0 0 0000

Amerika’dan af diliyoruz!

AKP hükümetinin Lübnan’a asker gönderme arzusunun temelinde tek bir şey var...

Irak tezkeresi sonrasında ABD ile Türkiye arasında açılan yaranın kapatılması. Bunun dışındaki söylemleri çöpe gönderebilirsiniz.

BM kararından TBMM’de asker göndermenin oylanacağı ana kadar ABD özenli bir söylem tutturdu ve bunu sürdürecek.

Bu söylemin en basit ifadesi şudur; “Biz Türkiye’nin burada görev yapmasını çok arzu ederiz. Ama nihayetinde karar Türkiye’ye aittir...”

Bu saygılı söylem, yine Irak tezkeresi öncesi Washington’un özgüveni yüksek hatta kibirli duruşundan farklı…

İkinci bir hayal kırıklığı yaşamak istemiyorlar ama aynı zamanda Türk halkının hallice süredir devam eden anti-Amerikan duygularını tahrik etmek de istemiyorlar.

Bölgeye asker gönderilmesini savunanların tezleriyle istemeyenlerin gerekçeleri, derin uluslararası ilişkiler analizleri, karmaşık teoriler ve “kazanç-kayıp” muhasebesine dayanan çok sayıda görüş içeriyor.

Hâlbuki basit olmak lazım.

Bir yanınız İsrail bir yanınız Arap dünyası... Yaklaşık 65 yıldır çözülemeyen bir kanlı bilmecenin, kangren olmuş bir pisliğin tam ortası.

İkincisi, Birleşmiş Milletler -yine aynı süre boyunca- sadece burada değil dünyanın herhangi bir operasyonun da başarılı olmuş değil. Örneği yok.

Kaldı ki BM zaten orada vardı. Saldırıya da uğradı kayıp da verdi. Sonuç kocaman bir sıfır.

Ne İsrail ne Amerika ne de bölgedeki direnişi destekleyenlerle örgütler sizin farklığınıza bakıp bu kaosu durdururlar mı?

Herkes çıkarlarını en ufak taviz vermeden dayatmalara, zora koşmaya devam edecektir.

Irak tezkeresinde ve sonrasında, nihayet şimdi Lübnan’da muhakkak olmamız gerektiğini söyleyen kalemlerin teorilerini sallamayın. Akıllıca söylemlerine rağmen ciddi bir yönden eksikler!

Bugünkü diplomasi disiplini acımasız ve vicdansız menfaat analizlerine dayanmaktadır.

“Şöyle yaparsınız çıkarınız bu olur, yapmazsanız şunları kaybedersiniz, büyük güçler istediğini zaten yapacak onun için siz de katılın” genellemeleri içine alınabilecek cinliklerdir.

Biz bu ahlaksızlığa ortak olamayız. Türkiye bu değildir Türkler de bu değildir. Böyle olmayı reddetmeliyiz. “Doğrusu” budur.

Bunu yaptığımız için başımıza geleceklere de katlanırız. Bizi biz yapan meziyet budur!

Başkasının kuyruğuna takılırsanız, o dümen suyu sizi siz olmaktan çıkarır.

Bu yazı 1,021 defa okundu.