Esas talep edilen şey ne?

2 Eylül 2009 09:53 tsi
İşte hükümet ile DTP arasındaki sorunlu 3 madde...

Fikret Bila / Milliyet

DTP’nin durduğu çizgi

İçişleri Bakanı Beşir Atalay’ın ikinci basın toplantısında ortaya koyduğu çerçeveden sonra, DTP de dün Diyarbakır’da durduğu çizgiyi yansıttı. Bir ay önce Atalay’ın süreci başlatması ve Başbakan Erdoğan’ın DTP lideri Ahmet Türk’le görüşmesi sonrasında oluşan hava bugün çok farklı.

Atalay’ın açıklamalarıyla hükümet cephesi, gündemde bir anayasa değişikliği ve Kürtçenin eğitim dili olması gibi maddeler bulunmadığını ilan etti. DTP lideri Türk, aynı gün Diyarbakır’da bu açıklamaya “Dağ fare bile doğurmadı” yorumuyla yanıt verdi. Ahmet Türk, Emine Ayna ve Osman Baydemir de dün Diyarbakır’da yaptıkları konuşmalarla kendi kırmızı çizgilerini açıkladılar.

Gerek İçişleri Bakanı Atalay’ın gerek DTP sözcülerinin yaptıkları açıklamalar, hükümetle DTP arasında, işin özüyle ilgili önemli uzaklıklar olduğunu gösteriyor.
Bu uzaklıkları üç maddede toplayabiliriz:

Öcalan anlaşmazlığı
1- DTP, Abdullah Öcalan’ın muhatap alınmasında ısrar ediyor. Türk, “DTP’nin barış çabaları bir yere kadardır, sınırlıdır, canını vererek mücadele edenler müzakerenin içinde olmalıdır” diyerek hükümete adres gösterdi. Hükümet cephesindeki denklemde ise İmralı yok. Öcalan’ın muhatap alınması konusunda hükümet ve DTP iki uç çizgide duruyorlar. Hükümetin bu çizgiye çekilmesinde İmralı’dan yansıyan taleplerin payı olduğu muhakkak.

Anayasa’da uzlaşmazlık
2 - Hükümetle DTP’nin ayrı düştüğü bir diğer konu anayasa değişikliği. İçişleri Bakanı Atalay, hükümetin durduğu çerçeveyi çizerken Anayasa’nın 3. maddesindeki nitelikleri altını çizerek saydı ve gündemlerinde bir anayasa değişikliği olmadığını açıkladı. Oysa DTP, anayasa değişikliği olmadan çözümün de olmayacağını her fırsatta vurguluyor. DTP, Kürt kimliğine anayasal güvence altında siyasal kimlik istiyor. Türk tanımını düzenleyen 66. maddenin de değiştirilmesinde ısrarlı.

Kürtçe eğitim uyuşmazlığı
3- Üçüncü anlaşmazlık noktası Kürtçe eğitim. DTP cephesi Kürtçenin resmi eğitim dili olmasını talep ediyor, hükümet cephesindeki yaklaşım ise “seçmelik ders ve Kürt özel televizyon yayını” ile sınırlı gözüküyor.

DTP’nin sınırları
DTP’nin Öcalan ve PKK’dan bağımsız bir yaklaşım göstermesi mümkün değil. Bunu DTP lideri Ahmet Türk her vesileyle açıkladı. DTP sözcüleri “Bizim gücümüz yetmez Öcalan’la muhatap olun” diyerek sınırlarını ortaya koydu.

Bu koşullarda sözünü ettiğimiz üç konudaki talepleri kabul eden bir “açılım” sergilemedikçe DTP-PKK çizgisinin uzlaşmaya yanaşması olası değil. Bu nedenle “DTP, PKK’yla arasına mesafe koysun” yolundaki tavsiyelerin, DTP için bir anlamı yok. DTP sözcüleri tam aksine Öcalan ve PKK’dan ayrı bir varlık olmadıklarını kanıtlamaya çalışıyorlar. DTP her fırsatta siyasal güç kaynaklarının ve iradelerinin Öcalan ve PKK olduğunu vurguluyor.

Sorunun gerçek boyutu
Geldiğimiz noktada sorunun gerçek boyutunun, “el sıkışıp barışma” gibi basit bir olay olmadığının artık görülmesi gerekiyor.

DTP-PKK çizgisinin talebi, Kürtlerin “ayrı bir ulus olarak tanınmaları ve anayasa düzenlemesiyle bunun kabul ve ilan edilmesi” olarak ifade edilebilir. Bu kabule uygun olarak da adı konmadan fiilen federal bir sisteme geçilmesi DTP’nin ilk hedefi olarak görülüyor. DTP bunu açıktan söylemek yerine “demokratik özerklik” diye isimlendiriyor.

Hükümetin ise Anayasa’nın özüne dokunarak üniter yapıyı fiilen iki uluslu federal bir yapıya dönüştürecek yolu açmadıkça, Kürtçeyi resmi eğitim dili olarak kabul etmedikçe, Öcalan’ı muhatap almadıkça, genel af ilan etmedikçe, DTP’den destek görmeyeceğini, PKK’yı uzlaşmayla dağdan indiremeyeceğini anlamış olması gerekiyor.

Bundan sonraki süreç hükümetin kendi çizdiği çerçevede, kendi alacağı kararlarla “açılım”ı sürdüreceğini gösteriyor.

Bu haber 608 defa okundu.