0 0 0000

İstanbul’da gözden kaçan toplantı

KIYAMET ortamında geleceği konuşmak kolay değil. O yüzden çarşamba günü İstanbul’da başlayıp bugün sona eren toplantı önemliydi.

Irak’ın temsilcileri devlet kurma ve onu işler hale getirmenin püf noktalarını İstanbul’da tartıştılar.

Karmaşadan çıkıp birkaç gün de olsa sakin bir ortamda geleceği konuşmak insanların yaratıcılığını ateşliyor.

Türkiye’nin sponsorluğunda Birleşmiş Milletler’in düzenlediği toplantıya Irak’tan 40 temsilci katıldı. Demokratikleşme, iyi yönetim, şeffaflık, kurumsallaşma gibi konuların ele alındığı toplantının açılışında Türkiye’nin Irak koordinatörü Büyükelçi Oğuz Çelikkol bir konuşma yaparak Türkiye’nin yeni devletin kuruluşunda her zaman yardım ve desteğe hazır olduğunu söyledi.

Türkiye Irak denkleminde var mı?

Var.

Tabii ki ABD ya da İngiltere kadar yok. İyi ki de öyle.

Ama Türkiye Irak’ın siyasi yapılanma sürecinde var, askerlerini çekmeye hazırlanan İtalya, çekmiş olan İspanya kadar, belki bazı açılardan daha fazla var.

* * *



SON günlerde PKK ile ilgili gelişmeler de bunun göstergesi. Kuzey Irak ve Bağdat’taki bürolarından bazılarının kapatıldığı haberleri gelmeye başladı.



Ama Türkiye’nin Irak’a ilgisi sadece Kürtleri konrol altında tutma amacını taşımıyor.

Yoksa, PKK’nın bürolarının kapatılmasından daha çok liderlik kadrosunun iadesini istiyor Ankara.

"PKK’nın yönetici kadroları Kuzey Irak’ta ellerini kollarını sallayarak dolaşıyorlar. Hastaneleri kullanıyorlar, şehirlerde istedikleri gibi faaliyet gösteriyorlar. Biz bunlara son verilmesini istiyoruz" deniyor. İstanbul’daki toplantının başarılı olması için harcanan çabaya baktığımda, öncelik seçiminin doğru yapıldığını, Irak’ın istikrara kavuşmasının Ankara için her zaman öncelikli olduğunu düşünüyorum ben.

ROMA’DA İBRETLİK BASIN TOPLANTISI

İSRAİL dün Roma’daki toplantıdan ateşkes kararı çıkmamasını "savaşa devam" mesajı olarak yorumladı.

Çok acele bir yorum. Çünkü Roma’daki toplantıdan ABD’nin bastırmasıyla ateşkes kararı çıkmadı ama ortaya çıkanlar çok önemli gelişmelerin habercisiydi.

Orada Rice’ın yerinde olmak istemezdim. Dünyanın en yalnız, en antipatik insanı olmanın ağırlığı terletti Rice’ı. Televizyon ekranlarına da yansıdı. Lübnan Başbakanı Siniora, hemen orada Rice’ın yanıbaşında "ateşkes kararının geciktiği her an daha fazla sayıda insanın ölümü, daha fazla ıstırap demektir" diyor, ülkesindeki her ölümün İsrail kadar ABD’nin hanesine de yazıldığını dünyanın gözleri önünde ABD’nin dışişleri bakanının yüzüne söylüyordu.

Rice Hizbullah’ı Lübnan’ın esas düşmanı olarak göstermeye çalışırken, Fuad Sinyora, "Hizbullah Lübnan hükümetinin bir parçasıdır. Lübnan’ın İsrail işgalinden kurtarılmasında Hizbullah çok önemli rol oynadı" diyor, Lübnan gerçeğinin Washington’dan göründüğü gibi olmadığını anlatıyordu. Bu kadarla da kalmıyor esas saldırganın İsrail olduğunu, barış için İsrail’in işgal ettiği Şeba bölgesini geri vermesini, İsrail hapishanelerindeki Lübnanlıların serbest bırakılmasını istiyordu.

Ayrıca, İsrail’e Lübnan’ı yerle bir etme izni verilirken bir yandan da halka insani yardım yaparak vicdanlarını rahatlatmak isteyenlere, "insani yardım sağlanmasını istiyoruz ama önce ateşkes" çağrısını yineliyordu.

Rusya’daki Zenginler Zirvesi’nde Rice’ın Ortadoğu’ya gönderilmesi gündeme gelmiş, ama anımsayacaksınız, "Rice eğer bir başarı sağlayacaksa Ortadoğu’ya gitmeli. Başarısız bir ziyaret doğru olmaz" deniyordu.

Bu muydu başarı?

Bu yazı 1,135 defa okundu.