DTP ne yapmak istiyor?

İzmir’de DTP konvoyuna yönelik olaylar mevcut “gergin” havanın son örneklerinden biri oldu.

Olay genellikle “kaygıyla” karşılandı. Devlet Bakanı ve Hükümet Sözcüsü Cemil Çiçek Milliyet’ten Fikret Bila’ya yaptığı açıklamada “DTP adeta beni kapatın diye bağırıyor” şeklinde konuştu.

Ne DTP ne de herhangi bir partiye yönelik, siyasi çalışmalarından dolayı saldırgan bir tutum içerisine girmek doğru değil. Bunu özenle ve özellikle belirtmek gerekir. Ancak Habur’daki “karşılama şovu” nedeniyle dikkatlerin üzerinde toplandığı DTP’nin, bu olaydan ne denli “ders” çıkardığının cevabı, bir anlamda İzmir’de alınmış oldu.

Yer yer gerilimi, tansiyonu artan siyasi gündem karşısında DTP’nin “sorumlu” bir tutum içerisinde olduğunu söylemek kolay değil.

“Açılım” tartışmalarında “muhatap” olarak İmralı ve Kandil’i adres göstermesiyle şaşkınlık yaratan ve siyaseten kendi kendisini boşa çıkartan, ardından Habur’da meselenin hassasiyetini görmezden gelen tutumuyla tepki toplayan DTP, gerçekten de Çiçek’in dediği gibi, “kapatılmak” mı istiyor?

2 yıldır sürmekte olan kapatılma davasında, DTP’nin sürecin hassasiyetini ve tepesinde sallanan “kapatılma” ihtimalini göz önünde bulunduran, daha açık ifade etmek gerekirse, kendisine “çeki düzen” veren bir tutum içinde olduğunu söylemek de kolay değil.

Oysa DTP içerisindeki PKK bağlantılı olduğu iddia edilen örgütlenmenin tutuklanmasıyla, DTP, daha “kişilikli” bir siyasi parti olma yolunda önemli bir avantaj elde etmişti. En azından bu yönde yorum ve beklentiler söz konusuydu. Fakat DTP yöneticilerinin çok da oralı olmadıkları anlaşılıyor…

DTP Genel Başkanı Ahmet Türk’ün Başbakan Erdoğan’a hitaben “biz korsan parti miyiz?” şeklindeki sözleri de “durumu kurtarmaya” yetmiyor. Bir parti etkinliğinde yasadışı bir örgüt ve Öcalan posterlerinin açılmasını “normal” karşılamayı, sayın Türk Başbakan Erdoğan’dan nasıl bekleyebilir? Açık ki bu, son derece “tuhaf” bir beklenti… Türk'ün "faşistler bize saldırdı" şeklindeki açıklamasının dışlayıcı ve gerginliği gidermeye değil, tırmandırmaya hizmet edeceği de belli.

Malum; kapatılma davasının açıldığı günlerde “Barış ve Kardeşlik partisi” adıyla bir “yedek parti” kurulmuştu. DTP’nin bu anlamda “hazırlıklı” olduğunu söyleyebiliriz. Zaten 1989’dan bu yana en “tecrübeli” oldukları konu da bu.

Siyasette partilerin kapatılması ne savunulacak, ne de tercih edilecek bir yol. Ancak DTP, kapatılmasına karşı çıkanlar açısından dahi giderek savunulması zor bir duruma geliyor, belki de geldi…

“Açılım” tartışmalarındaki tutumlarına bakarak, DTP yöneticileri, taşıdıkları “emanetçi” pozisyonunu “asıl” sahiplerine mi vermeye çalışıyor? Akla gelen soru ve ihtimal bu.

www.iyibilgi.com analiz