Yolu memlekete düşünce...

17 Kasım 2009 18:15 tsi
'Ya harbiden cumhuriyetçi olacaksın; ya da faşizanlıkla yetineceksin!' Umur Talu yazısında kime 'şaşkın ördek' dedi?

Umur Talu/Habertürk

Şaşkın ördek  

BAŞLIK kimse için değil.
Dilimin ucuna öyle geliverdi; dilimin ucundan öylece konuverdi.

Meclis’te alkışlıyordu; şimdi istifasını istiyor. Kılıçdaroğlu...
Ankara’da, Meclis’te, parti grubunda, “Dersimiz Dersim” diyen Öymen gibiydi.
Sonra araya, her haneden uzak dursun, ölüm giriverdi.
Memleketine gidiverdi; Tunceli’de, Dersim’de, çok sevdiğinin tabutuna el,
mezarına toprak, toprağına su, suyuna dua verdi.
Sevdiklerini gördü, selamlaştı,helalleşti.
Derken, nerede, kim; tarihin hangi miraslarının ağırlığını olanca çelişkiler ve
yükle taşımış bir memleket evladı olduğunu hissetti. Buralı da oralı da oldu,
kendi oldu.
Yani, bilmiyorum tabii; muhtemelen, diyorum.

Şimdi istifasını istiyor:
“Dersim olayı, insanlık dramıdır.
Bölgedekiler, dönemin acılarını, kaybolan hayatlarını, ağıtlarını dinleyerek bugünlere geldi. O dönemde insanlıkla bağdaşmayan olaylar oldu. İnsanlar acıyı bal eylemiş, bağırlarına taş basmışlardır. Elbet o dönem yanlışlar, hatalar olmuştur. Ama bunu günümüze taşıyıp olayları kaşımak doğru
değildir. Yara kanamıştır. Yapılması gereken, tepkileri dikkate almaktır.
Dikkate alması gereken Sayın Öymen’dir ve gereğini yapmak zorundadır. Gereğini yaptığı zaman CHP’yi, parlamenterleri,
CHP’lileri rahatlatmış olacaktır.’’

N’oldu şimdi?
Karmaşık, tarihi dümdüz ezbere gelmeyen, acıyı da balı da bilmemiz gereken, kendimizle yüzleşmemiz gereken ülkede, aynı anda hem yüzde 100 Öymen
hem yüzde 100 Kılıçdaroğlu olmak zor demek ki.
İstanbul’da, Ankara’da Öymen olmak kolay da...
Tunceli’de ille biraz Kılıçdaroğlu olacaksın.
Çünkü hayat, tarih, ülken, insanların, acıların böyle bir şey.
“Bölünmesin” derken sözde; ülkenin ruhunu, acılarını, hatıralarını nasıl
bölebildiğinin, kimilerini nasıl ezebildiğinin, kinleri nasıl alevlendirdiğinin farkında olacaksın.
Tabii ki acılar da unutulsun...
Ama işte, öyle yaraları ha babam kanatmayacaksın.
Acıları, acı çekmiş insanların da farkında olarak aşmaya, geçmeye, bir daha
yaşatmamaya uğraşacaksın.

Bir de şu:
Düşünene, yazana, çizene, farklı bir şey diyene küfretmek kolay da azizim...
Ama aynı anda hem Öymen zihniyetine, hem Kılıçdaroğlu hassasiyetine oy veremeyeceksin!
Aynı anda ikisini birden alkışlayamayacaksın!
Ya harbiden cumhuriyetçi olacaksın; ya da faşizanlıkla yetineceksin!

Bu haber 659 defa okundu.