122 can yetmedi mi?

0 0 0000 00:00 tsi
Avukat Behiç Aşçı, Şişli’deki evinde ölüm orucunun 255. gününde ve hayata olan bağı gün geçtikçe zayıflıyor. Siyasi erkler “üç maymunu” oynarken, Türkiye sessizce giden bir insanın ölümünü izliyor. Tıpkı aynı talepleri dile getirdikleri

Sırf F tipi hapishanelerdeki tecrit ortadan kalksın diye 600’ün üzerinde sakat kalan insanı görmedikleri gibi. Oysa bu insanların istedikleri o kadar insani ki F tipi cezaevlerinde tecrit kalksın, insanca yaşama koşulları oluşturulsun diyorlar. Nedir bu tecrit diye soranlar olabilir. İnsanın yalnızlaştırılması, bir başına bırakılması, sesini dahi unutmasıdır.

Belleğin yitimi, yürümedeki dengesizlik, şizofrenik durumların ortaya çıkmasıdır tecrit. Üzerinize kapanan kapılardır, yüreğinize atılan düğümlerdir, delirme ihtimalidir,  sessizliktir, ürkütücü bir sessizliktir...

Avukat  Behiç Aşçı, insanların cezaevinde “yaşadığı” koşulları göstermek için ölüm orucuna başladı. Aşçı diyor ki; ben ölüm orucuna başlarken birileri ‘bir avukat ölüm orucuna neden başlar? Yani hapishanede değil, tutuklu değil, hükümlü değil üstelik ekonomik durumu da iyi, oldukça rahat para kazanacak bir mesleği de var” dediler.

İşte bunları söyleyenlere ve yazanlara söyleyecek bir çift sözüm var. Siz hiç dört duvar arasında aylarca yalnız kaldınız mı? Ya da kalan birini tanıdınız mı? Ben gördüm, tanıdım, benim böyle müvekkillerim oldu. Yaşadıklarına tanık oldum. Yaptığım bu ölüm orucu benim tercihim değil, tecrit’e karşı bir dayatmanın sonucudur. Yapacak başka bir şey kalmadığı için yapılan bir eylem…
 
Özellikle “hayata dönüş” operasyonuyla başlayan ve 7 yıldır süren ölüm oruçları 122 insanın ölümüne ve 600’den fazla insanın sakat kalmasına sebep oldu. Ve daha kaç kişinin hayatına mal olacak belli değil. Sivil toplum kuruluşları ve aydınların Adalet Bakanlığı’na yolladıkları mektuplara henüz bir cevap verilmiş değil. Hükümet sessizliğini koruyor. Bu sessizlik belki de Behiç Aşçı’nın ölümüne sebep olacak.

Oysa istenilen şey çok ortada. Tecriti kaldırın, odaları dokuzar kişilik olarak ayarlayın, havalandırma saatini artırın ve görevlilerin tutuklulara insanca muamele etmesini sağlayın. İstekler sadece bunlardan ibaret. Yıllardır bu yüzden ölüyor insanlar.

Adalet Bakanlığı’nın kapısında döndürülen tutuklu yakınları “devlet elini uzatsaydı çocuklarımız ölmeyecekti. Bakanla defalarca konuşmaya çalıştık ama bir netice alamadık” diyor.

Aşçı’nın ölüm orucuna başlaması, basında bu güne kadar yer almayan ve 122 insanın hayatına mal olan tecritin yeniden gündeme gelmesini sağladı. Uzun zamandır F tipi hapishanelere ve tecrite karşı sansür uygulayan basın da böylece bu konudan bahsetmeye başladı. Sivil toplum kuruluşları, entelektüeller, sanatçılar, düşünürler Aşçı’yı evinde ziyaret ediyor ve desteklerini bildiriyorlar. Ama devletin yetkili kurumları bu konuda henüz bir açıklama yapmış değil. Ankara’nın kulağı duymuyor, gözü görmüyor, eli açılmıyor. Herkes bekliyor Behiç Aşçı ne zaman ölecek…. Ölüm… Neden…    

Bu haber 2,653 defa okundu.