Son darbe Rusya’dan

21 Eylül 2009 16:40 tsi
Türkiye pota altına hakimdi. Ömer Aşık 24 sayı, 11 ribaunt ve 2 blok yaptı ama Ruslar da dışarıdan tam 16 üçlük yağdırdı. Turnuvaya 5 galibiyetle başlayan Türkiye, 4 yenilgiyle bitirdi

BİRKAÇ saat sonra geçen hafta yendiğiniz iki takımın Avrupa Şampiyonu olmak için karşılaşacağını bilirken, 7.’lik maçına nasıl motive olunur? İki gün önce çeyrek finali, önceki gün Dünya Şampiyonası vizesini kaçıran Rusya’da koç David Blatt, “2007’nin şampiyon kadrosundan hiç kimse yoktu ama harika bir turnuva geçirdik ve bunu güzel noktalamak istedik” diye özetliyor motivasyon kaynağını. Yazık ki biz benzer bir motivasyon bulamadık. Bu tip maçları oynamayı sevmiyor Türkiye. Halbuki manevi anlamı büyük. Ama işte ülkenin ve takımın gerçeği biraz.

AKIN DURDU, NEŞE GİTTİ

BİZ Yahya Kemal’in dizelerindeki gibi “Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şen” isek oynuyoruz. Çağladıkça çağlıyoruz. Ama akın bir durur, neşe bir giderse, birliktelik, güzel bir şampiyonaya güzel veda gibi nedenler bizi çok itemiyor yazık ki. Maç sonunda Rusya’da forma giyen ABD’li Kelly McCarthy “Kaç kişiye nasip olur Avrupa Şampiyonası’nda oynamak. Koç Blatt’e bana bu şansı verdiği için çok teşekkür ederim” diyordu. Hakikaten kaç kişiye nasip olur? Bunu diyen kişi de kendi ülkesini bile temsil etmeyen bir profesyonel. Yazık ki bizim oyuncularımız ne yaptığı iş, ne temsil ettiği forma için benzer heyecanları duyamıyor.

DAHA maça çıkarken felaketti Milli Takım’ın vücut dili. O yüreğinde her daim kor ateş bulunan Ömer Onan’da bile her zaman gözlerinde çakan şimşekleri göremedik. Maddi anlamı olmayan maç yük olmuştu Türkiye’nin üzerinde. Ancak işler iyi başladı. 3 dakikada 9-0 öne fırladık. Rusya bu sürede 7 hücumda 5 tane boş atmış, 2 kere de top kaybetmişti. Turnuvada %24’le oynayan Ömer Aşık bile 2/2 faul atmıştı.

“HAYIRDIR inşallah” demeye kalmadan Rusya molası geldi ve ardından yağmur gibi yağan üçlükler. Rusya bir anda vites büyüttü. Top çok hızlı hareket etmeye sürekli boş şutörleri bulmaya başladı. Biz aynı hıza çıkacak enerjiyi bulamayınca ne olduğunu anlayamadan çeyrek sonuna kadar 5 üçlük yemiş, 26-18 geriye düşmüştük bile.

KAR GİBİ ERİYİP, GİTTİK

İKİNCİ çeyrekte bir şeyleri değiştirmek gerekiyordu ama ilk 10 dakikada 5/6 üçlük atan rakibe karşı bu şampiyonada ne zaman denesek kâbus yaşadığımız alan savunması pek de iyi çare olmadı. 3 dakika alan yaptık, Ruslar 3 tane daha üçlük sıkıştırdılar. 13. dakikada 37-23 gerideydik. 9-0’dan sonra sadece 10 dakikada yenen 37-14’lük seri.

NEYSE ki içerde işler iyi gidiyordu. Rusya’nın uzunları Mozgov ve Sokolov çabucak faulleri yükselterek devre dışı kalınca Ömer Aşık boyalı alanın mutlak hakimi oldu. Devre sonunda 14 sayı, 7 ribaunt yapmıştı bile ama 14 denemede akılalmaz şekilde 10 üçlük atan Rusya 51-40 önde kapattı ilk yarıyı. İkinci yarıya alan savunmasına bir şans daha vererek başladık. Tahmin edin ne oldu? 3 dakikada 3 üçlük daha yedik. Niye ilk yarıda 10/14 üçlük atmış takıma alan yaptık? Onun yanıtı yok. Ancak bu arada Mozgov-Sokolov ikilisi dörtleyince yine Aşık ortaya hakim oldu. Semih ve Oğuz ona biraz katılabilseler görüntü çok daha farklı olabilirdi ama 33. dakikada son bir gayretle farkı 11’e (61-72) indirdikten sonra oyundan koptuk. 17-5 bitirdi maçı Ruslar. Maç sonunda onlar 16/24 üçlük atmıştı. Biz ise 15/24 serbest atış!

5 galibiyetle başladığımız şampiyonaya yazık ki 4 yenilgi ile veda ediyoruz. Her şey aslında Slovenya yenilgisi ile başladı. Orada yanlış beşle başlayıp, alan savunması sevdasına düşünce hızımız kesildi. Ve bin atlının hızı kesilince ne neşesi kalıyor ne de kendisini herkesten farklı kılan o çağlayan oynama coşkusu. Bu takım bir kartopu gibi dağdan yuvarlandıkça çığ oluyor. Ama bir kez hızı kesilirse güneş altında kalan kar gibi eridik gittik.

Bu haber 767 defa okundu.