ABD-Türkiye: Barıştık mı?

Barack Obama yönetiminin iş başına gelmesinin, iki ülke arasındaki ilişkilerde yeni bir dönem açıp açmayacağı, ya da Türk kamuoyunun duygularını “sevgi”ye terfi ettirip ettiremeyeceği henüz meçhul.

Öte yandan bir sinerji de hissediliyor. ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Bismillah kabilinden “Clinton” soyadını ziyarete göndermesi bu mânada okunabilir.

Çünkü Clinton ismi, Türkiye için “iyi günleri” anımsatıyor. Ek olarak, daha doğrusu ana yemek olarak, Obama’nın Nisan başında Ankara’ya gelecek olması da sinerjiyi yükseltecek gibi.

Bu gelişmelerin hepsi olumlu olmakla beraber, bir üst düzey ABD’li yöneticinin Economist Dergisi’nin son sayına söylediği, “Altın Çağ yaşanıyor” sözü, gelinen aşamayı göstermekten uzak.

Esasen “gelinen bir aşama” da henüz yok. Sadece temmeniler ve görüldüğü kadarı ile niyet var. Eğer bu bir aşama ise, Türk kamuoyunun (araştırmalara göre hâla dünyada en yüksek anti-Amerikan hissiyata sahip) duyguları da çok değişmiş değil.

Buna rağmen “eleştiri”den, “neler oluyor”a bir yükseliş var! Yani “şüpheli bir beklenti, hatta umut”.

Obama ziyaretinde Türkiye’nin ABD’den duyacakları, bir basamak daha iyileştirme getirebilir. Yani belki “şüphe” kalkıp, sadece “umut”a terfi edilebilir.

Çok iyi biliniyor ki, ABD yönetimi ve Türkiye’yi yakından inceleyen Amerikalılar, kamuoyunun ABD’ye yönelik ruh halinden çok rahatsız. Bu yüzden Obama ziyaretinde büyük bir halkla ilişkiler süreci başlayacak.

Bu noktada “şüphe”yi açmakta da fayda var. Amerika’nın olası Türkiye yaklaşımındaki olumlu tını, herkeste aynı beklentiyi yaratmıyor. Kimilerine göre, ABD Başkanı’nın Türkiye’ye gelmesi, biraz acele.

Washington’daki tüm resmi koltuklar daha yeni yeni sahiplerini buluyor ve bu sürecin Nisan hatta Mayıs sonunu bulacağı da söyleniyor. “O halde” deniyor, "ziyaretin başka nedenleri" olmalı.

Nedenler de genellikle; Irak’taki ABD ordusunun Türkiye üzerinden tahliyesi, Beyaz Saray’ın gündeminde ilk sırada bulunan Afganistan ve bağlı Pakistan sorunu, enerji, Kafkaslar, Ortaasya denklemleri ve kuşkusuz İran!

Bu dosyalar o kadar acil müdehaleler istiyor ki, ve yine o kadar acil Türkiye yardımı lazım ki, işte bu nedenle ziyaret, dünyanın ilgisini çekeçek kadar hızlı yapılıyor.

Evet bu da önemli bir tez. Ama devletler arasındaki ilişkiler zaten başka nasıl olabilir? Yani birşeylerin konuşulması gerekiyor.

Türkiye açısından ise bu mâkul mantığın ârazı var. Türk kamuoyu elle tutulur, gözle görülür, bir şey “verilmesini” istiyor. Nedir, belli değil!

Zira, iki ülke arasındaki ilişkinin genellikle ABD lehine çalıştığı fikri, aynı kamuoyunun zihnine kazınmış durumda. Bu yüzden iyi birşeyleri fazlasıyla duyma ihtiyacı var.

Bu da belki Obama ziyaretinde aşılacak veya aşılacağının işaretleri verilecek. Peki barıştık mı? Şimdi açıkça söylenebilir belki, küs değildik. Ama ağır, çok ağır bir kalp kırıklığı söz konusu.

Farklı olan ise bu sefer “kalbin tamiri” görevinin ABD’nin olması. Türk hükümeti ülkenin menfaatleri ve diplomasi gerekleri icabı, kamuoyu tarafından da anlayışla karşılanabilir adımları atabilir.

Ama bu Türk halkının kalbinin hemen yumuşayacağı anlamına gelmeyecek! Washington çok naz çekmeye hazır olmalı.

www.iyibilgi.com