Kuzey Irak’ın ümüğünü sıkalım mı?

Kuzey Irak yönetiminden memnun olmayanlar listesinde, İran, Suriye ve Türkiye standart ülkeler olarak hep sayılageldi. Kuzey-Doğu-Batı aralığı sayılan bu haritada sanki Güney yokmuş gibi hissedildi.

Oysa var ve bu sefer Kuzey Irak Kürtleri’ne en sert dalga buradan, hem de hemen gelecek. Irak dengeleri içinde Kürtlerin tutumundan rahatsız olan çok kesim var.

Ve bunlar “kesim” denmeyecek kadar güçlü yapılar. Örneğin halihazırda Irak Başbakanı olan Maliki ve partisi. Maliki, federal yapıdan hiç hazzetmeyen, tersine merkezi yönetimi savunan bir siyasi.

Bu yüzden özellile Barzanı ile arası berbat. Şiiler ve Sünniler de çok farklı değil. Örneğin Şiiler daha kısa süre önce bölgeden “Kürdistan” diye bahsetmeyi bıraktılar ve Kürtleri bölücülükle suçluyorlar. Sadece Kuzey Irak diyorlar ve bu kararlarını da resmen duyurdular.

Sünniler ise Kuzey’de aslında ağırlıklı biçimde kendilerinin bulunduğu bölgelerde Kürtlerin hakimiyet kurmalarından çok rahatsız.

Önümüzdeki Cumartasi, bu rahatsızlıkların pratiğe döndüğü gün olabilir. Zira o gün Irak’ta seçim var ve 2005 yılında sandığa gitmeyen Sünniler bu sefer tersini yapacaklar.

18 vilayetin 14'ünde (Dohuk, Erbil, Süleymaniye’de seçim sonra, Kerkük’te ise yapılıp yapılmayacağı daha kararlaştırılmadı.) valileri ve vilayet meclislerini yenilemek için seçim var.
 
İlk gözlemlere göre, Başbakan Nuri El-Maliki'nin "Hukuk Devleti İçin İttifak" listesi sandıktan birinci çıkaçak.

2005 seçimlerini boykot eden Sünniler ise bu sefer tüm dengeleri değiştirecek güce sahipler. Ve böyle olacağına da kesin gözüyle bakılıyor. Örneğin Ninova ilinin merkezi Musul'da yönetimi ele geçiren Kürtler bu seçimde koltuğu bırakacaklar.

Maliki’nin birçok bölgeden zaferle çıkacak olması dediğimiz gibi Kürtleri üzüyor. Çünkü Maliki, Kürt özerk bölgesinin gücünü mümkün olduğunca azaltacağını hiç gizlemiyor.

Kürtler açısından büyük hayal kırıklığı olan bir diğer konu da Basra bölgesi ile ilgili. Buranın özerk yönetim olması girişimleri akamete uğradı.

Bunun için referandum yaptırmaya planlıyorlardı ama 100 bin imza bile toplayamadılar. Bu başarısızlığın moral etkisi hayli sarsıcı oldu.

Sünnilerin ise daha büyük planları da var. Örneğin Celal Talabani’den sonra Irak Cumhurbaşkanlığı makamını da istiyorlar. Yönetim katlarında güçleri nispetinde temsil edilecekleri için bu çok zor da olmayabilir.

Kürtler için nefes darlığı yaratan son nokta ise ABD’nin artık ülkeden gidecek olması. Eski Başkan Bush halefine Irak’la imzalanmış 3 yıllık bir çekilme öngören anlaşma bıraktı ama, Obama için bu süre 16 ayı geçmeyecek. Bu konuda Pentagon’a verdiği kesin emir basına yansımış bulunuyor.

Bu durumda Kuzey Irak’ın yüzünü dönebileceği pek az hatta tek bir yön bulunuyor. Türkiye. Ankara ise bu “masum” bakışlara terör örgütü PKK üzerinden bakıyor. Görünen o ki terör örgütünün de aynı sıkışmışlıktan hallice pay alacağı zaman yaklaşıyor.

Peki ama Türkiye bu kadar “preslenmiş” Kuzey Irak’tan sadece PKK’nın kellesini mi istemeli? Düne kadar “bir kedi bile vermem” diyenlerden istenecek başka neler olabilir?

Bu sorunun yanıtı bolca tartışılabilir ama kesin yanıtı daha çok küresel dengeler verecek gibi.

www.iyibilgi.com