Babacan’ın günahı ne?

“Alnından öpülüyordu” derken benzetme yapmadık. Abdullah Gül’ün TBMM’de Cumhurbaşkanı seçildiği gün, Genel Kurul’da tebrik sırası kendine geldiğinde hem Cumhurbaşkanı hem de Başbakan onu-diğerlerinden farklı olarak-ensesinden çekip kucaklamış, öpmüştü.

Gerçi her ikisinin de tavrı, bir bakana gösterilen sevgiden çok bir küçüğe gösterilen şefkat gibiydi ama, bu tablo Dışişleri Bakanı Ali Babacan’ın siyasi gücünün işaretiydi.

Esasen, AB Başmüzakerecisi sıfatını da taşıdığı günlerde, hatta ondan da önce ekonomiden sorumlu Devlet Bakanlığı günlerinden hareketle, onun geleceğin Başbakan’ı olduğu, buna hazırlandığı bile söyleniyordu.

Bugün ise, Perşembe günü beklenen kabine revizyonunda koltuğunu kaybedecek bakanlardan biri olduğu dillendiriliyor. Elbette bunlar henüz kulis bilgileri ve sepkülasyonlar.

Ancak adının bu şekilde anılıyor olması ve açık açık yazılması bile Ali Babacan’ın siyasi öyküsünde bir kırılma olduğu anlamına geliyor. Ama ne?

Muhtemelen Babacan büyük bir hata yapmış değil. En azından basına veya kulislere yansıdığı kadarıyla. Konu daha çok dengelerle ilgili.

İlk mesele Türk dış politikasının çok ayaklı biçimiyle ilgili. Dış politikanın yürütülmesi Dışişleri Bakanı ile birlikte en az onun kadar güçlü figürlerden geçiyor.

Örneğin Cumhurbaşkanı, örneğin Başbakan örneğin Ahmet Davutoğlu, örneğin AB Müzakereciliği vb.

Cumhurbaşkanı Gül oldukça hareketli biçimde dış politikaya katılıyor ve bunun için Dışişleri Bakanlığı ile de hayli yakın çalışıyor!

Öte yandan, Ahmet Davutoğlu oldukça etkili bir faktör. Yerli-yabancı bir çok resmi kişiye, yorumcuya göre Türk dış politikasının arkasında bu isim bulunuyor.

Bir çok yabancı (resmi, gayr-ı resmi) Ankara’nın dünya olaylarına bakışını öğrenmek için onun kapısını çalıyor. Büyükelçi olduğundan resmi görüşmelere de katılıyor, özellikle arabuluculuk eylemlerinde önemli pozisyonlar tutuyor.

Ve elbette Başbakan’a çok yakın. Başbakan Erdoğan onun fikirlerine ayrı önem veriyor. Tabii Başbakan’ın da dış gelişmelere yönelik kendi bakışları var. Bunların hepsi birbirine karıştığı gibi, bu ağır aktörlerin hepsinin de birbirine bakışları mevcut.

Aslında Ali Babacan’ın güç kaybına ilişkin ilk işaret, Dışışlari Bakanı’nın bünyesinde barındırılan AB müzakereleri ile görevli bir bakanlığın inşası ve buraya Egemen Bağış’ın getirilmesi sayılabilir.

Babacan’ın sorumluluğu azaldı ama gücünün bir kısmını da böylece kaybetti. AB ile sık ilişkileri de buna bağlı olarak azaldı. Buna bakılırsa Ankara kulislerine göre, yeni Bakanlık Başbakana daha yakın (!) hale geldi.

Kuşkusuz bu söylencelerin ortaya çıkmasında, Başbakan ile Cumhurbaşkanı arasında bir tür gerginlik olduğuna ilişkin tevatürün de katkısı yadsınamaz.

Nihayetinde zaten çok karmaşık olan ve son derece aktif olan Türk Dışişleri’nin kendi işleri ile birlikte Ali Babacan bu dengeleri de korumak zorundaydı.

Kabul etmek gerekiyor ki bu hayli yorucu bir meşgale. Bugün Babacan’ın koltuğuna veda edip etmeyeceği belli değil. Görevinde kalabilir de. Çünkü Başbakan Erdoğan’ın beraber yola çıktığı kişileri kolay kolay bırakmadığı da bir gerçek.

Ama belli Türk Dışişleri’nde birden çok denge baştan değerlendiriliyor.

www.iyibilgi.com