Yakınları Ahmet Uluçay'ı anlattı

1 Aralık 2009 19:44 tsi
"Hasta yatağında bile senaryo bile yazıyordu".

Beynindeki tümör yüzünden yaklaşık 2 aydır tedavi gördüğü İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi'nde hayatını kaybeden Türk sinemasının Aşık Veysel'i Yönetmen Ahmet Uluçay'ı, sinemaya ilk adımı attığı çocukluk yıllarından 'Bozkırda Gemiler Yapmak' filmine uzanan hayat hikayesini yakın çevresine sorduk. 
 
Beynindeki tümör yüzünden yaklaşık 2 aydır tedavi gördüğü İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi'nde hayatını kaybeden Türk sinemasının Aşık Veysel'i Yönetmen Ahmet Uluçay'ı, sinemaya ilk adımı attığı çocukluk yıllarından 'Bozkırda Gemiler Yapmak' filmine uzanan hayat hikayesini yakın çevresine sorduk.

Hepsinin ortak kanaati sinema tutkusuyla yaşayan çalışkan, zeki ve iyi bir insan olduğu şeklindeydi.

Uluçay, yazdığı senaryolarını yakınlarına anlatmadan uyuyamazdı. Birlikte sinemaya ilk adımı attıklarında kader arkadaşları İsmail Mutlu ve Şerif Akarsu, Uluçay'ın sinemaya ilgisine vurgu yaptı. Yakınları ise Ahmet Uluçay'ın sürekli kitap okuduğunu, hasta yatağına bile notlarını alıp film senaryosu yazdığını söyledi.

Ahmet uluçay'ı yakınları, düşüncelerini şöyle dile getirdi:

İsmail Mutlu (Optik Düşler Derneği'nin Üyesi): Ben ilkokulu Tavşanlı'da okudum. İlkokul öğretmenimiz Sami Hoca bize bir film gösterdi. Ahmet, Tavşanlı'dan bir mercek bulup gelmiş. El feneri, lokum sandıklarıyla mercekten duvara yansıtma yaptık. Bu hoşumuza gitti. Bununla coştuk. Zamanla bunu geliştirip elektrik akımıyla daha geniş duvarlara yansıttık. Bu bir kareydi tabii. Ahmet, sinemacılardan film bulup gelirdi. Bunu saklar ve üzerinde çalışırdık. Ahmet ortaokulu bitirdikten sonra baba mesleği kamyon işiyle uğraştı. Ben evde teknik işler üzerine çalışmalar yapardım. Bir gün dayımın radyosunu bozup bundan bir seslendirme yaptım. 1970 ılında Nebiye Vural isimli öğretmenimizin önerisiyle TÜBİTAK'ta yarışmaya girdik ve 1. olduk. Okul bittikten sonra ben de Ahmet gibi tavukçuluk yapıyordum. Sonra oturup konuşurken kendi kendimize bir film çıkaralım dedik. Kısa metrajlı bir film çıkardık. Bu arada bunu izleyen bir arkadaşımız bize siz film çekin dedi. Sonra bir kamera bulduk. Beta videoyla çektiğimiz bu filmi 'Optik Düşler' adlı ismi verdik. Filmin adını da Ahmet koydu. Bir gün arabada oturup senaryo yazdık. Burada otuz kadar sahne yazdık. Defterime azarken başlığı da 'Tepecik Hayal Okulu' diye yazmışım. Optik düşlerde yalnız bunun hepsi oynanmadı. Oyuncular ise ben, Ahmet, Şerif ile çocuklarımız oynadı bu filmde. Optik düşlerin teknik işleri ile montajını ben yaptım. Onun arkasından değişik senaryolarımızı köyün ortasında 'Bizim Köyün Orta Yeri Sinema' adlı bir belgesel çekimi yaptık. Ahmet, senaryo yazma yeteneği olan, çok cesur, çok aktif bir insandı. Böyle başarılara imza attı. Çok iyi bir insandı. Yanına sık sık gider gelirdim. O da benim yanıma gelirdi. Bozkır'da Deniz Masalı'nın yanında Kuzey Masalı, Kamyon Şoförü gibi değişik projeleri vardı. Ama ömrü yetmedi. Sinema tutkusu hastalık sürecinde de devam etti. Yanında notları olurdu. Optik düşlerin geniş açılımını düşünüyorduk. İlk rahatsızlandığında kısa filmleri yaptığımız dönemlerdi. Emekli olduğunda daha rahatlayacağını düşünüyordu. O rahatsızlanınca bende rahatsızlanırdım. Yine de moral olarak iyi değilim.

Şerif Akarsu (Optik Düşler Derneği'nin Üyesi): 1975'li yıllarda Ahmet'le tanıştım. Ben o yıllarda gazetelerde şiirler yazıyordum. Ahmet o zaman askerdeydi. Askerden gelince biz Ahmet'le Türkümüz adlı bir dergi çıkarmaya karar erdik. 1992 yıllarda bir kamera bulduk. Deneme çekimleriyle kısa metrajlı filmler yaptık. Dışarıda çekim yapamıyorduk. İsmail elektrikli bir sistem geliştirdi. 1995'li yıllarda ise 7-8 tane kısa film yaptık. Bir dönem ara verdik. Daha sonra uzun metraj imkanı çıktı. Bu işte bende çok hevesliydim ancak set kurulduktan sonra değişik nedenlerden ayrıldım. Ahmet, İsmail ve Benim üçümüzün çalışmasının adına Optik Düşler adını verdiğimiz bir dernek kurduk. O dönemdeki sinema sevgisi ve tutkunluğu dernek olarak ortaya yansıttık. Hatta çocuklarımızı da bu derneğe üye yaptık. Senaryoları gene de Ahmet yazar daha sonra birlikte değerlendirirdik. Sinemayı çok seven bir insandı. Sinema onun gözünde her şeyin önünde geliyordu. Sinema deyince belki ailesi bile 2. plandaydı. Böyle bir özveriyle buralara geldi.

Ahmet Tepe (Senaryolarını paylaştığı büyüğü): Ahmet Uluçay'ın kendi arabaları vardı. Ankara'ya gider gelirdi. Kendi arabalarına binmez benim şoförlük yaptığım araca binerdi. Aracın tavanına şiir yazardı, roman yazardı. Fakat tek başınaydı. İsmail ve Şerif adlı 2 arkadaşı vardı. Kendi imkanlarıyla Anadolu'dan böyle bir projeye güçleri o kadar yetti. Bir senaryo yazdığında mutlaka bana okurdu. Karpuz kabuğundan gemiler adlı projesinden sonra bir gün bir senaryo daha bitirmiş. Kuzey Masalı adını verdiği proje. Gece saat 24.00 de beni gördü ve gece saat 03.30'a kadar o senaryoyu anlattı bana. Hala daha o proje hafızamda yazılıdır. Daha 2-3 daha projesi vardı. Onları henüz kimseye açmadı. Hastalığında kitapları, projeleri, notları sürekli yanında olurdu. Yanındakilerden enerji alırsa mutlaka onlara anlatırdı. Ayrılınca onları defterine geçerdi. Türkiye'de yaşananları sinemayı filme dökmek isteyen bir kişiydi o. Ömrü bu kadarmış. Filme çok hevesliydi. 'Abi, bir film yapacağız, seni de oynatacağım' demişti. Hatta kamyon şoförü isimli filmde sen babam olacaksın şoförü sık sık döveceksin demişti. Allah rahmet eylesin.
 
zaman

Bu haber 676 defa okundu.