Bu dava kimler için caydırıcı değil?

23 Kasım 2009 13:56 tsi
"Ortaya çıkan yeni belgeler Ergenekon davası açıldıktan sonra, yeni tarihlerde hazırlandığı anlaşılan belgelerdi..." Demek ki hala birileri kendilerini hukukun üzerinde görebiliyor.

Başbakan Tayyip Erdoğan, Kafes Operasyonu Eylem Planı’nın gazetemizde yayımlanması nedeniyle “Söz konusu iddialarla ilgili soruşturma, ilgili yargı makamları tarafından soruşturulmaktadır. Soruşturmaya ilişkin bilgilerin basında yer alması, soruşturmanın gizliliği ve masumiyet karinesinin açıkça ihlalidir” demişti. İsim vermese de arif olmayanların da anlayabileceği biçimde Taraf’ı da uyarmıştı. Dün ise son derece önemli ve desteklenecek bir konuşma yaptı Başbakan. Ama ben testi kırılmadan önceki sözlerimi söyleyeyim, son konuşmasının değerlendirilmesini sonra yaparız.

Başbakan susmamızı isterken yanılıyor.

Bu meşum plan susarak beklememizi mümkün kılmayacak derecede vahim, susarak beklememizi mümkün kılmayacak derecede kanlı bir plan. Kurşunun açtığı yarada acının yara soğuyunca hissedilmesi gibi, susmayanlar, bu belge üstüne konuşanlar giderek artıyor. Artması da gerek. Eyüp Can’ın Hürriyet’teki yazısında özlü biçimde ifade ettiği gibi, “Taraf’ın yazdığı planın yarısı doğruysa bu ülkede vicdanı olan herkesin hop oturup hop kalkması gerekiyor.”

Oysa siyasi bakımdan tepkilerin gelişmiş olduğu bir ülkede ne beklenirdi? Darbenin “d” si duyulduğunda sokağa dökülmek. Ondan da vazgeçtim, siyasal tepki düşüklüğünü de anlayabilirim, anlayışla karşılamasam bile anlayabilirim, fakat şunu anlamıyorum: “Planda planlananlar gerçekleşmiş olsaydı, denizaltıdaki TNT kalıpları, çocuklarımızın ‘en yoğun ziyaret zamanı hesap edilip’ (böyle bir şeyi değil gerçekleştirmek, böyle bir şeyin hesabını insan olanın nasıl yapabildiğini, nasıl bunu düşünebildiğini hâlâ havsalam almıyor) tam o zamanda patlatılmış olsaydı onlarca çocuğumuz bu pis planın kurbanı olsaydı” diye düşünerek, “Böyle bir planın gerçek olma ihtimali binde bir bile olsa” diyerek tepki göstermek gerekirken susanları, susmamızın istenmesini anlamıyorum. Siyasi görüşleri ne olursa olsun analar-babalar hop oturup hop kalkmalıydı, tepki vermeliydi. Hiç değilse bu plan doğruysa gerçekleştiği durumda kendi çocuğunun da orada olma olasılığını düşünerek.

Şunu da hatırlatmak zorundayım. Masumiyet karinesi, adı üstünde masum olanlar için geçerlidir. Ortada bir Ergenekon davası var ve sürüyor, Hrant Dink davası sürmekte, , faili meçhul cinayetler davası sürüyor, yeni belgeler bilgiler var. Poyrazköy’de “kâğıt parçası” değil silahlar ortaya çıktı. Başka yerlerde de bulundu. Suikast timleri ortaya çıkarıldı, denizciler içinde tutuklananlar oldu.

Şimdi sormak gerek, masumiyet karinesi kimler için geçerlidir?

Bu gerçekler ortadayken kamuoyunun acaba bulunamayan başka silahlar da var mı kuşkusu içinde olması ve bunları sorması doğal bir tepki değil mi? Kafes Operasyonu Eylem Planı gibi başka planların da olabileceği ve bunların önlenemeyip hayata geçebileceği, ortalığı kan gölüne çevirecek provokasyonların olabileceği kaygısını duymamız “paranoyak” olduğumuzu mu gösterir, yoksa tersine aklımızın başımızda olduğunu mu? Pavlov’un köpeği bile deneyden bir ders, bir refleks çıkarmıştı. Ders çıkarmak gibi bir alışkanlığı olmasa da en azından şu soruyu sorabilmişti Demirel de: “11 eylül günü akan kan 13 eylülde nasıl dindi?”

Kaldı ki, bir olayın yargıya intikal etmiş olması, olabilecek benzer olayları önleyecek bir mekanizma mıdır? Unutmayalım, ortaya çıkan yeni belgeler Ergenekon davası açıldıktan sonra, yeni tarihlerde hazırlandığı anlaşılan belgelerdi. Yani bu dava birileri için caydırıcı olmamış. Başbakan şu garantiyi verebilir mi bizlere, diyebilir mi ki, “Hiçbir köşede gizli saklı silahlar yok, plan yok, hiçbir provokasyon ihtimali yok, her şey mutlak kontrolümüz altında.” Diyemez ve malum koşullar altında, saf değilse, kimse de ne Başbakan’a ne de hükümete böyle bir soru yöneltir.

Ve böylesi kanlı bir provokasyon başarı kazanırsa bu ihtimali hafife alan herkes ağır bir vebal ve sorumluluk altında kalır. Planda yer aldığını okuduğumuz diğer karanlık tezgâhlar bir yana, çocuklarımızın, Müslim, gayrımüslim yurttaşlarımızın can güvenliğidir söz konusu olan. Özellikle bu durumda susmak nasıl düşünülebilir? Taraf’ın bu kanlı, çirkin provokasyon planını yayımlama cesareti göstermesi yalnızca kutlamayı hak eder, uyarmayı değil. Sorumluluğu gereği bu plana Başbakan’ın herkesten fazla tepki göstermesi gerekirdi. Taraf susturulsa bu kimin, kimlerin işine yarar? Siyasette zamanlama her durum için geçerli değildir.

Kaldı ki, yakın hedef içinde AK Parti iktidarı ve Cumhurbaşkanı Gül de var. Dün Anayasa Mahkemesi’nde AK Parti’yi kapatma davası sürerken bu davanın açılmış olmasına ve AK Parti’yi kapatma girişimlerine karşı demokratik kamuoyu, demokratik basın iyi bir sınav vermiş, kararlı biçimde karşı çıkmışlardı. Kapatma davasını destekleyenlerse bizleri “yargıya müdahale ediyorsunuz” gerekçesiyle susturmak için çok uğraşmışlardı. Yeni bir kapatma davası olasılığı hiç mi yok?

Sonuç olarak masumiyet karinesi masum olanlar için geçerlidir.

Masumlar susarsa zalimler kazanır.

Nabi Yağcı / Taraf

Bu haber 752 defa okundu.