Sazak'ın çarpıcı bulduğu kitap...

20 Kasım 2009 16:04 tsi
'Dersim meselesinin Alevilerle CHP arasında ciddi bir kırılmaya yol açması kaçınılmaz olacak' diyen Derya Sazak'ın önerdiği bir kitap var. Aslında Sazak'ın sözünü ettiği kitap Öymen'in konuşmasıyla yeniden gündeme gelen Alevi sorununda tam da bugünle

Derya Sazak'ın 20 Kasım 2009 tarihli Milliyet'teki köşesinde yayınlanan yazısı:

Aleviler

CHP’li Onur Öymen’in 10 Kasım konuşmasıyla gündeme getirdiği “Dersim Katliamı” tartışması, Avrupa Parlamentosu’nda düzenlenen Alevi Konferansı nedeniyle Brüksel’e de taşındı.

Dersim 1937-38, Aleviler-Yaşananlar ve Devletin Rolü’nün sorgulandığı konferans, Kürt açılımından sonra Alevi toplumunun hakları açısından da tarihten geleceğe yeni bakış açıları sınıyor.

Öymen’in Meclis’teki itirafları olmasa Brüksel’deki konferansa AB çevreleri ilgi gösterirler miydi bilemeyiz, ancak, adını 1937-38 isyanının bastırılmasına yönelik “Tunç eli” operasyonundan alan bir kentin “Dersim” ismine yeniden kavuşmasındaki katkısını azımsamamak gerekiyor. Tunceli’ye “Dersim” adı iade edilecekse önerge sahipleri Onur Öymen için de bir imza yeri açmalıdırlar. Öymen bu teşekkürü hak ediyor!

Dersim meselesinin Aleviler ile CHP arasında ciddi bir kırılmaya yol açması kaçınılmaz olacak. Bu konuda gerçekçi saptamaları Cafer Solgun’un “Aleviler’in Kemalizm’le İmtihanı” adlı kitabında görmek mümkün. Solgun, Yüzleşme Derneği Başkanı ve Alevileri Alevi kimliği üzerinde düşünmeye, kendi gerçekleriyle yüzleşmeye çağırıyor.

CHP’deki “Öymenci” yönelişte Baykal’ın 2007 seçimleriyle ilgili tercihlerinin ve Cumhuriyet Mitingleri’nin etkisi büyük.

Cafer Solgun’un kitabını okurken Alevilerin Cumhuriyet Mitingleri’ne verdiği destekle ilgili çok çarpıcı bir değerlendirmeye rastladım. Yazar 1973 yılında Stockholm’deki bir banka soygunu sırasında rehin alınan kişilerin, polis operasyonu sırasında kurtarıcılardan değil de rehinelerden yana tutum almalarına ve mahkemede aleyhte tanıklık etmeyi reddetmelerine ilişkin bir olayı aktarıyor. “Stockholm sendromu” denilen bu durumda rehin alınan, eziyet edilen, baskı altında tutulan kişi ve grupların bir süre sonra bunu yapanlara karşı sempati, aşk hatta bağlılık duydukları gözleniyormuş.

Solgun, darbelerden en çok mağdur olmuş, baskı ve katliamlara uğramış bir toplumsal grup olarak Alevilerin “daha fazla demokrasi ve barış istemeleri” gerekirken darbeci zihniyetlere destek vermelerini “Stockholm sendromu”nun siyasi bir tezahürü olarak yorumluyor.

Dersim’den hareketle bu durumu 1930’ların CHP’si ve cumhuriyetin kuruluş felsefesinden sapma olarak değerlendirme çabalarına, Onur Öymen’in “katliam”ı öven son konuşmasının da önemli bir katkı yaptığı yadsınamaz.

Brüksel’deki konferansa damgasını vuran “Öymen sendromu”nun Aleviler ile CHP arasındaki “platonik aşk”ı hayli yaraladığını görebiliyoruz. Sadece “şeriat” korkusu ve “laiklik” söylemi, CHP ile ilişkilerinde Alevilere yetmiyor. Alevi toplumu bugüne kadar kendilerini en fazla “güven”de hissettikleri CHP içinde değil, “açılım” iddiasıyla sınırlı jestler yapan iktidar ilişkilerinde de sorun yaşıyorlar. Tarihten gelen Sünni İslamcı asimilasyona karşı Alevi haklarının tanınmasını istiyorlar.

Alevilerin Kemalizm'le İmtihanı, Hayykitap, 2008

Bu haber 605 defa okundu.