Bu yılın sonu önemli

12 Ekim 2009 08:17 tsi
"Ankara, önümüzdeki iki ayı çok ciddi bekle-gör politikası ile değerlendirecek"

Ardan Zentürk / Star

TÜRKİYE: Büyük devlet...

Kabul edelim, parmağımızın arkasına saklanmayalım: Zürih’te imzalanan Türkiye-Ermenistan protokolünün önündeki en büyük risk, Dağlık Karabağ sorunudur.

Yaşanılmakta olan “küresel ekonomik kriz”in ünlü Ermeni diasporasının cebini delmesi ve Ermenistan Cumhurbaşkanı Sarkisyan’ın “arkadaş, ben bu ülkeyi iki yıldır diaspora parası olmadan yönetiyorum, kimseyi dinlemem artık” demesiyle vardığımız bir noktadır sözünü ettiğimiz. Yoksa, “Ermeni milliyetçiliği” kavramının nasıl bir “Türk karşıtlığına” dayandığını hepimiz bir kez daha gördük. Olsun, Balkanlar’da Sırplar’la Boşnaklar arasında arabuluculuk üstlenmeyi başaracak olgunluğa erişmiş bir Türkiye’nin bu tür “tarihsel düşmanlıklar” ile baş edecek gücü vardır...

Türkiye, gelinen bu noktayı, iki ay içinde sınırını açarak bir ileri aşamaya taşımayı da hedefleyin bir ülkedir.

Ama Dağlık Karabağ...Bakın, orada ne yaparsak yapalım, ipler tam olarak bizim elimizde değil.

Zaten, Davutoğlu-Nalbandyan ikilisi, dünyayı “biraz geren” bir son dakika “münakaşası” sonrasında tarihi belgeyi imzalarken arkalarında Hillary Clinton (ABD), Sergei Lavrov (Rusya), Bernard Kouchner (Fransa)’in bulunmasının nedeni budur. Dağlık Karabağ sorununu AGİT bünyesinde kurulu Minsk Grubu çerçevesinde çözmeye çalışan üç “eşbaşkan...” Yetmemiştir, Avrupa Birliği’nden Javier Solana ve Samuel Zbogar da arkada duranlar ekibindeydi.

Görüntünün anlamı şudur: Artık, Dağlık Karabağ sorununun çözümü süreci, Erivan ve Bakü’yü aşan bir noktaya gelmiştir.

Yaklaşık 20 yıldır bu sorunu kendi iç politikalarının ana zemini yapıp, ülkelerindeki milliyetçi duyguları kaşıyarak kolay oy toplama rahatlığını tercih eden Ermeni ve Azeri siyaset kadrolarının artık yapacak bir şeyi yoktur.

Özellikle ABD, dünya enerji dengelerini sürekli tehdit eden bu sorunu ortadan kaldırmakta kararlı bir politikaya yönelmektedir. “Bölgesel güç” olarak Türkiye’nin bu süreçte dünyaya sağladığı rahatlama, Avrupa Birliği tarafından da önemle not alınmıştır.

Bu yılın sonu önemli...

Sarkisyan-Aliyev ikilisinin Bağımsız Devletler Topluluğu (BDT) Zirvesi’nin toplandığı Moldova’nın başkenti Kişinev’deki 8 Ekim buluşmalarının Amerikan büyükelçilik binasında gerçekleşmiş olması dikkat çekicidir. Ermeni ve Azeri liderler, daha önce, Prag’da da Amerikan büyükelçiliğinde biraraya gelmişlerdi. Demek ikisinin de Amerikalılar’dan saklayacakları bir şeyleri yok.

Son görüşmeden sonra taraflar arasında Minsk grubu adına taraflar arasında arabuluculuğu sürdüren Yuri Merzliakov (Rusya) ile Robert Bradtke (ABD)’nin “Dağlık Karabağ sorununun bu yılın sonuna kadar nihai çözüme ulaşacağına ilişkin izlenimler güçlenmiştir” demeleri asla bir tesadüf olamaz.

Dışa yansıyan yüzünde önemli zorluklar olduğu izlenimi verse de bu sorunun 2010 yılına kalmayacağı giderek netlik kazanıyor.

Sanırım Ankara, önümüzdeki iki ayı çok ciddi bekle-gör politikası ile değerlendirecek, Erivan’in Dağlık Karabağ’daki samimiyet dozunu ölçecektir.

Aliyev’in son açıklamalarında çıtası yükselen “endişe” duygularının yerinde olmadığına inanıyorum. 

Çünkü Türkiye gibi “büyük devletler” ilkeleri doğrultusunda hareket eder, “ağzından çıkanı kulağı duyan” insanlar gibi hareket ederler...

Bu haber 418 defa okundu.