Durmak yok: Dersler ağır

1 Nisan 2009 12:34 tsi
Seçim gecesi Başbakan Erdoğan “dersimizi aldık” dedi. 29 Mart dersleri parti meselelerinden ibaret değil. Daha derin ele almayı gerektiriyor. En büyük ders iktidar partisi AKP’nin payına düşüyor. İyibilgi’den AKP’ye “ev

AKP 22 Temmuz seçimlerinde siyasi tarihimizde ender yaşanan başarılardan birine imza attı. Yüzde 47 gibi rekor bir oy oranıyla iktidardaki yerini sağlamlaştırdı.

Bu başarı, dönemin siyasi gelişmeleriyle çok yakından ilgiliydi. Cumhurbaşkanlığı seçimlerine 367 formülüyle müdahale edilmişti. Hükümet 27 Nisan e-muhtırası ile “uyarılmış”, ama buna karşı “dik” durulmuştu. Ülkenin “normalleşmesi” önünde engel oluşturmak isteyen güçler, “Cumhuriyet Mitingleri” düzenlemişti. Kaos ve gerilim peşindeki güçler, sözcüğün en gerçek manasında ortalığa düşmüşlerdi.

Bu gelişmelere verilecek en doğru ve sağlam cevap, bir erken seçimle yaşanan sürecin karakterini tayin etmek üzere halka başvurmaktı. AKP de bunu yaptı ve kazandı.

22 Temmuz seçimlerinin ardından, cumhurbaşkanlığı seçimlerinin de yapılmasıyla birlikte, hükümet ve AKP’de hızla bir statüko partisi olma eğilimi öne çıktı.

Bunun en açık belirtilerinden biri, AB’ye uyum sürecinin gerektirdiği reformların, uyum yasalarının çıkarılmasında çok belirgin bir ivme ve tempo düşüklüğü yaşanmasıydı. Bu yönde ciddi eleştiriler yapıldı. AB ilerleme raporlarında “uyarı” ve “eleştirinin” dozu yükseldi. Fakat “icraat” düzeyinde ortaya çıkan bu “yeni” durumu değiştirecek ciddi adımlar atılmadı.

Öte yandan AKP, “yeni ve sivil bir anayasa” sözünü tutmakta çok da istekli davranmadı. Çok sert polemiklere girdiği CHP’nin muhalefetinden düpedüz çekindi. Bu muhalefete karşı kamuoyu ve sivil toplumun desteğini alma imkanına itibar etmedi.

AKP, 22 Temmuz seçimlerinin ardından, daha belirgin bir şekilde bir “lider” partisi haline geldi. Bu yönüyle diğer partilerden çok da farkı kalmadı. Politika ve programlarına değil, liderinin “karizmasına” güvendi, bunu esas aldı.

Bu durum, Başbakan Tayyip Erdoğan’ın üslup ve tarzına da çok bariz bir şekilde yansıdı. Erdoğan, haklı olduğu konularda dahi “fırça atan”, kızan, “görürsünüz siz!” diyen bir üslupla konuşur hale geldi.

Doğan Medya Grubu ile girdiği polemik, bu açıdan çarpıcı bir örnek idi. Bu medya grubuna hakim olan tekelci zihniyetin aşılması gerektiği ne kadar doğru idiyse, onlarla başbakan olduğunu unuturcasına “filanca tarihe kadar açıkla yoksa ben açıklayacağım” türü polemiklere girmek, bir o kadar yersiz idi. Başbakansın, ülkeyi yönetiyorsun, devletin imkanlarına hükmediyorsun. Bir “suç” durumunun gereklerini yapmak, elbette ki öncelikle hükümetten beklenir; ama bu üslupla mı?

Kürt sorunuyla ilgili TRT Şeş gibi tarihi bir adım atıldı. Ama bu adımı atarken, kendi karar verdi, kendi uyguladı tarzıyla hareket edildi. Tartışılmadı. Bu adımın, sorunun çözümüne nasıl bir katkı sağlayacağı noktasında ne tür bir politika ve proje dahilinde hareket edildiğini anlamak mümkün olamadı.

Kamuoyunda “ya sev ya terk et” olarak algılanan sözler sarf edildi. Üstelik Erdoğan bu konuşmayı Hakkari’de yaptı. AKP kurmayları şimdi dönüp Hakkari’deki seçimlerin sonuçlarına baksınlar.

Ve şimdi de Hükümet Sözcüsü sıfatını taşıyan bir bakan, Cemil Çiçek, “Iğdır’ı aldılar, Ermenistan sınırına dayandılar” gibi son derece tuhaf değerlendirmeler yapıyor, meseleyi bir “güvenlik” sorununa indirgiyor.

2005 yılında, sonradan bir Ergenekon provokasyonu olduğu ortaya çıkan “bayrak” krizinde Genelkurmay tarafından yapılan açıklamada, “özde ve sözde vatandaş” şeklinde bir tespite yer verilmişti. Bu ifade haklı olarak tepki toplamıştı. Cemil Çiçek’in sözleri, aynı zihniyeti yansıtmaktadır ve daha ağırdır.

Başbakan Erdoğan seçim gecesi yaptığı açıklamada “dersimizi aldık, çalışacağız” dedi.

Dersler sadece partisel değil, ülke çıkarlarına göre çıkarılmalı. Kimsenin “tembel öğrenci” olma hakkı ve lüksü yok…

Biz, “ev ödevlerini” hatırlatmaya devam edeceğiz…

Hasan Soylu www.iyibilgi.com

Bu haber 1,253 defa okundu.