Onlar bunu hep yapıyor!

25 Mart 2009 10:44 tsi
Onlar “bazılarının” gözünde birer “ayıp”, birer “hastalık”, birer “zayıf vatandaş”! (Bir ara da onlar için “sözde vatandaş” denmişti.) “Onlar” dediğimiz bu ülkenin yurttaşları. “

Hürriyet yazarlarından Özdemir İnce’nin bugünkü yazısı “Bir dostun Doğu Anadolu’yla ilgili gözlemleri” başlığını taşıyor.

Yazının başlığından da anlaşılacağı üzere İnce, köşesinde adını belirtmediği 40 yıllık, TRT kökenli bir dostunun Doğubeyazıt’tan kendisine yazdığı mektubu paylaşıyor okurlarıyla.

İnce’nin “bir dost”u, mektubunda uzun uzun bölgedeki adaylar için “işinin ehli olmayan siyasi parti militanları” gibi hareket ettiklerini anlatmış. “Bir dost”un düşüncesine göre adayların iyi belirlenmesi önemli imiş. Avrupa ülkelerinde birçok politikacı yerel yönetimlerde yetişmiş.

“Bir dost”, gördüğü yerlerde belediyecilik hizmetlerinde yaşanan sorunları hatırlatıp, adayların hiçbirinin bu sorunlarla ilgili ürettikleri çözüm projelerinden bahsetmeyişlerinden yakınıyor.

“Bir dost”un bu sözlerinde pek bir acayiplik yok. Adayların iyi belirlenmesi lazım, adayların sorunlarla ilgili çözüm projelerini anlatması lazım vb. Bunlar makul, alelade tespitler. Benzerlerini her gün kahvehanelerde, berberlerde filan da duyabilirsiniz.

Acaba İnce’nin bu ortalama tespit ve gözlemleri köşesine taşımasının sebeb-i hikmeti, dostunun kimlik ve kişiliğiyle ilgili olmasın?

“Bir dost”un şu üslubuna bakın: “Mahalli sorunları iyi bilen ve mahalli halktan yana olan insanlara bu gibi görevler verilmelidir ki, halkın kendi kendini yönetmesinden söz edilebilsin ve halka demokrasi geleneği yerleşsin. Batı’da, örneğin Fransa, İngiltere, Almanya, İsveç ve Hollanda’da birçok politikacı yerel meclislerden yetişir. Öte yandan adayların kalitesi aynı zamanda seçim sonuçlarını da önemli oranda etkilemektedir”.

Üsluptaki “didaktiklik” dikkat çekici boyutlarda. Tepeden inmeci, üstten bakan bir dil. İnce’nin “bir dost”unun “halkçı”, “halktan” biri olması zaten ziyadesiyle şaşırtıcı olurdu.

İnce köşesinde “bir dost”unun mektubuna yer verdikten sonra, kıymetli zamanından bir parça okurlarına ayırıp en sonda kendi düşüncesini de yazmış ve aynen şöyle demiş:

“Sonuç: CHP ile MHP’nin ve öteki partilerin bu bölgede herhangi bir ağırlığının bulunmaması onların ayıbı değil. Bir ayıp varsa, onu, bölge halkının zayıf vatandaşlık ve yurttaşlık bilinci ile tarikat, cemaat ve etnikçilik hastalığı yaratmıştır. Bulaşıcı ve insanın ilkellik dönemine özgü bir hastalıktır!”

İnce’nin “Doğu ve Güneydoğu’da CHP ve MHP neden yok” konusundaki hassasiyetini biliyoruz. (Aslında birkaç kent dışında genel olarak da durumun pek farklı olmadığını neden bilmezden geliyor, o da ayrı bir konu.)

Bu “yokluğun” sebebini söz konusu partilerde değil de “geri, cahil, gerici” halkta gördüğünü de biliyoruz.

Ama İnce, ruhunda esen öfke fırtınalarının etkisiyle artık şairane incelikten eser olmayan sözcükleri birbiri peşisıra sıralamakta herhangi bir beis görmüyor. İnsanlarımıza “zayıf vatandaş” olmayı reva görüyor. Onları “ilkel” olmakla itham ediyor. Hatta onları birer “ayıp” ve “hastalık” olarak görüyor!

Özdemir İnce bu cüreti nereden buluyor? Siyasi tercihlerinden dolayı insanlara hakaret etmenin adına İnce’nin lügatında ne deniyor?

İnce, kendisini bu halkın, bu ülkenin bir ferdi, bir parçası olarak görmekten yana son derece dertli anladığımız kadarıyla.

Ve bizim elimizden kendisine sadece sabır ve şifa dilemek geliyor…

Yazık…

www.iyibilgi.com

 

Bu haber 648 defa okundu.