Bu bombadan kaçış yok!

24 Ağustos 2009 10:21 tsi
Öyle bir bomba ki, kimse bombalandığının farkına varmıyor. Taa ki...

M. Serdar Kuzuloğlu / Radikal

Teknik takibin teknik sınırları

Bireysel teknolojinin bir grup tutkun tarafından sahiplenildiği günleri geride bırakalı çok oldu. Örneğin yetmişli yıllarda bilgisayarlar parçalar halinde satın alınıp monte edilirdi. Dolayısıyla bir bilgisayar sahibi olma ihtimali elektronik bilgisiyle doğru orantılıydı. Bu hevesle ABD’de kurulan kullanıcı kulüplerinin en meşhuru ‘Homebrew Computer Club’, faaliyet gösterdiği 1975-1977 yılları arasında ülkenin en önemli hacker ve girişimcilerini içinde barındırıyordu (en meşhur iki üyesi buradaki birikimleriyle Apple’ı kuran Steve Jobs ve Steve Wozniak’tı).

Seksenli yıllarda bilgisayarlar hazır alınan cihazlar haline gelmiş ama hâlâ bugünkü yapısına kavuşmamıştı. Bilgisayar kullanmak programlama yapmakla eşdeğer hale gelmişti. Bilgisayar dergileri bugünkü gibi çıfıt pazarını andıran DVD’ler değil, sayfalarca yazmanız gereken kaynak kodları veriyordu. Saatler boyu yazdığınız yüzlerce satır makine kodunun sonunda, ortaya top zıplaması gibi basit bir animasyon çıkıyordu. Ama verdiği tatmin kesinlikle bugün yükleyip çalıştırdığımız pek çok şeyden daha fazlaydı.

Bireysel alandaki gelişmeler internetin yaygınlaştığı doksanlı yıllardan bugüne
kadar baş döndürücü bir hızla sürdüyse de geçmişten bugüne hiç değişmeyen tek
ayrıntı savunma ve saldırıya yönelik araştırmaların katkısı oldu.

Günlük hayatımıza giren pek çok teknolojik nimeti aslında askeri araştırmalara borçluyuz. Bizzat bilgisayar ve internetin kendisi bile bu arayışlarından doğan yapılardan. Birincisi düşman şifrelerini çözmek ve atış simülasyonları yapmak için; ikincisiyse bir nükleer saldırıya karşı askeri yönetim merkezlerini farklı noktalara dağıtmak için geliştirilmişti.

Bugün de senaryo değişmiş değil.

Hala pek çok yenilik askeri amaçlar için geliştirip, kanla test edildikten sonra hayatımıza giriyor. Bugünün savunma teknolojisindeki arayışların geçmişten en büyük fark hedefe mümkün olduğu kadar kansız ve masrafsız ulaşma önceliği.

Buna en iyi örnek, ABD’nin askeri savunma sistemlerini geliştiren DARPA adlı kurumun üstünde yoğunlaştığı iki farklı silah teknolojisi.

Birincisi birkaç sene önce bu sayfada detaylarını okuduğunuz mikrodalga bombası. Yaptığı şey atıldığı alanda  yüksek frekanslı güçlü bir mikrodalga yayarak bütün elektrikli cihazları ve altyapıyı kullanılmaz hale getirmesi. Hiçbir insana zarar vermiyor. Hatta çoğu kimse bombalandığının bile farkına varmıyor  (kalp pili kullanmıyorsa elbet). İndiği alanda elektrik, telefon altyapısını tamamen değiştirilmesini; radyo, televizyon, bilgisayar ve benzeri bütün elektrikli cihazların yeniden alınmasını; kullanılmaz hale gelen her türlü sağlık ekipmanının yenilenmesini gerektiriyor. Bunun kabaca maliyetini hesaplarsanız etkinin dehşetini daha iyi anlarsınız. Bunun için ona ‘taş devri bombası’ adı da veriliyor.
İkincisi yine radyo ve ses dalgalarını kullanarak insanlar üstünde farklı etkiler yaratan bir silah. Kullandığı teknik insanların üstündeki kıyafetleri ısıtarak onları yanmaya yakın acılara boğmak. Ses dalgalarını kullanan bir diğer örnekteyse insanları şaşkınlığa, paniğe ya da korkuya sevk edebiliyorsunuz... Basit, kısmen zararsız ama kesinlikle etkili bir silah.

Asker bunlarla uğraşırken polis teşkilatı da boş durmuyor. Yine birkaç sene önce geliştirildiğinden söz ettiğim üç teknoloji bugün ABD’de kullanılmaya başlandı. Birincisi silah sesine duyarlı mikrofonlar. Şehrin suç oranı yüksek yerlerinde sokaklara yerleştirilen bu mikrofonlar silah sesi duyduğu anda yönünü tayin ederek (hatta kimi anlarda bölgenin videosunu kaydederek) merkeze bildirerek polisleri olay bölgesine sevk ediyor.

İlginç bir diğer teknolojiyse polis tabancalarına eklenen kameralar.
Polis tetiği çektiği anda namlunun tepesinde takılı kameranın fotoğraf çektiği sistem sayesindi ateş edilen yönde ne olduğu kaydediliyor. Buradaki amaç hem polisin haksız yere silah kullanmasını önlemek hem de doğru kullanıldığı durumlarda karşı tarafın itirazlarını engellemek. Sadece sorumlu polisin parmak iziyle çalışan silahlar da kullanıma sokuldu.

Üstünde sürekli geliştirmeler yapılan alanlardan biri de polis arabaları. Önümüzdeki sene yine ABD polisi tarafından kullanılacak araçlardaki özel bir fırlatıcı, aynen Batmobil gibi takip ettiği araca bir GPS alıcısı yapıştırıyor. Böylece takipte geride kalsa bile bütün polis teşkilatı aracı ekranında izlemeye devam edebiliyor. Aracın tepesindeki küçük bir kameraysa geçtiği yerdeki bütün araç plakalarını tarayarak çalıntı ve aranan plaka veritabanıyla karşılaştırıyor. Bu sayede her bir devriye, nöbet süresi boyunca 3 binden fazla plakayı tarayabiliyor.

Bütün bunların ışığında bizdeki ‘teknik takip’ terimi biraz güdük kalıyor gibi gelebilir ama oradaki niyet başka, bizdeki başka... Telefon dinlemenin keyfi varken, bunlarla uğraşmak niye?

Bu haber 780 defa okundu.