Geciken adalet, adalet midir?

1 Haziran 2009 10:17 tsi
Cezaevleri tıklım tıklım... Mesele suç ve ceza meselesi değil. Türkiye'nin kronikleşen sorunlarından biri: 'İçeridekilerin' yüzde 60'ı yargı önüne çıkmayı bekliyor. Ne af, ne de yeni tip cezaevleri yapmak. Türkiye'nin ciddi bir yargı reformuna ihtiya

Fatih Çekirge'nin Hürriyet'teki yazısının ilgili bölümü:

'Hapistekilerin % 60’ı yargılanmayı bekliyor' Maalesef

ADALET Bakanı büyük bir açık yüreklilikle ağır gerçeği söylüyor:- Maalesef cezaevlerinde vatandaşların yüzde 60’ı yargılanmayı bekliyor...

Evet, istatistik bu...

Aslında bu "ağır gerçek" için "istatistik" gibi soğuk bir "rakam yığını"nı kullanmak istemiyorum...

Bu nedenle "feci sonuç" diyorum...

Şöyle:

- AB ülkelerindeki cezaevlerinde bulunanların yüzde 85-90’ı hükümlü. Yani mahkemeler kararı vermiş..

- Türkiye’de ise cezaevlerinde bulunanların yüzde 60’tan fazlası tutuklu. Yani yargılanmayı bekliyor. Yani parmaklıkların ardında adaletin hayaliyle yaşıyor...

Beklenen de şu:

- Suçluysa ceza, değilse özgürlük...

BİTMEYEN ARAF

Ama bunun yerine "arafta bir işkence" ...

Budur işte durum...

Bir cezaevinde düşünün ki 1000 kişi var. Bunların 600’ü adaleti bekliyor...

Her gece "hákim karşısına çıkmayı" hayal ederek uyuyor..

Sabah onunla uyanıyor... Sonra yine bekliyor... Adalet gelecek...

Ne kadar bekliyor...

O tozlu dosyaları bir zabıt kátibi sıkılıp da bir kenara koyduysa...

Bir çay, bir sigara için çıktıysa...

Hákim "Yine çocukların okul taksidi geldi" diye düşünüyorsa...

O, "bitmeyen araf"ta beklemeye devam ediyor...

Dün bu soruyu yeni Adalet Bakanı Sadullah Ergin’e sordum...

KEPENKLER KALKIYOR

Ergin, Şahin döneminde Adalet Bakanlığı’nın medyaya indirdiği kepenkleri kaldırıyor.

Her soruya içtenlikle cevap veriyor...

Yine öyle yaptı:

- Evet Fatih Bey, maalesef durum sizin dediğiniz gibi. Cezaevlerinde yargılanmayı bekleyen tutuklu oranı çok yüksek. 60’a 40 gibi bir oran var...

- Peki bu ne anlama geliyor?

- Elbette geciken adalet adalet değildir... Bu hiç adil bir durum değil.

- Sayın Bakan, bunu önlemek için bir şey yapılmıyor mu?

İSTİNAF MAHKEMELERİ

Bakan bu konuda kısa bir sessizlik yaşıyor. Ben bu sessizliğin, "yıllardır ihmal edilmiş adaletin sessizliği" olduğunu biliyorum.

Devam ediyor:

- Acil bazı önlemler alıyoruz. Önümüzde çok kısa dönemde yeni personel alımına gidiyoruz. Ayrıca Yargıtay’da bekleyen dosyaları eritmek için İstinaf Mahkemeleri kuruyoruz. Daha kötü durumlar da var. Mesela adam alacağını tahsil etmek için mahkemeye gidiyor. Karar 3 yıl sonra geliyor. O karar gelene kadar adam parasını alamadığı için iflas ediyor. Bunları önlemek için mahkemeler kuruyoruz. Tabii yeterli olmayacak...

O YİNE HAPİSTE

Evet işte durum bu.

Adalet Bakanı’nın ağzından, "ağır gerçek" böyle.

Ne diyelim şimdi:

Yıllardır cumhuriyeti yalnızca bir "merasim" gibi yaşadık. Törenler, selamlar, kutlamalar...

Her yıl adli yılın açılışında ağır cüppeli nutuklar...

Sonra yine devam.

Adli yıllar açıldı. Ama adaletin önü bir türlü açılamadı.

O yine hapiste. O yine arafta... Budur işte acı manzara...

Bu haber 309 defa okundu.