İsteseler kimseyi sokmazlardı

28 Aralık 2009 09:07 tsi
TSK yönetimi özel kuvvetlerin aranmasına neden izin verdi?

Son baskınla ilgili olarak hükümet üyeleriyle konuştuğunuzda, yaşananları ‘demokrasinin doğum sancısı’ ve ‘normalleşme’ diye yorumluyorlar

Biz Avrupa Birliği’ndeki herhangi bir ülkede aynı hafta içinde Başbakan Yardımcısı’na suikast iddialarının, bir milletvekilinin tehdit ediliyorum diye istifa etmesinin ve polisin ordunun en hassas birimlerine baskın yapmasına ihtimal veriyor musunuz? Son 48 saattir yaşananlar, ‘yalnız ve güzel’ memleketimizin özünde hâlâ ne kadar ‘hastalıklı’ olduğunu bir kez daha hatırlattı bize.

Telefonlar durmuyor, gazeteciler birbirini arıyor: ‘Ankara’da ne oluyor?’ Bilenler yazamıyor, yazanlar inanamıyor. Türkiye ilk defa kurumların bu ölçüde karşı karşıya geldiği, askerin de bu kadar köşeye sıkıştığı bir dönem yaşıyor. Peki neler oluyor?

SON RAUNT: Son 6 yıldır siyaset sahnesine damgasını vuran gizli bilek güreşinde son raunda girildi. Yaşananları sadece ‘kurumlararası çatışma’ ya da kulaktan kulağa fısıldanan ‘cemaat ve asker kavgası’ gibi yorumlamak yanlış. Özünde sivil siyaset, hukuki süreç ve emniyet imkânlarını da arkasına alarak ilk kez bu kadar cüretkâr davranıyor, askerin kışla dışına çıkmasına engel olmak istiyor. En azından hükümetteki yorum bu. Hükümet üyeleriyle konuştuğunuzda, yaşananları ‘demokrasinin doğum sancısı’ ve ‘normalleşme’ diye yorumluyorlar. İstedikleri, Özel Kuvvetler’e yapılan bu son baskının ‘orduda topyekün bir zihniyet değişiminin’ kapılarını aralaması. Yepyeni bir sivil-ordu yapılanması.

‘DÜĞMEYE BASILDI’ ALGISI: Kılıçlar neden şimdi çekildi? Geçmişte TSK’dan çekinen emniyet ve savcılar nasıl bugün bu kadar cüretkâr olabiliyor? Cesaretin ardında yatan, hükümette bir süredir ‘birileri düğmeye bastı’ korkusunun olması. Ergenekon operasyonuyla güçlenen bu algı, muhafazakâr basında her gün ‘OHAL gelecek’, ‘siyasi suikastlar geliyor’ iddialarıyla pekiştiriliyor. Muhafazakâr basında alenen dile getirilen bu inanışa göre ‘asker içinde bir grup’ AK Parti’nin devrilmesi için düğmeye bastı, suikast ve iç savaş senaryolarını devreye soktu.

EMİR KOMUTA DIŞINDA OLUŞUM: TSK komuta kademesi, istemese Özel Kuvvetler’e yapılan aramaya direnebilir, kimseyi sokmayabilirdi. Uzun itirazlar olsa da sonunda komuta kademesi bir şekilde ikna oldu. Anlıyoruz ki TSK yönetimi de, hükümet de Bülent Arınç olayını ‘asker içinde bağımsız hareket eden bir grup’a mal etme eğiliminde. Genelkurmay, TSK’nın itibarının zedelenmesinden rahatsız olsa da, hassas bir dönemde ordu içindeki kontrolü tamamen elinde tutmak istiyor.

KAZANAN OLMAZ: Türk halkı askerin siyasete müdahalesini istemiyor; ancak askerle oynanmasından da eşit derecede rahatsız oluyor. Uzun vadede Ankara’da yaşanlar itiş-kakıştan kimsenin kazançlı çıkması mümkün değil. Kurumlar kuşkusuz yıpranıyor, siyasetteki kutuplaşmayı kendi yatak odalarına taşıyorlar. Hükümet bazı oluşumlardan kendine yönelik tehdit senaryolarını bertaraf ederek kısa vadede güç kazandığını sanıyor. Ama 2007 seçimlerindeki atmosferi yakalamak mümkün gözükmüyor. Seçmen nezdinde bu gerilimin ters tepme olasılığı yüksek.

Aslı Aydıntaşbaş / Milliyet

Bu haber 1,901 defa okundu.