Babahan'ın yayınlanmamış veda yazısı!

3 Ocak 2009 22:20 tsi
İşte Ergun Babahan'ın Sabah'a veda ettikten sonra beklenen veda yazısı. Bu yazı Sabah'ta henüz yayınlanmadı!

Biliyorsunuz, Ergun Babahan geçtiğimiz günlerde Sabah Gazetesin'deki görevini noktalayarak istifasını vermişti. Herkes Babahan'ın neden istifa ettiğini ve veda yazısını merakla beklerken, gazeteciler.com Babahan'ın veda yazısını, Sabah Gazetesi'nde baskıya girmeden yayınladı.

"Gönüllü bir sürgün" başlığıyla vedasını kaleme alan Babahan, vicdanının rahat olduğunu ve bu kararı bir günde almadığını ifade ediyor yazısında. İstifa kararını alırken bir ay boyunca, gece uykularının da kaçtığını anlatıyor.

Peki neden mi 'gönüllü sürgün'e gidiyor Babahan?.. Kendi ifadesine göre inancını yitirmiş... İnandığı Sabah'ı yapamayacağını düşünüyor çünkü... "Ne var bu kararın ardında" diyenlere de cevap veriyor Ergun Babahan...

İşte Babahan'ın kaleminden veda yazısı;

Kendimi zorunlu bir sürgüne yolluyorum. Ne kadar süreceğini bilmediğim bir sürgün bu. Belki de hiç bitmez bilmiyorum. Ama gönlüm ferah olarak çıkıyorum bu yolculuğa.

İNANCIMI KAYBETTİM

Evet, bakmak zorunda olduğum iki küçük çocuğum var ve bu kararı verirken bunun sıkıntısını yaşamadım dersem yalan olur.

Bir aydır geceleri uykum bu düşünceyle kaçtı, açıkça itiraf edeyim.
Çünkü temelli gidiyorum.
Bir hayat tarzını, ayrıcalıkları bırakıp gidiyorum, çünkü inancımı kaybettim.

İNANCIN BEDELİ ŞAHSİ ÖDENİR

Bu vicdani ve kişisel bir karardır, kimseden aynı şekilde davranmayı istemeye hakkım yoktur. İnancın bedeli şahsi ödenir. Gün, bedeli benim ödeme günüm. Ben bu bedeli öderim.

Kendime saygım, dostlarım ve çalışma arkadaşlarımın yüzüne bakabilme uğruna, çocuğum bildiğim Sabah'a veda etme zamanı geldiğine karar verdim.

Bu karar bir günde alınmadı.
Vicdanım rahat... İnancım uğruna gidiyorum. İnandığım Sabah'ı yapamayacağım için gidiyorum.

Gidiyorum çünkü ben gazeteciyim. Unuttunuz belki ama gazetecilik bazen gitmeyi bilmektir.

SABAH GAZETESİ YUVAM OLDU

Bu gazeteye Ağustos 1989'da girdim.
Giriş o giriş.
Burası gerçek anlamda yuvam oldu. Belki de Sabah'ı gereğinden fazla sahiplendim. Ama bu süreçte gazetenin gerçek sahibinin okur olduğunu bildim ve bu gerçeye saygı gösterdim.

Gazeteci olarak iyi bir okulda yetiştim ve bunun için ortalama bir gazeteciden daha ağır bir bedel ödedim. İki çocuğumun doğumunda da karımın yanında olamadım mesela. Pişman mıyım, asla...

DİNÇ BİLGİN GİBİ BİR PATRONLA ÇALIŞMAK ZORDU

Sabah'ta çalışmak bir keyifti ama Dinç Bilgin gibi bir gazeteci patronla çalışmak zordu. Yine de o zorluk, bana yıllar sonra bu koltuğa oturtacak deneyimi kazandırdı.

Ben de işimi çok ciddiye aldım, cumartesi pazar demedim çalıştım, kızım Ayşe'yi sadece gazeteye götürdüğüm günlerde görebildim.

Atladığımız bir haber yüzünden Dinç Bilgin'den köşe bucak saklandığımız oldu. Kötü yaptığımızda en ağır şekilde fırçalayan, iyi işimizde "Sizinle çalışmaktan gurur duyuyorum" diyen bir patrondu.

Ne biliyorsam o öğretti, ben de iyi öğrendim doğrusu.

SABAH'I HÜRRİYET'İN ENSESİNE DAYADIM

2002 Ağustos'unda Dinç Bilgin ve Turgay Ciner'in isteğiyle yayın yönetmeni olarak göreve döndüğümde, onun da büyük desteğiyle de bu gazeteyi 190 binlerden alıp Hürriyet'in ensesine dayadım.

Çünkü bu gazetenin genetik kodlarını biliyorum, okurunu tanıyorum. Hala İddiam, bu gazeteyi yapabilecek en iyi gazetecilerden biri olduğumdur, bunu önümüzdeki günler sınayacak zaten.

SONUCU NE OLURSA OLSUN BEDELİNİ ÖDEMEYE HAZIRIM

Gazetecilik bir inanç ve liderlik işidir. Liderliğe inanç ve gerçeği yazabilme iddiası...

Artık bunu yapabileceğime inanmadığım için gönüllü bir sürgünü tercih ediyorum. Bu bir bedel. Benim koşullarımdaki bir çalışan için çok ağır bedel.

Sonucu ne olursa olsun, bugün bu bedeli ödemeye hazırım ve bugün ödüyorum. Çünkü ben solcu gençliğimden kalan isyancı ruhumu hiç kaybetmedim.

Bu kararı medyada pek çok insanın imrenerek baktığı bir pozisyondayken aldım. Dedim ya bu tercih edilmiş bir sürgün.

İSTİFA KARARINI NEDEN ALDI?

"Ne var bu kararın altında" derseniz cevaplayayım;

Atıp tutarken mangalda kül bırakmayıp hayatın en kritik sınavında tavırsız kalmak yok.

Yüzümü bir gün bile kara çıkarmayan çalışma arkadaşlarımı üzdüğümü, sıkıntıda bıraktığımı biliyorum ama dediğim gibi bana artık gitmek yakışırdı.

İkincisi bildiğim, inandığım, büyümesine destek olduğum Sabah'ı yapma gücüm, olanağım kalmamıştı. Dinç Bilgin "Gazete memurları ile çalışma" derdi, ben de memur bir yayın yönetmeni olmayı istemezdim.

Türkiye bugün gazetecilik mesleğinin çok ciddi sınavdan geçtiği bir ülke. Bu sınavın iyi verildiğini söylemek mümkün değil.

25 yıldır elimden geldiğince, gücüm yettiğince demokrasinin, halk iradesinin, azınlık hakkına saygının yanında oldum, tahakküme karşı çıktım.

Dün karşı çıktım, bugün karşı çıkıyorum, yarın da karşı olacağım.
Belki de biraz bu yüzden gidiyorum.
Sağlıcakla kalın...
Sakın anneme işsiz olduğumu söylemeyin, o beni hala Sabah'ın yayın yönetmeni sanıyor.

gazeteciler

Bu haber 792 defa okundu.