AKP’nin elini KİM tutacak?

Ne yazık ki bu sorunun tek bir yanıtı yok. Ama çok yanıt da işe yarayabilir. 29 Mart seçimlerinden iktidar partisinin çıkardığı anlaşılan bir sonuç da, reformların devam etmesi gerektiği.

Doğru veya değil ayrı konu ama tıpkı şaşalı zaferin yaşandığı 22 Temmuz ertesinde olduğu gibi, bugün de AKP Anayasa’nın kimi maddelerini değiştirmek istiyor.

Anımsanacağı gibi o tarihten sonra geçen bir buçuk yıldan fazla süre hayli gergin geçmişti Türkiye açısından.

Belki bunun sonucu belki o gece Genel Merkez terasından verilen sözlerinden ardına çok düşülmemesi, bugün arzu edilen Anayasa değişikliklerine AKP’nin yine “tek başına” kalması sonucunu doğurabilir.

Ancak ilk işaretler Genel Başkan Erdoğan’ın ve AKP kurmaylarının daha çok diolag ve ortak zemin konusunda sanki farklı bir noktada bulunduklarına ilişkin işaretler geliyor.

Bu sefer muhalefet partilerini de sürece dahil etmek yolunu tercih edecekleri görülüyor. Ancak bu doğru tercih sadece temenni olarak kalabilir!

Örneğin AKP, anayasa değişiklikleri için CHP’nin işin içinde olmasını hayli önemsiyor. Buna rağmen kısa dönemli “geçmişten miras” gerginliklerin aşılması zor olacak.

Birbirlerinin yüzüne bile bakmayan, mecburen bir araya gelinen toplantılarda tokalaşmamak için yer değiştiren veya kerhen el sıkışılan noktadan nasıl bir uzlaşı çıkacak?

Bugün Anayasa değişiklikleri konusunda Cumhurbaşkanı Gül de devreye girmiş görünüyor. Ne kadar başarılı olacağı meçhul. MHP cephesinde de durum daha farklı değil.

Genel Başkan Bahçeli, Cumhurbaşkanı Gül ile görüşmesinde “önce CHP’yi ikna etsinler sonra bize gelsinler” dedi.

Yani hayli engebeli bir yol var hükümetin önünde. Ama öte yandan aynı engebeler AKP’nin uzlaşı konusunda ne kadar kararlı olduğunu da gösterecek.

Bu yüzden başta 20 maddelik anayasa değişikliklerinin bir kısmı “sadeleştirildi”. Bunların içinde partiler arasında mutabakatı zora sokacak örneğin Cumhurbaşkanı’nın görev süresi, Yüksek Askeri Şura ve Hakimler Savcılar Yüksek Kurulu’nun kararlarına ilişkin düzenlemeler de mevcuttu.

Belli ki AKP yönetimi diğer partilere yönelik girişimlerini sürdürmeye ve artırmaya devam edecek. Hatta kimi yorumculara göre, Başbakan’ın adını bile zikretmediği DTP ile bile temas olasılığı var.

Ancak aynı soru ortada duruyor. Bu girişimler başarılı olabilir mi? Zor görünüyor. 22 Temmuz gibi AKP’nin kendini en güçlü hissettiği zamanlarda bu partilerin kapısını çalmamış olması, günümüzün farklı şartlarında bunu yapması muhalif partiler tarafından “güvenilmez” bulunabilir.

Kaldı ki TBMM’de bulunan partiler içinde, AKP’nin bu yaklaşımının siyaseten yine AKP’ye puan kazandıracağına ilişkin sonuçlar doğuracağını düşünenler de olabilecek.

www.iyibilgi.com