Herkes konuşuyor, O hariç...

Taraf gazetesinin açığa çıkardığı “AKP ve Gülen’i bitirme planı”, önceki yıllarda yaşanan “andıç” olaylarından farklı bir etki yarattı.

Kamuoyu, “andıç” kavramıyla ilk defa, siyasi literatürümüze “postmodern darbe” olarak giren “28 Şubat sürecinde” tanışmıştı. O dönemde Genelkurmay bünyesinde oluşturulan “Batı Çalışma Grubu” isimli birimin hazırladığı “andıçlarla”, gündem yaratılıyor ve yaratılan gündem çerçevesinde harekete geçiliyordu. Harekete geçmeye hazır ve nazır durumda bir medya vardı. Birçok gazeteci ve yazar, sonradan yalan olduğu kanıtlanan iftiralarla işlerinden oldu. Demirel Cumhurbaşkanı idi ve süreci “iyi” idare ettiği için “28 Şubat sürecini” koordine eden askerler tarafından takdir ediliyordu.

Aradan geçen zaman zarfında Türkiye’nin demokrasi adına ne ölçüde yol almış olduğunu herkes görebiliyor. Bugün, demokratik sürece müdahale amacı taşıyan planlar, andıçlar deşifre olduğu zaman kamuoyu tepki gösteriyor. Kimse açıkça bu andıçları olumlayan tavırlar göstermiyor. Hükümet “yasal haklarımızı kullanacağız” diyor.

Hiç kuşkusuz asıl mesele, sahte mi gerçek mi olduğu yargı sürecinde açığa çıkarılacak olan bu tip andıçların, planların yapılmasına asla tevessül edilmemesidir. Bu tip kaos ve kriz planlarıyla Türkiye’nin ulaştığı noktadan geriye götürülmesine kimsenin seyirci kalmayacağını herkesin anlamasında sonsuz fayda var.

Ne var ki, içlerinde hükümetin politikalarına muhalefet edenler de dahil olmak üzere sivil toplum örgütlerinin, medyanın büyük çoğunluğunun, hukuk ve meslek kuruluşlarının, biri hariç siyasi partilerin “demokrasi dışı yöntemlere” tavır aldığı bir dönemde, hala siyasi hesaplarını kriz ve kaos olasılıkları üzerine yapanlar da var.

Türkiye demokratikleşme çabaları açısından siyasi tarihinin en “kritik” tartışmalarından birini yaparken, meclisteki ana muhalefet partisinin lideri Deniz Baykal’ın aradan geçen 3 güne rağmen hala konuşmamış olması, dikkat çekicidir.

Halbuki olay, neresinden bakılırsa bakılsın, demokrasiye karşı kurulan bir komplo girişimidir. Belgenin sahte veya sahici olması, olayın bu mahiyetini değiştirmeyecektir. Çünkü sahte olması halinde bile, “birilerinin” TSK’nın adını da kullanarak yeni bir “kriz” çıkarmak için düğmeye basmış oldukları gerçeği hükmünü yitirmeyecektir.

Maalesef demek gerekir, hala “ordu bir şeyler yapacak” beklentisi üzerinden siyaset yapanlar var. TSK’nın zirvesinden gelen “hukuk ve demokrasiye bağlılık” açıklamalarından memnuniyet değil, rahatsızlık duyanlar var. Bu tip girişimlerin ortak bir demokratik duyarlılıkla karşılanmasının önemini anlamaktan kaçınanlar var. Oysa mesele, doğrudan demokrasiyle ilgilidir ve tek başına hükümetin sorunu olarak görmemek gerekmektedir.

Hemen her konuda hükümete karşı açıklamalar yapan CHP ve Baykal, bu konuda neden konuşmuyor? Ana muhalefet partisi sıfatını neden bu tartışmada ortalıkta bırakıyor?

Bu tip bir muhalefet, bu tip bir siyaset anlayışı, bu tip bir “sosyal demokratlık”, demokratik yaşamımız açısından gerçek bir talihsizliktir.

www.iyibilgi.com analiz