"O kadar ki iş en ciddi gazetelerde bile 'Acayip komik' diyebileceğimiz kadar ciddiyetini yitirmiş yorumlara yer verilmesine kadar vardı." (İşte bir riskli cümle daha.. Biraz sonra okuyacağınız yorumlara ‘acayip komik’ derseniz ve bunlar gerçek olursa…)

Şimdi gelelim sadede…

“Alın size birkaç örnek: ‘Arap dünyasını silip süpüren ayaklanmalar Türkiye'nin, uzun soluklu politikalarına gittikçe büyüyen bir meydan okumayla karşılaşmasına neden oluyor. Türkiye birkaç yıl gibi kısa zaman içinde Ortadoğu'nun en dinamik gücü olarak ortaya çıktı. Ancak Libya'da haftalardır süren Türk diplomasisi çöktü. Suriye'de de benzer bir durum beklenebilir.’ (The New York Times)

"Türkiye'nin Ortadoğu hamlesi Arap baharı ortamında bocalıyor. Bölgesel kargaşa Türkiye'nin Kaddafi ve Esad gibi müttefiklerini tehdit ederken, Mısır gibi yeni rakipler yaratıyor. Uluslararası Kriz Grubu'nun Türkiye Masası Sorumlusu Hugh Pope, Türkiye'nin yeniden Batı'ya doğru yönelebileceği görüşünde." (Jerusalem Post)

"Arap âlemi beş aydır süren karışıklıkla mücadele ederken, Türkiye'nin çevresinde gerçekleşen değişikliklere yönelik bir politikasının olup olmadığını anlamak biraz güç." (Foreign Policy)

“Ve bir de bölgeden bir ses, Lübnan gazetesi "El Mustakbel"in yorumu: ‘Türkiye barışçıl bir politika üstüne kurulu diplomasi yürütüyor. Bunun en büyük delili Libya'da yaşandı: Ankara'nın Arap dünyasında yaşanan değişimler konusunda izlediği strateji Davutoğlu'nun sözlerinde karşılığını buluyor: Soğuk Savaş döneminden kalan ve değişmesi gereken Arap rejimlerini barışçıl bir şekilde değiştirmek."

Şimdi ana sorumuz şu: Bu alıntıların yeraldığı gazetelerin isimlerini yeniden bir okuyun.. Hatta aynı çizgide oldukları için Sabah’ın Pazar günleri ek olarak The New York Times’ı verdiğini de anımsayarak!

Jerusalem Post kim? Foreign Policy kim? NYT kim? El Mustükbel kim? Üstelik bunlar Batı kaynaklı  benzer yorumların sadece bir kısmı. Diyelim ki tamamı durumu yanlış okuyor.. En azından şunu sormak gerekmiyor mu: Bu elbirliğinden ne anlamamız gerekiyor?

Şimdi hatırlatacağımızı söylediğimiz ilk cümleye dönelim. Doğru Türkiye Arap Baharı yaşayan ülkere karşı tutumunu belirlerken güncel gelişmelere göre pozisyon alıyor. Yani bu bir politika değil. Bu yaptıkları yanlış anlamına gelir mi gelmez mi önümüzdeki dönemde göreceğiz. Ama tekrarlayalım dört başı mamur bir politika yok.

Batılı medya veya onları bilgilendirenler “okuyamıyor” olabilirler. Peki, Türk medyası ve işte Erdal Şafak’ın kaynakları okuyabiliyor mu?

Tüm köşe yazısı içinde iki satır var durumu anlatan, tekrarlayalım: “Şimdi Türkiye'nin isyanların genişlediği iki ülkede iki farklı kaygısı var. Libya krizinin ülke bölünmeden çözülmesini sağlamak için uğraş veriyor. Suriye krizinin hem bir iç savaşa yol açmadan, hem de ülkenin parçalanması tehlikesi doğurmadan aşılması için çabalıyor.”

İstenenler ve uğraşılanlar doğru... Peki politika mı?. 'Evet' desek bile Şafak bizle aynı fikirde değil. O’na göre “kaygı” bunlar.

Oysa, 'neden Libya bölünmemeli', 'neden Suriye iç savaşa yuvarlanmamalı'nın yanıtları var ve Ankara'da bunu bilen insanlar var. Ama Batı bunu okuyamıyor değil Şafak'ın dediği gibi. Tersine burada bir karşılaşma var!

www.iyibilgi.com

Bu haber 2,008 defa okundu.