Şeytanın bacağı Kürt açılımıyla kırılabilir mi?

1 Ağustos 2009 13:03 tsi
"Bizim siyaset meydanında hiç eksik olmayan" soru ne? Hasan Cemal'den gündeme ışık tutan bir analiz geldi.

Hasan Cemal / Milliyet

Şeytanın bacağı Kürt açılımıyla kırılabilir mi?

Türkiye ne zaman -o hiç bitmeyen- kritik dönemlerinden birine girse, malum soru işaretinin çengeli zihinlere hemen asılır:
Asker ne diyor?
Bugün de öyle.
Gündemde Kürt sorunu var.
Soruluyor:
Asker ne der?..
Geçenlerde yolum, bir grup meslektaşımla birlikte Brüksel’e düşmüştü. AB Komisyonu’nun genişlemeden sorumlu Direktörü Olli Rehn’le Kürt meselesini konuşurken kaşlarını kaldırarak sordu:
“Peki ya asker ne der?..”
Bu soru bizim siyaset meydanında hiç eksik olmaz.
Elbette, Kürt sorunu ya da PKK olsun, şiddetle mücadele olsun, bütün bu konularda askerin elbette söyleyecekleri vardır, olacaktır.
Tersi düşünülemez.
Devletin tepesinde bu konularla ilgili değişik platformlar vardır. Oralarda mesele tartışılır, asker söyleyeceğini söyler ve gerekli uzlaşmalar örülür.
Son karar ise hükümetindir.
‘Siyasal otorite’nindir.
Son sözü başbakan söyler.
Gazeteler de böyle yönetilir. Mutfakta her şey tartışılır, en aykırı görüşler belirtilir. Ancak nihai karar, örneğin manşete hangi haberin nasıl çekileceği sonunda Genel Yayın Yönetmeni’nin iki dudağının arasından çıkar. Eski deyişle umum neşriyat müdürleri, ‘demokratik diktatör’lerdir.
İlkeler böyledir ama...
İşin bir de ‘ama’sı vardır.
Bu ama olmasa, ben bu yazıyı veya bugüne kadar buna benzer onca yazıyı yazma zahmetine katlanmazdım. Kısacası, ilke böyledir ama işler bizim memlekette her zaman öyle yürümez.
Gazeteleri geçelim.
Bugünkü yazımın konusu klasik, bizdeki asker-sivil ilişkileri...
Dünkü Radikal’de Murat Yetkin Ankara’nın havasını özetlerken bu konuya değinmişti. Başbakan Erdoğan’la Genelkurmay Başkanı Orgeneral Başbuğ arasında son zamanlarda kendini belli eden diyalog kopukluğunun Kürt açılımını da olumsuz etkileyebileceğine üstü örtülü biçimde işaret ediyordu.
İnce kopukluk, anlaşılan, bir gün sabaha karşı hükümetin ansızın Meclis’ten geçirdiği asker kişiler ve ‘sivil yargı’ konulu düzenlemeden kaynaklanmıştı.
Murat Yetkin, bu olumsuzluğun Yüksek Askeri Şûra’yı da etki alanına çekebileceğini belirtirken, gündemin bir başka maddesini, AB ile ilgili reformları da anımsatıyordu.
Genelkurmay’ın bazı ‘andıç’ olaylarında adı geçen ve 30 Ağustos’ta terfi bekleyen bir kurmay albayın Yüksek Askeri Şûra’da sıkıntı yaratabileceğini yazıyordu.
Devletin tepesinde, siville asker arasında görüş ayrılıkları olabilir. Ama demin de belirttiğim gibi son söz, seçilmiş sivil otoritenin başı olan Başbakan tarafından söylenir, iş biter.
Demokrasiler böyle işler.
Ama bizde öyle değil. Bu bakımdan Murat’ın yazısı ilginç bir örnek...
Taşları yerli yerinde olan, normal demokratik bir rejimde yaşıyor olsak, bütün bunlara ve böylesi yazılara ihtiyaç olmazdı.
Siville asker arasındaki tartışmalar kapalı kapılar arkasında yapılır, uzlaşmalara varılır, gerektiğinde son söz yürütmenin başı olan başbakan tarafından söylenir, iş biter.
Ama bizde bitmiyor.
Maalesef öyle.
Çok partili demokratik rejimin taşlarını bunca yıldır yerli yerine oturtamadık.
Şeytanın bacağı acaba ‘Kürt açılımı’yla birlikte kırılabilir mi, bilemiyorum.

Bu haber 608 defa okundu.