0 0 0000

Zülfikar Darbesi

Şii ekseni Irak ve Lübnan üzerinden Batı’ya doğru genişlemiş durumda. İran artık devrim yaymıyor İslam dünyasına; ama kendisi yayılıyor.

Ekonomik olarak, askerî olarak ve nihayet devrim vurgusu olmasa da dinî olarak yayılıyor. Bu yayılmanın bir ‘anilmerkez’ itmeyle mi olduğu, yoksa periferinin ‘merkez’ olma hayaliyle yaptığı ‘ilelmerkez’ bir çağrıyla mı olduğu önemlidir. Irak, Şiiliğin Necef ve Kerbela gibi önemli kutsal şehirlerini ve tabii havzalarını barındırıyor. Bu özelliğiyle yeni dönemde Şiiliğin teolojik yapılanmasını kökten değiştirebilecek, alim vurgusunu yeniden ırk vurgusuyla birleştirebilecek, şeriatla aşireti barıştırabilecek, Farslılıktan Araplığa kaydırabilecek bir potansiyele sahip.

Hizbullah’ın potansiyeli Irak’tan aşağı kalır değil. İsrail’le savaşmanın, Filistin’e komşu olmanın, mağdur ve mazlum olmanın avantajını çok iyi kullanıyor Hizbullah. Geçtiğimiz yıla kadar Fadlallah tarafında olan ‘liderlik’ ibresi de artık geri dönmemek üzere Nasrallah’ı gösteriyor. Gerekli gördüğünde Nasrallah’ın imajını besleyecek bir savaşı başlatmayı dahi göze alabilecek bir örgüt Hizbullah. Bu lider endekslilik, örgütü kırılgan da kılıyor aynı zamanda, ama Nasrallah hayatta kaldığı müddetçe bu kırılganlığın farkına varan yok.

Şii ekseninin Batı’ya doğru genişlemesi, doğuda da, güneyde de karşılığını buluyor. Pakistan’da, Tacikistan’da, Azerbaycan’da daha duyulur, siyaseten daha hareketli bir Şii varlığını hissediyoruz. Bahreyn’de Şiiler nüfustaki ağırlıklarını hızla nüfuz ağırlığına dönüştürüyorlar. Suudi Arabistan’da hatırı sayılır bir örgütlenme hamleleri var. Sudan ve Yemen civarlarında yaygın olan Zeydîlik dahi, Şiiliğin Fâtimilik kolundan saparak doğmuş Nizârilik ve Dürzülük dahi Ortadoğu’da gözlenen yeni yapılanmada daha fazla söz sahibi olmak için harekete geçmiş durumda. Hint altkıtasında Nizâriliğin uzantıları olarak ortaya çıkan Ahmedilik ve İsmailiye sadece anavatanında değil, Avrupa ve Amerika’da da aktivitelerini hızlandırmış durumda.

Şiiliğin bu dirilişi tamamen içten gelen itmelerle oluşmuş değil. El Kaide ile birlikte Sünni İslam’ı, Hanbeliliği ve Seyyid Kutup gibi neredeyse her Sünni Müslüman’nın evine girmiş bir tefsirin yazarını karalayan Batı’nın bu dirilişte etkisi var elbet. Avrupa’da ‘Alevi İslam’ diye bir ucube kurgulayıp, bunu Avrupa İslamiyeti haline getirmek isteyen sivri zekâlılar olduğu gibi.

Dıştan çekme ve yönlendirme olsa da Şii dünya Irak ve Güney Lübnan’ın sağladığı sinerji ile bu çekmeye muadil iç dinamikleri harekete geçirebilmiş durumda. Doğu ve Güneydoğu’yu ziyaret eden, köylerde, kasabalarda sohbet halkaları tesis eden Şii mollalarının sayısı artıyor her gün. Başörtülü kızlarımıza verilen burs meselesi, bursa bakan yönüyle değil, başörtüsüne bakan yönüyle medyatikleşti. Oysa İran burslarıyla okuyan daha nice erkek ve kız çocuklarımız var bizim.

Şiilikteki bu dinamizm her durumda bir tehdittir ama illa da kötü ve menfur olmak zorunda değildir. Sünni dünya bu dinamizmin karşısına kendi dinamizmini çıkarabilirse, telahuk-u efkardan hakikat neşet eder. Bu açıdan bir uyarı değil, bir çağrı yazısı bu. Yine de bu çağrı dinlenilmezse neler olabileceği yönünde bir uyarı çağrının gücünü destekleyecektir.

İran, geçtiğimiz ayın son on gününde ‘Zülfikar Darbesi’ adını verdiği bir askerî tatbikat yaptı. Tabii ki bölgedeki Amerikan ve İngiliz varlığına, ‘İran’a girerseniz üzülürsünüz’ mesajı veren bir tatbikattı bu. Fakat ismin manasıyla Şii eksenin Sünni dünyasını ikiye ayırmışlığı arasındaki irtibat, darbenin sadece Batılı işgalcileri hedef almadığını gösteriyor.

Malumunuz, Zülfikar Darbesi’nden kasıt İran efsanelerinde bolca anlatıldığı üzere Hz. Ali’nin at sırtındaki zırhlı bir askeri atıyla birlikte ortadan ikiye ayıran kılıç darbesidir. Efsane buna, kılıcın ucunun toprağa değmesi durumunda yerin lerzeye gelip sallanmasını da katar. Şahablarıyla, nükleer füze potansiyeliyle İran’ın ortadan ikiye ayıracağı millet biz olmasak gerekir; ama toprak bizim toprağımız...

Bu yazı 1,005 defa okundu.