İsrail'in şah hamlesi: İran

5 Şubat 2009 12:03 tsi
İsrail "Tahran’da, ‘Amerika başta bütün dünya ile olumlu görüşmeler sürecini başlatan’ bir Hatemi’yi görmektense, Ahmedinecad ile yaşamayı tercih edebiliyor." Peki neden?

Ardan Zentürk / Star

Korkunç kampanya

Hamas, Gazze’de işbaşında olduğu ve buradan bize dönük roket atışları devam ettiği sürece, bu işi kökten halletmek için Hamas’ın Başbakanı İsmail Haniyeh ve diğer Hamaslı liderleri öldürmek zorundayız...’

Bu sözlerin sahibi, benzerleri Türkiye dahil özellikle Akdeniz ülkelerinde görülen tarzda ipini koparmış bir köşe yazarı değil... Sokaktaki herhangi bir adam da yolda yürürken birden kendisine çevrilmiş TV kameralarına yaradana sığınıp şöyle bir demeç patlatmıyor...

Bu sözlerin sahibi, günümüz İsrail hükümetinde koltuk sahibi bir isim: İmar-İskan Bakanı Ze’ev Boim...

Bu tür bir açıklamada yalnız değil... Aynı gün, Ulaştırma Bakanı Shaul Mofaz da benzer bir açıklama yapıyor...

Ülkenin sol kanadı ayakta... Tabii ki İsrail’de de aklı başında, küresel dünyayı yerli yerinde değerlendirebilen demokratlar da var... İşçi Partisi kanadı başta, bu insanlar, Benjamin Netanyahu’nun liderliğindeki sağ kanadın güçlü ittifakı Likud ile (bayan) Dışişleri Bakanı Tzipi Livni arasındaki ‘müthiş yarışı dehşetle izliyorlar...’

Kamuoyu yoklamaları ve İsrail basınında esen havadan anladığımız, 10 Şubat’ta yapılacak genel seçimden, Likud lideri Benjamin Netanyahu başbakan çıkacak gibi... Livni’nin Kadima’sı ise Likud’u yaklaşık yüzde 5 farkla geriden izliyor...

(Bibi) lakaplı Netanyahu’nun ne olduğunu bütün dünya biliyor... 1996 yılında, o günlerin Kudüs Belediye Başkanı, bugünün ‘gidici’ başbakanı Ehud Olmert ile birlikte Müslümanlar’ın kutsal ibadet mekanı Mescid-i Aksa’nın altında tünel açmaya kalkarak Ortadoğu’da bugün de süren kin ve nefret ortamının tırmanmasına neden olan bir politikacı...

Artık, ‘işbaşına geldiğim gün Ortadoğu’da Hamas diye bir örgüt ve bu örgütün adamlarından biri bile kalmayacak’ diyecek kadar ‘savaşçı’ bir görüntü çizen parti lideri...

Bu portrenin perde arkasında yakın rakibi Kadima’dan gelen ağır suçlamalar var. Livni’nin ekibi, Netanyahu’yu, başbakan olduğu dönemde, Hamas liderlerinden Şeyh Ahmet Yasin’i serbest bırakmak, (fırsatı ele geçirmişken) Halid Meşal’i de bir suikastle ‘infaz etmemekle’ suçluyor... Açıkça... Kontrolsüz...

İsrail’de halen sürmekte olan seçim kampanyası, insanlığın ortak siyaset tarihinde, ‘ölüm, infaz, ortadan kaldırma, savaş ve kan dökme’ sloganlarının en yetkili ağızlar tarafından dillendirildiği ‘en korkunç kampanyalardan biri’ olarak yerini alacak...

Araştırmalar, aralarında aşırı radikal dinci Yahudi partilerinin de bulunduğu ‘sağ kanat’ partilerinin İsrail parlamentosunda 65 sandalya kazanacağını, ‘sol kanadın’ ise 55 sandalye ile ‘güçlü bir ana muhalefete’ oturacağını gösteriyor. Bu tablo, İsrail’in ‘şahin’ politikacılar tarafından yönetileceğini, Gazze Şeridi’ndeki kanın akmasının ise çok zor önleneceğini işaret ediyor.

İran’daki muhtemel gelişme

Başkan Obama’nın, önümüzdeki bir yıl içinde Ortadoğu ile dört başı mamur ilgilenmesi hayli zor. Çünkü, Bush’tan ağır bir ekonomik kriz ve kendi içinde çalkalanmaya başlamış bir imparatorluk devraldı. Bu nedenle, en azından, bu yılın haziran ayında İran’da yapılacak cumhurbaşkanlığı seçimine kadar fazla hareket etmesi beklenmiyor.

İsrail’deki gelişmeyi yakından izleyen bir yapısı var bu yıl ki İran seçiminin. Çünkü İsrail’de ‘şahinlerin’ kazanması ve Ortadoğu’yu giderek içinden çıkılması çok zor bir kaos ortamına sürüklemeleri halinde İranlı seçmenin tercihi de önemli ölçüde etkilenecek.

Başkan Obama’nın ‘yeni İran politikası’ doğrultusunda verdiği sinyaller, bir anda, Tahran’daki ‘reformcu’ kanadı güçlendirmiş görünüyor. İran halkının, ülkenin ekonomisini içinden çıkılmaz hale getiren ‘ekonomik ambargodan’dan kurtulmak için Obama ile iyi ilişkiler kurabilecek bir lideri işbaşına getirmesi sürpriz olmayacak. Nitekim, reformcu yapısı ile tanınan eski cumhurbaşkanı Hatemi’nin Ahmedinecad’a karşı adaylığını koymaya hazırlandığı biliniyor.

Ahmedinecad ile garip flört

Bu tür bir gelişme, İran’ı ‘1938’in Nazi Almanyası’ olarak değerlendiren Netanyahu gibi radikal İsrailli politikacıların görmek istemediği bir sonuç. Netanyahu ve onun gibi düşünenler, İran’ın, ‘rejimi çökene kadar’ tüm dünya tarafından ‘radikal tehdit’ olarak algılanmasını istiyorlar.

Özetle, Netanyahu, Tahran’da, ‘Amerika başta bütün dünya ile olumlu görüşmeler sürecini başlatan’ bir Hatemi’yi görmektense, Ahmedinecad ile yaşamayı tercih edebiliyor.

‘İran tehditi’ kavramının bölge ülkeleri ve dünyada güçlü bir şekilde varlığı, Kudüs’teki ‘şahin’lerin işini kolaylaştırıyor. Bu kanadın içinde bazı Arap diktatörleri de bulunuyor, İsrailli şahinler ile omuz omuza anti-İran cephede buluşmaktan pek çekinmiyorlar...

Bakıyorum, ‘uzmanlık alanı iç siyasetin üzerinde kavga köpürtmek’ olan bir takım köşe yazarlarımıza, ne kadar kolay yorumları havaya savuruveriyor, Türkiye’nin Ortadoğu politikasının ‘iflası’ gibi yüce (!) lafları gündeme attırıveriyorlar...

Açık söyleyeyim...

Siyaseti yönlendirmeye dönük dış politika yorumları giderek ‘cahil cesaretine’ dönüştü...

Bu haber 912 defa okundu.