0 0 0000

Seçim sonrası Türkiye’yi uçurmak!

BAŞKAN OBAMA’NIN KONUŞMASININ IŞIĞINDA...
Amerika bugüne kadar Arap dünyasında, Ortadoğu’da kendi çıkarlarını ve İsrail’in güvenliğini her şeyin üstünde tuttu.
Arap âleminde demokrasiymiş, özgürlükmüş, insan haklarıymış hiçbir zaman umursamadı Amerikan yönetimleri.
Kendi ülkesi için, Batı için savunduğu değerlerin Arap ülkelerinde çiğnenmesine sessiz kaldı.
Amerika için önemli olan, her şeyden önce örneğin petrol yollarının güvence altında olmasıydı.
Bu devam ettiği sürece, Washington’un Ortadoğu’daki desteği otoriter rejimlerin arkasındaydı. Çoğunluğu ezen azınlık diktalarının arkasındaydı. Filistin’in haklı ve meşru davasını hiçe sayan İsrail’in arkasındaydı.
Bir başka deyişle:
Petrolle demokrasi çatışıyorsa petrolün, istikrarla demokrasi çatışıyorsa istikrarın, statükoyla demokrasi çatışıyorsa statükonun yanında saf tuttu Amerika bugüne kadar.
Demokrasi taleplerine sırt çevirdi.
Özgürlük taleplerine kulak tıkadı.
Değişim taleplerine kayıtsız kaldı.
Kısacası, tarihe kafa tutmaya kalkıştı Amerika. Tarihin akışı hızlanırken yanlış yerde durdu. Değişimi durdurabileceğini sandı, yanıldı.
Tunus’tan, Mısır’dan başlayarak halk kitleleri özgürlük diye meydanlara döküldü ve bu ülkelerde demokrasinin kapıları aralandı.
Libya’da, Suriye’de, Yemen’de statüko çatırdadı, Bahreyn’de de çatırdamaya ramak kaldı.
Statüko değil, değişim ilerliyor, Arap dünyasında tarih kanat taktı, uçuyor.
Başkan Obama’yla birlikte nihayet Amerika da Arap Baharı’nın anlamını kavramaya yöneldi. Bu açıdan, Amerikan Başkanı’nın son konuşması olumlu, isabetli çizgiler taşıyor.
Obama’nın Mısır ve Tunus’tan başlayarak Arap dünyasında değişim, reform ve demokrasinin Amerika tarafından destekleneceğini açıklaması, Kaddafi’den sonra Beşar Esad’a da “Ya Suriye’yi demokrasiye geçir ya da git!” mesajı vermesi, Yemen’le Bahreyn’i biraz mahcup bir dille de olsa eleştirmesi, Amerika’nın artı hanesine yazılacak puanlardır.
Bu arada belki daha önemlisi, Başkan Obama’nın Filistin sorunuyla ilgili olarak, kalıcı bir barış için ‘1967 sınırları’na geri dönülmesini de içeren İsrail’e yönelik ciddi uyarısıdır.
Bütün bunlar, statükonun ya da otoriter rejimlerle diktaların Arap âleminde bugün artık istikrar adına da savunulamaz hale geldiğini gösteriyor.
Gerçek istikrarın ve kalıcı barışın yolu dünyanın bu bölgesinde de kapıların demokrasi ve özgürlüğe açılmasından geçiyor.
Bu süreç de kolay olmayacak; sancılı, inişli çıkışlı geçecek ama bundan başka çare yok.

TÜRKİYE MODELİ
Türkiye’ye gelince... Uzun zamandır yanlış yerde durmuyor Türkiye.
Türk dış politikası, Arap âleminde Başkan Obama’dan önce ‘değişim’in yanında, ‘reform’un yanında saf tuttu.
Bu açıdan Cumhurbaşkanı Gül’ün Endonezya ve Tahran konuşmaları, New York Times’taki makalesi, Başbakan Erdoğan’la Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun birçok çıkışı örnek olarak verilebilir.
Çelişkiler yumağı içindeki hassas dengelerin her daim bıçak sırtında olduğu Ortadoğu’da Türkiye’nin bazen bocaladığı, çelişkili anlar yaşadığı zamanlar olmuştur.
Ama bu durumu dış politikada çuvallamak diye nitelemenin gerçekçi ya da isabetli olduğunu sanmıyorum.
Türkiye’nin Arap âlemindeki ‘model ülke’liği de, Tayyip Erdoğan’ın Arap sokağındaki popülaritesi de, yer yuvarlağının bu bölgesinde vaziyetimizin iyi olduğuna dair işaretlerdir.
Şu söylenebilir:
Türkiye Arap âleminde bir başarı öyküsü olarak görülüyor.
Bir büyük İslam ülkesi... Demokrasiyi başarabilmiş... Resmen AB yolunda yürüyen... Amerika’yla dost ve müttefik kalabilmiş... Pazar ekonomisi ve küreselleşmeyi benimsemiş halde hızla büyüyen bir Türkiye...
Böyle bir Türkiye ister istemez -tabii genel olarak- örnek alınıyor, örnek gösteriliyor Arap âleminde...
Özgürlükçü bir rejim, halkın oyuna dayalı bir rejim, hukuk devletinin geçerli olacağı bir rejim diyorsanız, örneğin Mısır için, Tunus için ya da Suriye için Türkiye’den başka hangi ülke bir model çerçevesi olarak gösterilebilir ki?..
Amerika’sının, Avrupa’sının Arap dünyasına Arap Baharı’nda bugün için Türkiye’den başka işaret edebileceği bir ülke olduğunu sanmıyorum.
Türkiye, Ortadoğu’nun etkili ve büyük bir ülkesidir. Arap Baharı’yla bu bölgenin demokrasiye açılması, Türkiye’nin de çıkarınadır.
Ayrıca Amerika’yla Avrupa’nın artık Arap Baharı’nın yanında saf tutmaya yönelmeleri de, yine Türkiye’nin çıkarlarıyla örtüşen ve Türkiye’nin bölgesel önemini arttıran bir gelişme sayılabilir.
Türkiye, dinamik ekonomisinin de itişiyle Ortadoğu’da, Arap dünyasında bugünkü durumundan daha iyi ve daha ağırlıklı bir konuma gelebilir.
Ama bunun bir önkoşulu var:
Kendi evinin içini daha fazla derleyip toparlamak!
Bir başka deyişle:
12 Haziran sonrası yeni ve demokratik bir anayasayla Kürt sorununu çözüm rayına oturtmuş, PKK’yı dağdan indirmeye başlamış, AB yolunda hızlanmış bir Türkiye...
Bu gerçekleşirse Türkiye uçar, hiç şüpheniz olmasın.

milliyet

Bu yazı 1,463 defa okundu.