0 0 0000

Lübnan resmi netleştikçe iç politikada sorun artıyor

Dışişleri Bakanı Gül'ün Şam'da Suriye Cumhurbaşkanı Beşar Esad'la görüşmesinden az sonra New York'tan, BM Genel Sekreteri Annan'ın 6 Eylül'de Türkiye'yi ziyaret edeceği haberi geldi. Ziyaretin amacı, Türkiye'yi Lübnan'da oluşturulacak barış gücüne asker vermeye ikna etmek.

Bu haber BM'nin Lübnan konusunda yeni bir karar eşiğinde olduğu ve ABD Başkanı Bush'un 'Lübnan gücünün işleyiş kurallarının yeniden belirlenmesi gerektiği' açıklamasını takip etmesi açısından da anlamlı. Aralanında Türkiye'den Fransa'ya pek çok ülkenin itirazları sonucu, ABD, BM gücünün asıl amacının Hizbullah'ın silahsızlandırılması olarak belirlenmesini kabul ettiremeyecek gibi görünüyor. İsrail, Lübnan harekâtıyla, Hizbullah'ı ülkenin adeta resmi savunma gücü olarak dünyaya tescil ettirdi.

Öte yandan, Beşar Esad'ın dün Gül'e Türkiye'nin ve Müslüman ülkelerin Lübnan gücüne katılmasına sıcak bakacaklarını ve Lübnan Başbakanı Sinyora'nın yedi maddelik planını destekleyeceğini söylediği, ifade ediliyor. Gül'ün görüşme sonrasında 'Lübnan savaşı belki de barışa vesile olacak' türünden iyimser açıklaması, belki de bu yüzden.

Askerler hükümet kararına uyacaklarını söylüyorlar. Genelkurmay Harekât Başkanı ve Başbakan'ın askeri danışmanı Korgeneral Bekir Kalyoncu'nun geçtiğimiz hafta gazetecilerin sorusuna verdiği 'Siyasi kararı bekliyoruz' yanıtı hem bir tutumu, hem bir hazırlıklılık durumunu anlatıyor.

Önceki gün MGK'da da konuşulduğu üzere, eğer BM'nın Lübnan gücüne ilişkin kararı ve işleyiş kuralları, bu gücü çatışan bir taraf haline getirmeyecekse, yani güc barışı sağlama değil, koruma amacıyla kurulacaksa, Türkiye bu güce savaşçı olmayan, insani yardım amaçlı askeri birlikler gönderebilir.

Hükümet Meclis'e böyle bir tezkere sevk edebilir.

Ancak hükümet açısından bu yeni sorunların başlangıcı olabilir. CHP'nin tezkereyi didik didik edeceği, Meclis dışından MHP'nin (dün Devlet Bahçeli'nin 'Lübnan'a değil, Kandil'e' sloganıyla çıkışında olduğu gibi) baskıyı artırması işin bir boyutu. Bir de AK Parti'den daha şimdiden yükselmeye başlayan muhalif sesler var. Bazı AK Partililerin, '1 Mart 2003'te çekilmeyi reddettiğimiz bataklığa, şimdi girmeyelim' söylemiyle, asker göndermeme görüşünü dillendirmeye başladıkları görülüyor. Yani Lübnan resmi Türkiye'nin dış politikası açısından netleşmeye başladıkça, iç politika açısından bulanıyor.
Bu karmaşık tablonun sonbahar aylarında Türkiye'nin AB ile yaşayacağı muhtemel Kıbrıs sorunu, tırmanma eğilimindeki PKK bağlantılı sorunlar, 2007 başından itibaren gündemde olacak Cumhurbaşkanlığı seçimi ve daha sonra genel seçim atmosferiyle çakışacağı unutulmamalı.

Bu zor tabloda en büyük sorumluluk, ekim başında Bush ile görüşecek olan Başbakan Erdoğan'ın.

Orman yangınları ve PKK

Yasadışı PKK'nın çok sayıdaki paravan örgütlerinden biri olan 'Kürdistan Özgürlük Şahinleri-TAK' internet sitesinde yayımladığı bir bildiriyle son günlerde yürekleri sızlatan orman yangınlarını kendilerinin çıkardığını öne sürdü. Çevre ve Orman Bakanlığı, yangınların kuru hava ve vatandaşların dikkatsizliğinden çıktığını söylese de, resmi rakamlarda da yangınların bir kısmının sabotajdan çıktığı anlaşılıyor.

Bu yangınların, bir terör eylemi olarak gerçekten PKK'nın çıkarmış olabileceğine ilişkin başka işaretler de var. Örneğin, bu yangınların PKK'nın 1984'te yaygın terör kampanyasına başladığı 15 Ağustos Eruh ve Şemdinli baskınlarının yıldönümü haftasında çıkarlıması ve bunun ABD'nin 'Bu vesileyle eylemleri bitirin' çağrısına adeta yanıt olması rastlantı mı? Aynı şekilde, adı konulmamış biçimde Türkiye'nin sınırların gerisinde örs, İran'ın da kendi toprakları ve Irak'taki Kandil Dağı'nda çekiç olduğu operasyon PKK'ya kayıplar verdirirken, İran-Türkiye doğalgaz boru hattının bombalanması rastlantı mı?

PKK bu eylemlerle belki kendisini hâlâ gücünden bir şey yitirmemiş göstermek istiyor. Ama diğer yandan bölgenin ve dünyanın değişen dengelerinden ne kadar bihaber olduğunu gösteriyor.

Bu yazı 922 defa okundu.