VETO: Bilmiyoruz ki ne yapalım bunları

12 Mart 2009 14:17 tsi
Terslesen bir dert. Hatta bir çok dert. Terslemesen, aynı haltları ilk fırsatta gene yaparlar. Kovboy filmlerinde olur ya, düello da yaralı bıraksan arkandan ateş eder rakibin. Yaralı bırakmasan, dünya artık 'eski batı' değil. Bilmiyoruz ki ne yapalım b

Fransa lideri Sarkozy ile Danimarka Başbakanı Rasmussen’in kaderi, Ankara’nın iki dudağının arasında. Allah biliyor ya, “hadi canım başka kapıya” demenin tam sırası. Ama kul bilmiyor!

Danimarka’dan başlayalım. Danimarka Başbakanı Rasmussen’in NATO Genel Sekreterliği’ne aday. Aday ama Türkiye veto edebilir. Neden derseniz, biraz eskiye götürelim sizi.

Türkiye’yi Rasmussen ismi üzerinde “huylandıran” üç olay var. Birincisi, Başbakan Erdoğan bu ülkedeyken bir basın toplantısı düzenlenecekti. Ancak Roj TV’nin ekibi de orada olduğundan, Türkiye dışarı çıkarılmalarını istedi.

Ancak Rasmussen, “özgürlük var burada” diyerek reddetti ve Başbakan da oturumu terk etti. Etti ama Ankara da bunu bir kenara yazdı. (Kopenhag-2005) İkinci olay, karikatür meselesi. Hz. Muhammed’e hakaret içeren karikatürler bu ülkeden çıkmıştı.

Bir çok İslam ülkesi gibi Türkiye de bu durumdan rahatsız oldu. Karikatür vakasını da sadece Türkiye değil, bir çok ülke kenara yazdı. Son olay ise konjonktürle ilgili.

Türkiye, NATO’nun yeniden aktif hale geleceği, Afganistan gibi ülkelerde ön alacağı bir gündemde-ki bu Müslüman dünya ile yapıcı yaklaşımlar dönemi olacak-Rasmussen’in doğru seçim olmadığını düşünüyor.

Yani Türk vetosu gelebilir. Danimarkalılar da durumun farkında. Hatta kısa süre önce bir üst düzey bir Türk kaynağının görüşlerini yansıtan ülke basını, kendilerine “tünelin ucunda ışık görünmüyor” dendiğini kamuoyuna yansıttı.

Sarkozy’e gelince. Fransa’nın kara kaplı defteri Danimarka’dan da kalın. Söylemeye bile gerek yok ya, Türkiye’ye karşı özellikle AB içindeki tutumu, köstekleyici yaklaşımları, “referandumda karar verilir” söylemleri, Ortadoğu, Mısır, Suriye, İsrail ve hatta Gürcistan-Rusya denklemlerinde “araya girme hareketleri”, Ankara’nın “çok güzel olmayan hareketler” dosyasına çoktan girmiş durumda.

Şimdi bu Fransa uzun zaman önce (46 yıl) çıktığı NATO’nun askeri kanadına dönmeye çalışıyor. Dönmeyi de doğru tarif etmek lazım. Sorunlu bölgelere asker yığacağa falan yok da, NATO içindeki kritik bazı daire ve komutanlıklar da görev istiyor.

Tabii bu konuda Ankara’nın veto hakkı dahilinde. Ankara’nın kafasını meşgul eden psikolojik bir yöne de var Fransa meselesinin. Yunanistan da aynı durumdayken (1980 başları) Türkiye büyük bir fırsatı kaçırarak Atina’ya izin vermişti.

Muhtemelen sonradan çok pişman olundu ama olan da olmuştu zaten. İşte son durum daha doğrusu “karar konusu” bunlar. Türkiye, Danimarka ve Fransa’yı tersleyecek mi, yoksa “sizin nasıl olsa adam olacağınız yok başkasından mı bulun” diyecek?

www.iyibilgi.com

Bu haber 1,047 defa okundu.