'Şeytanı kalemle kağıt arasına sokmam'

4 Mart 2009 10:20 tsi
Ölmeden önce Allah'a kavuşmak daha kolay olabilir mi?

Beyaz 14 yıllık suskunluğunu bozdu, Turgay Özen iyibilgi’nin sorularını yanıtlamaya devam ediyor.

“Her yazdığın şiirle daha ölmeden Allah’a kavuşmak…” Nasıl mümkün olur bu?

İnsanların bazıları ancak ölünce Allah’a kavuşacaklarını düşünürler… Ben asıl ölmeden önce Allah’a kavuşmanın daha kolay olduğunu düşünenlerdenim… Çok zor değil ki bu! Ölmeden önce öleceksin sadece… Nefsin azgınlığını terk edip, bir ağacın altında, bir çocuk gibi kelimelerle oynayacaksın… Ve bununla da dünyayı değiştireceğine inanacaksın…

İnanın bana, Allah’ın yardımı gelip bulur o zaman sizi…

Varlık, zaman ve ölümden söz ediyorsunuz. Herkes kendi üzerine düşünür; varlığının, zamanın ve ölümün…

Asıl bilmek istediğimiz kendimizdir… Bu karışık dünyanın içinde hâlâ kendi kalabilmiş herkes, Allah’ın Rahman ve Rahim olan bakışı içindedir… Bu yeterlidir insan olan için! O’nun huzurunda olabilmek… Ve O’na ibadet etmek… Sonra kendimizi de unutmak…Rabbini bilmek…

Başka ne isteyebilir ki yeryüzüne halife olarak gönderilmiş ve Allah’ın kulu olabilmiş bu fakir…

Beyaz’ın 21. sayısında sizin de şiirleriniz var. Şiirlerinizde kelimeler ve hatta seslerin ritmi duyuluyor; mahrem bir soru olmasından korkuyorum ama nasıl bir ilişki kuruyorsunuz kelimelerle?

Bazıları hatırlamak için yazar, ben ise unutmak için yazarım…  Bugüne kadar dünyada ne olupbittiyse en ince ayrıntısına kadar hepsi hafızama kazınmıştır… İnsanı acılar içinde süründüren şeytanın çok anlamlı bir tarihidir bütün bu olanlar! Şeytanı kalemle kâğıt arasına sokmamaya çalışırım yazarken…

İnsan bu dünyayı unuttukça yaklaşabilir ancak Allah’a… Unutmanın en iyi şekli ise şiirle olur… Çünkü anlamlar ancak şiirle yok olur… Nefs ölür… Dünya silinir… Ve zamanın ötesindeki dünyanın ilahî sükûneti sizi içine alır… Hakikat görünür… Dünya şimdi orada sizin için yeniden kurulur!

Dua eder gibi yazıyor şiiri derler artık onun için!

Nasıl dua ederken insan rol yapamazsa, şiir yazarken de rol yapamaz…

Orada, şiirin sizi götürdüğü yükseklikte, sahici bir halin içinde ölmeden önce ölürsünüz…

Ve dağlarca hakikate kavuşursunuz…

Kelimeler artık ölümden sonrayı da anlatırlar size!

Evet, ben bir kalem-im!

Benimle yazar hakikat şimdi kendini!

Dağlarca özel sayısıyla Beyaz’ın dirildiğini söyleyebilir miyiz?

(Acıdan parça parça olmuş bir tarih… Çocuklar her şeye rağmen ümitlerini hiç kaybetmeden gözlerimizin içine bakarlar… Şairler de halklar gibi masumdurlar aslında... Bütün halkların acısını da kendilerinde toplarlar... Bu kadar acıya dayanamazlar sonunda ve yoksunluk içinde erkenden ölürler...

Birilerinin çıkıp haykırması gerekiyor artık sessiz bir çığlıkla... Onlar ölmediler aslında... Yaşıyorlar şiirleriyle bütün anların ve anlamların ötesinde…

Yok olup gidecekler, şairlerle uğraşan iktidarlar olacaktır her zaman…

Ey insanın bütün ihtiyaçlarının, adalet duygusunun, hak arayışının, varlığın o karanlık arzusu ile örtüştüğü incelikli-çocuk gövdesinin acılar içindeki tarihi!

Söz bizde şimdi!

Kim çıkarsa çıksın karşımıza fark etmez artık!

Biz kalplerimizden çıktık dışarı bir defa!

Çıktık işte!

Nihayet kavuştuk asıl tabiatımıza!

Söyleşinin ilk bölümü için lütfen tıklayın!

www.iyibilgi.com özel

Bu haber 2,548 defa okundu.