'Kürtçe konuşma'

Ahmet Türk’ün mecliste partisinin grup toplantısında yaptığı konuşmanın bir kısmını Kürtçe yapması üzerine daha çok konuşulacak gibi görünüyor.

Köşe yazarlarının büyük bölümü bu konudaki görüşlerini yazıyor, ortaya çıkan durumu görüş açılarına göre yorumluyorlar. Olumlu veya olumsuz yönde.

Konuya “parmak basan”lardan biri de Oktay Ekşi. Hürriyet’in başyazarı Ekşi, “Kürtçe konuşma” başlıklı bugünkü makalesinde konuyu ele almış almasına, ama bu gelişmeyle ilgili meramını lafı döndürüp dolaştırmasına rağmen anlatamamış bir türlü.

Ekşi yazısına bir “tespit” yaparak başlıyor. Tespit şu: Ahmet Türk bunu “bilerek” yaptı, önceden planladı ve “Uluslararası Anadili Günü”ne denk getirdi.

Tespit dediğin böyle olmalı. Aynen de öyledir yani. Hiç de rastlantısal bir şeye benzemiyor Türk’ün yaptığı. Ekşi’nin makalesindeki sırayı bozmadan devam ediyoruz:

“Ahmet Türk’ün suret-i haktan görünerek yapmak istediğinin ne olduğunu hepimiz görüyoruz. Kürtçe"yi gündeme getirmek ve mümkünse ‘Kürtçe eğitim’ şeklindeki taleplerini kabul ettirmek.” Bu da doğru. Hem o kadar doğru ki DTP’nin neredeyse yegane net talebi ve çalışması bu. Dolayısıyla bunu söylemiş, hatırlatmış olmak da fazla bir “tespit” veya “yorum” değeri ifade etmiyor.

Ekşi, sözlerinin devamında, “herkesin istediği dille kendisini ifade etme hakkını önemseriz” diyor. Ve, “Bu açıdan bakınca Ahmet Türk’ün Genel Başkanı olduğu Demokratik Toplum Partisi’nin (DTP) Meclis çatısı altındaki bir toplantısında kendisini Kürtçe ile ifade etmesine karşı çıkmanın anlamı olmaz” diye tamamlıyor cümlesini. TBMM Başkanı Toptan’ın “yapacak bir şey yok” şeklindeki tutumunu da “yerinde” gördüğünü ekliyor.

Ve sonra kendisini tekzip ederek,  “Ancak olay pek o kadar basit değil: Ahmet Türk’ün yaptığı ‘kendini ifade etmek’ değil, siyasi amaçlı bir gösteri yapmaktır.” Demek ki Ekşi Türk’ü bu noktadan eleştiriyor. Öyle mi sandınız? Değil. Çünkü şöyle devam ediyor bu kez de:

“Siyasi amaçlı gösterinin -yasalara aykırılık içermedikçe- elbet hukuken itiraz edilecek bir tarafı yok. Nitekim buradaki durum da öyle...

Kaldı ki Anayasa’nın 83’üncü maddesi, ‘Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri, Meclis çalışmalarındaki oy ve sözlerinden, Meclis’te ileri sürdükleri düşüncelerden, o oturumdaki Başkanlık Divanı’nın teklifi üzerine Meclis’çe başka bir karar alınmadıkça bunları Meclis dışında tekrarlamak ve açığa vurmaktan sorumlu tutulamazlar’ diyor.

Yani Anayasa, ‘ifade özgürlüğü’nü garanti altına alan ‘sorumsuzluk’ kavramını TBMM Meclis Grubu çalışmalarını da kapsayacak şekilde almış.

Nitekim Leyla Zana’nın 1991’de Meclis kürsüsünde yemin ederken Kürtçe birkaç cümle söylemesiyle, Ahmet Türk’ün TBMM’deki DTP Grubu’nda Kürtçe konuşması hukuk yönünden farksızdır.

Demek ki Ahmet Türk’ün parti Meclis Grubu’ndaki konuşması nedeniyle ‘yasal’ yönden yahut daha geniş ifadeyle ‘hukuk’ açısından yapılabilecek hiçbir şey yok.

Meclis İçtüzüğü’nde de, ne ‘Meclis’te yapılan konuşmaların dili Türkçedir’ anlamında ne de başka dildeki konuşmayı yasak sayan bir hüküm var. O açıdan bakınca da Türk’e ‘Yaptığın yakıştı mı?’dan başka bir şey diyemezsiniz.”

Ee, ne oldu şimdi?

Ekşi, DTP Lideri Türk’ün Kürtçe konuşmasını eleştiriyor mu, haklı mı buluyor, nasıl karşılıyor; makale bitiyor ama bunu anlayabilmeniz mümkün olmuyor.

Ekşi de yazarken bu muğlaklığı fark etmiş olmalı ki, yazısının sonunda, “Türk’ün ve DTP’lilerin ‘30 yıldır binlerce cana mal olan PKK’yı terör örgütü ilan etmedikçe’ yaptıkları en meşru eylemlerin bile zerre kadar inandırıcılığı olmadığını bilmeleri şarttır” diyor.

Diğer söylediklerini unutabiliriz yani. Neymiş? Kürtçe konuşmanın bir şartı varmış…

Böylece Hürriyet’in başyazarı Oktay Ekşi, “Kürtçe konuşma” başlığını koyduğu yazısı boyunca birçok şey söyleyip de hiçbir şey söylememiş olmanın bir örneğini vermiş oluyor…

www.iyibilgi.com