Erdoğan’a o eli kim veriyor?

14 Mart 2009 13:40 tsi
Siz bakmayın… Küresel ve bölgesel tüm denklemler baştan kurulurken kartlar yeniden dağıtılıyor. Yerel seçimler sonrasında kendisini zor günler bekleyen Erdoğan’ın elinde yine çok güçlü kartlar var. İki soru şu: Erdoğan bu oyunu iyi mi oynuyor,

Geriye dönüp bakıldığında uzaktaymış gibi görünebilir… Ancak çok değil bundan sadece bir buçuk yıl önce Türkiye çok ilginç bir seçim süreci yaşadı. Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin kasvetli atmosferi ve ünlü 27 Nisan e-muhtırasının gölgesinde gidilen seçimlerde Başbakan Erdoğan’ın AK Partisi yüzde 47 oyla iktidarını pekiştirdi.

Başarılı kılan etkenler

2002 yılında iktidara geldiğinden bu yana Erdoğan bana mısın demiyor. Elindeki kartları doğru oynayarak iktidarını sürdürmesini biliyor. Kimileri bunu kendi karizma ve liderliğine, kimisi alternatifinin olmamasına, kimisi Türkiye ve dünyadaki sosyolojik ve ekonomik değişime, kimisi eksik olmayan dış desteğe bağlıyor. Kimisi ise Erdoğan’ın başarısını kendisi için edilen dualarla ilişkilendiriyor. Kim ne derse desin… Biraz CHP liderliğindeki muhalefetin zayıflığından, biraz konjonktürün sürekli kendisine çalışmasından, biraz dünyadaki ekonomik büyümeyi ülkesine yansıtmayı başarmasından, biraz liderliği ve karizmasından, biraz uluslar arası dengelerde Türkiye’nin öneminin artmasından, içerideki dengelerin de lehine tekrar kurulmasından, artık umut vaad etmese de bir zamanlar yelkenini şişiren AB rüzgarından, biraz Türkiye’deki liberal kesimlerin kendisine destek çıkmasından, asker-sivil bürokrasi içinde demokrasi yanlısı bürokratların sayıca çoğalmasından, biraz hırçınlığı, sert üslubundan ve elbette arkasındaki güçlü halk desteğinden yararlanan Erdoğan, tüm badirelere rağmen yoluna devam ediyor. 

O artık yalnız, ama…

Yola çıkarken hep yanında olan Abdullah Gül Çankaya’ya çıkmışken, Bülent Arınç medyadan gelen uzlaşma çağrıları neticesinde TBMM Başkanlığından ayrılmışken, partinin üçüncü ağır topu Abdüllatif Şener “darbeli” günlerde kedisine yeni bir rota çizerken… Erdoğan’ın danışmanları Cüneyt Zapsu, Ömer Çelik, Akif Beki, Ahmet Tezcan artık yanında değilken… Başbakan Erdoğan’ın AK Parti’si 29 Mart seçimlerinde de ipi göğüsleyecek taraf olarak görülüyor.

Birçok badire atlattı

2002’de iktidara geldiğinde ekonomik krizden çıkmış bir Türkiye devralan Erdoğan ve ekibi, 2003 yılında yanıbaşında bir savaş kriziyle karşı karşıya kaldı. Diğer yandan Oramiral Özden Örnek’e ait darbe günlüklerinden anlaşıldığı kadarıyla AB reformları çerçevesinde Kıbrıs konusunda adım atmaya hazırlanırken hükümetine karşı birden fazla darbe girişimi yaşandı. 2006 yılına gelinirken bu teşebbüsler engellenmişti, ancak bu kez Türkiye Cumhurbaşkanlığı seçimleri kriziyle karşı karşıya kaldı. Terör arttı, ülkenin önde gelen aydın ve hukukçuları öldürüldü, basında inanılmaz istihbarat savaşları yaşandı. Yaşanan cinayetler irtica ve hükümeti üzerine yıkılırken rüzgar tersine döndü, Türkiye’de derin bir ulusalcı yapılanma açığa çıkarıldı. 

Ancak Erdoğan’ın yüz yüze kaldığı tehditler bundan ibaret değildi. 22 Temmuz seçimlerinden sonra yenilenen Cumhurbaşkanlığı seçimleri sonrasında partisi kapatma tehlikesiyle karşı karşıya kaldı. Erdoğan bu tehlikeyi de atlattı. Böylece mahkemeye ulaşan iddianamelerde yapılacak sansasyonel eylemlerle Türkiye’yi karıştıracağı iddia edilen örgüt adaletin karşısına çıkarılırken, partisinin üstünde demoklesin kılıcı gibi sallanan kapatma davasından da kurtulmuş oldu.

Seçim sonrası ürküten hareketlilik

Üstelik 29 Mart seçimleri sonrasında da Erdoğan’ı dalgaları durulmuş, güllük gülistanlık bir Türkiye beklemiyordu. En azından iddialar bu yöndeydi. Seçimlerin sonuçlarına göre 2. iddianamesi mahkemeye ulaşmış Ergenekon örgütünün uzantılarının son kez harekete geçeceği iddiası kulislerde dolaşan dedikodular arasında. Taraf gazetesinden Rasim Ozan Kütahyalı’nın dile getirdiği ikinci bir iddia ise seçim sonrası dönemde savcı Abdurrahman Yalçınkaya’nın Erdoğan’ın AK Parti’sine karşı ikinci bir kapatma davası açacağı yönündeydi. Üstelik ABD’de çıkan ekonomik krizin Washington ve küresel oyuncuları nasıl etkileyeceği bu dönemde belirsizliğini koruyordu. Erdoğan için Washington'da kimi kalemler Türkiye'yi batıdan uzaklaştırdığını yazıyor, artık giderek otoriterleştiği mesajını Beyaz Saray'a iletmeye çalışıyordu. İddia edilen hem içerde hem de dışarıda Erdoğan’ın yeniden zor bir mücadele sürecine gireceği şeklindeydi.

Kartlar karılıp, tekrar dağıldı

Ancak olmadı… Küresel ve bölgesel kartlar yeniden dağıtıldı. ABD, Başkan Barack Obama yönetiminde eksenini “demokratik ve laik” Türkiye üzerine kurdu. Türkiye-Rusya ilişkileri tarihinin en güçlü dönemini yaşamaya başladı. Küresel dengeler Türkiye’nin istikrarını, çok kültürlü yapısını, demokrasisini ve laikliğini önplana çıkardı. Küresel dengeler şimdi Kürt sorunu konusunda Türkiye’nin adımlarını desteklerken, yeni ve sivil bir anayasa ihtiyacını dile getiriyor. Azınlık haklarına ve dini özgürlüklere vurgu yapıyor. Yeni dönemde geçer akçe bu tılsımlı sözcükler…

Küresel dengeler bu sözcükler etrafında yeniden kurulurken Başbakan’ın elindeki kartların Türkiye iklimine oldukça uygun olduğu görülüyor. Çünkü yeni dönemde demokrasi dışı müdahalelerin önünün sıkı bir şekilde kapanacağı, böylece Ergenekon tipi örgütlenmelerin artık hareket edemeyeceği, ikinci bir kapatma davasını uluslar arası sistemin kabul etmeyeceği görülüyor. Bu Erdoğan’ın elindeki kartların siyasi geleceği açısından uygun olduğu anlamına geliyor. Uzmanların görüşü Erdoğan’ın eline gelen kartların “sıkı” olduğu yönünde… Ancak onun oyunculuğuna da kimse söz söylemiyor.

iyibilgi.com

Bu haber 1,380 defa okundu.