Uğur Mumcu yaşasaydı...

25 Ocak 2009 17:48 tsi
Ölüm yıldönümünde ‘Uğur Mumcu’yu kim, niçin öldürdü’ sorusu gündemde. Yapılan yorumlar muhtelif. Olay sanıldığı kadar 'karanlık' olmayabilir aslında. Ama bunun için at gözlüğü kullanmamak gerek. Peki Mumcu yaşasaydı o da Ergenekon̵

Dün Uğur Mumcu’nun ölümünün 16. yıldönümüydü. Mumcu cinayeti, ölümünün üzerinden 16 yıl geçtikten sonra tartışılıyor.

Mumcu’nun ölümü kime hizmet etti?
İstihbarat mantığının klasik kurallarından biridir: Bir karanlık olayın aydınlatılmasında öncelikle bu kurala başvurmak, adettendir. “Kimin çıkarlarına hizmet etti?”

Mumcu olayında bu soru, çok açık bir cevaba götürüyor bizi.

Uğur Mumcu’nun Ankara’da kaldırılan cenazesine on binlerce kişi katıldı. Cenaze töreni tam bir Kemalist gösteriye dönüştü, dönüştürüldü. “İrtica tehlikesine” karşı “uyanık” olunması yönünde mesajlar verildi, “Türkiye laiktir laik kalacak” sloganları Ankara’yı inletti.

Türkiye’de “laik-anti-laik” tartışması ve kutuplaşmasının canlandırılması için “birileri”ne müthiş bir fırsat ortaya çıktı ve zaten bu “fırsat”ı değerlendirmek için seferber olundu.

Bu arada cinayet soruşturması da skandallarla başlamıştı. Patlatılan Mumcu’nun arabasından arta kalanlar çevreye saçılmıştı. Bunlar temizlik araçlarıyla ortadan kaldırıldı: Yani deliller süpürüldü…

Kemalist aydın cinayetleri aydınlatılmalı
Olayın ardından Türkiye, hızla hafızalarımıza “28 Şubat Süreci” olarak kazınan noktaya getirildi. Türkiye bu noktaya sürüklenirken, Bahriye Üçok, Ahmet Taner Kışlalı gibi başka Kemalist duyarlılıklarıyla tanınan aydınlar da “faili meçhul” suikastlara uğradılar. Bu “süreç” Danıştay cinayeti ve Cumhuriyet gazetesine atılan bombalara kadar devam etti.

Bu olaylar silsilesini, başta yaptığımız hatırlatmayla beraber yorumlamanın önemine işaret etmek istiyoruz.

‘Duvardan bir tuğla çekilirse…’
Uğur Mumcu olayına dönersek…
Uğur Mumcu öldürüldükten sonra, dönemin İçişleri Bakanı Mehmet Ağar, olayın aydınlatılmasını isteyen Mumcu’nun eşi Güldal Mumcu’ya “Duvardan bir tuğla çekersek, duvar çöker…” demişti.

Bu söz, aslında olayın sorumlularının aydınlatılması adına söylenmiş en anlamlı sözdür…

Mumcu cinayetiyle ilgili bugüne kadar çok sayıda yorum yapıldı. Mumcu’nun PKK olayını araştırıyor olmasından hareketle ulaştığı bazı “gizli” bilgiler olduğundan bahsedildi… Barzani ve Talabani’ye PKK’yla mücadele etmesi için gönderilen bazı silahların PKK’nın eline geçtiği bilgisine sahip olduğu söylendi… Olayın, Mumcu’nun daha önce araştırdığı Abdi İpekçi ve Papa suikastlarıyla alakası olduğu yönünde yorumlar yapanlar dahi oldu…

Bu yöndeki yorumların her biri de kuşkusuz olayın aydınlatılması adına üzerinde durulmaya değerdir. Ama gözden kaçırılmaması gereken başka çok daha önemli hususlar var:

Uğur Mumcu’nun Atatürkçü, Kemalist bir görüşte olduğuna kuşku yok. Ama aynı Mumcu, 12 Mart darbesi yıllarında “sakıncalı piyade” idi. O’nun “sakıncalı piyade” olmasının nedeni, 1969’da askerliğini yapmaya hazırlanırken, o dönem çalıştığı Doğan Avcıoğlu yönetimindeki YÖN dergisinde yayımlanan bir yazısında “orduya hakaret etmek” suçlamasıyla tutuklanması olmuştu. 12 Eylül rejimini, anayasasını da hiçbir zaman savunmadı ve hep eleştirel bir pozisyonu oldu. Araştırmacı-gazeteci sıfatını hak eden biriydi. Kemalizm’e sol bir yorum getirmek, Türk tipi bir sosyalizm anlayışını teorize etmek çabasındaydı. Ve Uğur Mumcu, askeri darbeye, askeri darbelere karşıydı. Darbelerle Türkiye’nin geleceğinin kurgulanmasına karşıydı…

Mumcu yaşasaydı…
Uğur Mumcu yaşasaydı, muhtemelen, düşüncelerini tutarlılıkla savunan bir aydın olması nedeniyle yine Kemalizm’e sol bir yorum getirmek çabasında olurdu.

Ama Uğur Mumcu, asla “darbe koşulları hazırlamak için kaos ve suikast planları yapan” oluşumlar içerisinde yer almazdı.

AKP iktidarına karşı en sert muhalefeti yapar, ancak onun düşürülmesi için darbe savunusu yapanlardan olmazdı.

Ergenekon dalgalarının gelip önünde durduğu bir kişi olurdu…

Ergenekon soruşturmasını “daha fazla derinleştirilmediği” için eleştirirdi…

Uğur Mumcu niçin öldürüldü? Bu soruyu, sadece onun ölüm yıldönümünde değil, bu cinayet aydınlatılana kadar gündemde tutmak gerekir…

Uğur Mumcu’nun “Sesleniş”inde ne deniyordu:
“Bir gün mezarimizda güller açacak ey halkim, unutma bizi...
Bir gün sesimiz, hepimizin kulaklarinda yankilanacak ey halkim, unutma bizi.
Özgürlüge adanmis bir top çiçek gibiyiz simdi, hep birlikteyiz ey halkim,
unutma bizi, unutma bizi, unutma bizi....”

Hasan Soylu www.iyibilgi.com

Bu haber 659 defa okundu.