Demokrat aydınlar tuzağa nasıl düştüler?

21 Nisan 2009 18:15 tsi
Taraf gazetesi yazarı Etyen Mahçupyan liberal-demokrat aydınların Türkan Saylan savunmalarını tuzak olarak değerlendiriyor ve bunu bakın neye bağlıyor. iyibilgi röportaj

Ergenekon davasına destek olan kimi liberal ve demokrat aydınların son Türkan Saylan meselesindeki tavırlarını nasıl değerlendiriyorsunuz? Neden bu pozisyona düştüler?

Bence laiklik bizim tahmin ettiğimizden çok daha farklı şekillerde ortaya çıkıyor. Bir tanesi, dindarlara karşı söylemlerde görülüyor; ama aynı zamanda “modern olmanın” olumlu özelliği olarak tanımlıyor. Dolayısıyla bir takım kendine has dokunulmazlıklar üretiyor. Çünkü o dokunulmazlıklar bizim değerlerimizin eşiğinde duruyor. Dolayısıyla Türkan Saylan’ı kendilerine yakın durduğunu gördüler. Sol kesimin Ergenekon ile ilgili tavrı, faşizme karşı olması üzerindendi; laiklik bir kriter değildi. İç dünyamızda Ergenekon faşist bir örgütlenmeydi. Faşist olmayan, modern laik birinin olması bizi rahatsız etti. Yarınki yazımda buna devam ettim. Başlığını “Saylan güzellemesi” koydum. Bugün Saylan’ı savunanlar Saylan’ın eskiden söylediği sözlere baktıklarında ne hissedecekler acaba? Alper Görmüş bugünkü yazısında ufak bir dönüş yapmış, bir röportajdan küçük bir alıntı koymuş. Orada açıkça darbe isteği var. Saylan’ın darbe isteği yadırganmıyor da, Ergenekon ilişkisi mi yadırganıyor? Bize çok benzeyenlerin Ergenekon ilişkisinde olmaları rahatsız ediyor bizi…

Bu tür “saygın” isimlerin seçilmesinin toplumsal desteği hedefleyen bir strateji olduğu söylenebilir mi?
 
Ben öyle bilinçli olduğunu sanmıyorum. Zaten buna teşneler bu insanlar. Suç unsurunun parçası olmayabilirler ama ideolojik olarak teşneler. Ben eminim ki, birçok insan Ergenekon içindeki suç örgütünden haberdar değildiler. Orada o saygın insanları ideolojik olarak çekecek malzeme bol…

Peki böyle darbe süreçlerinde rol alanların saygın olması toplumsal açıdan sorunlu değil mi?

Toplum da böyle tanımlıyorsa vahim bir durum var o zaman. Kemalizmin ürettiği saygınlık kavramı kendine benzemeye endeksli. Açmaza düştüğünde darbecilik darbecilik o saygınlığın parçası olabilir. Mesela bugünkü yazıma gelen tepki maillerinden birinde anayasadaki şu şu maddeler ışığında darbecilik bir haktır deniyor.

Bu anayasaya göre hak ama gerçekten de…

Evet, ama burada üstten bakan bir durum var...

Duygu sömürüsünden de bahsediyorsunuz bugünkü yazınızda. Bunun siyasi tahlilini yapabilir misiniz? Yani bir acziyet işareti olduğu söylenebilir mi bu tavırlar?

Bir tarafıyla çaresizlik ve dayanışma arzusu, diğer tarafıyla “ben kimsenin adamı değilim, ne oradayım, ne burada” demek arzusu… “Ne oradayım ne buradayım”ın dilidir bu Türkan Saylan güzellemeleri. Zaten tanımı icabı, mesafe alarak geri çekilmeyi arzu ettiler. Madalyonun öteki yüzündeyse kasıtlı olarak kullananlar var tabii ki. Mesela Ertuğrul Özkök. Aydınların duygularını sömürüyor ve aydınlar da bu tuzağa düştüler.

www.iyibilgi.com röportaj

Bu haber 1,381 defa okundu.