AKP-CHP: Gizli aşkı ‘aileler’ bitirdi!

0 0 0000 00:00 tsi
AKP ile CHP arasındaki 4.5 yıllık ‘gizli aşk’ sona erdi! AKP, muhalefet ‘tarzı’ndan ve Baykal’ın ‘statüko’dan beslenen politikasından memnundu. CHP de hükümetin salt kendisini muhatap gören iktidar anlayışından. S

Detay dışavurum olarak değerlendirilir mi bilinmez ama en yalın ifadesi aslında Yaşar Nuri Öztürk’ün CHP’den ayrılışı sırasında, CHP lideri Baykal’la kendisi arasında geçmişti. Öztürk’e göre Baykal, “bırakalım iktidarın sorunları ile onlar uğraşsınlar, biz rahat rahat dışarıdan izleyelim” demişti.

Bu denli somut ifadelere sık rastlanmasa da CHP’nin ana muhalefet görevini biraz “konformist” bir tavırla, 5 yıllık uzun bir sürece yayarak-keyfini ne kadar çıkardı bilinmez-hükümetin “kendi kendini eritmesi”ni beklediği sosyal bir izlenim.

Ancak bu tablonun ek sorumlu CHP değil. Muhalefet yaparak prim toplaması gereken CHP’nin bu asal görevini onun yerine yapan AKP’nin de yaşananlar da payı çok.

Çoğunlukla kritik olmayan konularda iki partinin “çekişir görünmesi”, AKP’nin TBMM içinde veya dışında tüm partileri dışlayarak hep CHP üzerinden konuşması, AKP için Baykal’ın “aynı seyirciye oynamayan” bir siyasi oluşum ve rakip olarak görülmemesi, seçimlerde CHP’nin oylarının yüksek çıkmasını tehlikeli görmemesi, Meclis’e girerek iktidarı koalisyona dönüşterebilecek diğer partilerin önünü kesmesi ve zaman zaman da en azında bazı yasalarda işbirliği yapmış olması, bu aşkın anatomisine ilişkin bazı ipuçları.

Zaten kamuoyundan Baykal ve CHP’ye yönelik olarak “muhalefet döneminde ne yaptı bunlar” kritiğinin sık duyulmasının ardında da bu gerekçeler yatıyor.

Sonuçta bu aşkı bitiren kavga ikili bir zamanlamaya ve belki de nedene demek lazım, denk düştü, Birincisi Cumhurbaşkanlığı seçimleri ikincisi ise yaklaşan genel seçimler. CHP açısından “laiklik” tarışmalarının gövdesine oturan Cumhurbaşkanı tartışmaları manevra yapılacak alanın bittiği anlamına geliyordu.

Ek olarak bu oyunu oynayacak gerekçeyi ortadan kaldıran genel seçimler de kapıya dayanmıştı. Yani zaman bitmişti. Hepsinden önemlisi kamuoyu CHP’yi aşacak biçimde muhalefet erkini eline almış ve miting meydanlarına toplanmıştı.

Özetle yaşanan geçmiş tatlı hatıralarla dolu olsa da, CHP ya özellikle kendi seçmeni olan kamuoyunun arkasına takılacaktı-artık önünde gitmek gibi durum söz konusu değil-ya da sandıkta cezalandırılacaktı. Aileler bu birlikteliği onaylamıyordu!

AKP açısından ise uyguladığı politikanın doğruluğu yanlışlığı bir tarafa-ki bir çok partiliye göre formül teoride doğruydu ve bu zamana kadar da tıkır tıkır işlemişti-konjonktür bu aşkı bozmuştu.

Bu “iyi” politika ne denli uzun süre uygulanmış olsa da sonuçları açısından tatsız ve bitiş hızı bağlamında da “serpildiği” döneme kıyasla çok kısa oldu. AKP açısından CHP’nin bu süreçten-eğer öyleyse-güçlenmiş çıkmasının fazla bir önemi bulunmuyor.

Başta not düşüğümüz üzere siyaseten hitap ettikleri kesim tamamen farklı. Fakat CHP’ye verilen bu zımni desteğin, az partili yeni bir TBMM açısından verimli olabileceğini söylemek oldukça iddialı.

Bu AKP için gerçekten acıtıcı bir durum. Şu an TBMM’de ikiden fazla parti bulunuyor olsa da aslında “hakim” çoğunluk bu iki partinin elinde. Fakat yaklaşan seçimler 3 veya 4 hallice partinin Meclis kapılarını zorlayacağını gösteriyor ki, şimdiden söylemek iddialı olmakla birlikte, bu partiler 3-5 milletvekilli veya zar-zor grup kurabilen partiler olmayacak.

Güçleri birbirine yakın yani açıkça ancak koalisyonla hükümet edebilecek bir yapı demek bu. Seçim sisteminin hep eleştirilen yapısı, bir partinin oyları büyük kayba uğramasa bile, birden çok parti barajı aştığında milletvekillerini dağıtıyor.

Bu ise AKP için oldukça ciddi bir kayıba, oy değilse bile, milletvekilleri nispeten azalsa bile… Hükümet olamayacağı anlamına geliyor.

www.iyibilgi.com

Bu haber 299 defa okundu.