Kessen acımaz: Söylemez, söyleyemez!

23 Mart 2009 11:23 tsi
24 Nisan yaklaşırken, sadece Türkiye değil, başka ülkeler de Obama’nın ‘soykırım’ kelimesini zikredip zikretmeyeceğini tartışıyor. Oysa köprünün altından çok sular aktı. Başka bir noktadayız artık. Söyleyemez! Söylerse?.. ‘Neler

Daha ilk satırdan şunu söylemek gerekiyor; Yıllar ve yıllar boyunca Beyaz Saray’dan söylenen sözlerin içinde “o kelimenin” bulunmamasını sağlayan “her ne ise” bugün ortadan kalkmış değil.

Tersine, “her ne ise”ler daha çok artmış durumda! 24 Nisan yaklaştıkça Türkiye’de de başka ülkelerde de Obama’nın o gün ne yapacağı “hâla” tartışılıyor. Oysa köprülerin altından çok sular aktı.

Böyle bir tatsızlığın olabileceğini ilişkin tek veri, Obama’nın seçim kampanyasında Ermeni seçmenlere verdiği sözler.

Fakat herkes biliyor ki, oyun böyle oynanmıyor. Nasıl oynanıyor? Zaman zaman Türk basınının bazı kalemlerinden duyulan “durum ciddi, Obama o sözü söyler” ikazları ile genellikle kimi Avrupa ülkelerinden gelen “evet ciddi, söyler mi söyler” atışları gerçeği çok yansıtmıyor.

Daha doğrusu “artık” çok yansıtmıyor. Oyunun kurallarını anlatalım. ABD’nin “odak noktası”; Suriye-Irak-İran-Pakistan-Afganistan!

Bu daha çok bir “çizgi” gibi gelebilir. Ama işi stratejik-geometrik şekillerle açıklamak gerekirse, daha çok “daireler” kullanmak lazım. Balkanlar, Ortadoğu, Kafkaslar, Ortaasya, Afrika, Rusya vb...

Burada bahsettiğimiz “odak”! Bu merkez ABD’nin can damarını oluşturuyor. Bu formülasyonun “stabil” olması şart. Değilse, odağın işte çizgileri ve daireleri sarsması ihtimali doğuyor ki, Washington için “şakası bile” kötü.

Odağın odağı ise Türkiye! Burada da tartışma yok. Bunun diplomatik dildeki karşılığı şu: ortak ajanda. Yani her iki ülkenin bu coğrafyadaki gündemi aynı. Bunu değiştirmek de mümkün değil.

Odağın odağı değişemeyeceğine göre, iki ülke burada tüm sorunların çözümü için işbirliği yapmak zorunda. Adı geçen ülkeler ve etkiledikleri alanların herhangi birinde aksama, ABD’nin bugün için tolere edebileceği bir risk değil.

İkinci nokta ise şu; Türkiye, Cumhurbaşkanı, Başbakan ve Dışişleri Bakanı ağzından, birden çok defa, bu konuda bir aksaklık olması durumunda tatsızlık olacağını söyledi.

Yani buradan da dönüş yok! Peki şu olamaz mı? ABD, hem Başkan’ın ağzından soykırımı dillendirir, Kongre’de tasarıyı onaylar, böylece birinci mucize gerçekleşir, Ankara da buna sesini çıkarmaz, ikinci mucize gerçekleşir.

Bu halde, iki politik sonuç doğar. 1) ABD için en önemli konulardan biri olan-ki Obama’nın Türkiye’ye öncelikle gelmesinin nedeni olarak da söyleniyor-Türk kamuoyunun ABD algısını kimse düzeltemez.

2) Sessiz kalanlar da siyasi bir bedel öder. Çok ağır biçimde muhalefete uğradıkları gibi kendi seçmen kitlelerini ikna etmeleri de hayli zorlaşır.

Ama bunlar işin uç noktaları. Oraya kadar gitmeyeceği hissediliyor. Giderse de, Türkiye muhtemelen, “kesseniz acımaz, buyrun bildiğinizi yapın” diyecek!

www.iyibilgi.com

Bu haber 1,110 defa okundu.