0 0 0000

Endişeli kadının hüsnü kuruntusu

Geçen gün laikçi bir hanımla ayaküstü sohbet ediyordum. Bana bir gazetedeki haberi gösterdi.
(Hani başta büyük takımlarınki olmak üzere, futbol taraftarları bir araya gelmişler de... "Tek yumruk" olarak, Başbakan'ı ve AKP'yi protesto etmişler de... Derin devletin zamanında Aydın Doğan'ın almasını uygun gördüğü gazete de bunu allayıp pullayıp sunmuş da... İşte o haber.)
"Ne güzel, değil mi" dedi kadın bütün saflığıyla, "her zaman birbirini yiyen taraftarlar, bu kez hep birlikte Tayyip'i protesto ediyor."
"Onlar bildiğimiz, normal taraftar değil ki" dedim. Şaşırdı: "Nasıl yani?
Hepsi formalı ama..."
"O yürüyüşü yapanlar, nasıl diyeyim... (Ürkütmeyecek bir kelime aradım)... Bir nevi solcu işte... Tabii onlar da takım tuttuğu için, protestoya formalarla çıkarak, sanki taraftar çok rahatsızmış gibi bir görüntü yaratıyorlar."
"Gerçek taraftarlar ise bunlara çok kızıyor: 'Takımımızın adını siyasetinize karıştırmayın' diyorlar."
Bunları söyleyince hanımın yüzünden bir hayal kırıklığı bulutu geçti.
Futbol kulüplerinin, yani Aziz Yıldırımların, Adnan Polatların, Yıldırım Demirörenlerin hükümeti protesto ettiğini sanıyordu.
Yaşı 50'yi aşmış olmasına rağmen, Türkiye'de siyasetin nasıl yürüdüğünü hala anlayamamıştı. Ya da şöyle diyeyim: Anlamamayı tercih etmişti.
Çünkü nasıl olsa siyaseti, onun adına askeriye yürütüyordu. Ordu biraz geri adım atıp da, iş başa düşünce, tecrübesizlikleri işte böyle ortaya çıkıyordu.
Anlayacağı bir metafor kullanmaya çalışarak, "Karagöz oyunu bu, Karagöz! Siyasi bir hayal perdesine bakmaktasınız" dedim.
Elimdeki kadeh, itiraz etmesini engellediği için sustu. Hüzünlenmişti.
Gerçek karşısına dikilene kadar, "hüsnü kuruntu" insanı mutlu eder.

Laikçi paranoya
Geçen gün Nezih kitapçısının, Metis'in "nefret suçları, ayrımcılık ve ırkçılık" karşıtı ajandasına satış vetosu koymasını eleştirmiştim ya... Yazar ve kitap yayıncısı Cem Küçük aradı...
Sol-Kemalist zihniyetteki bazı tanıdıkları, "Ne yani, ayrım gözetmeksizin her şeyi satmak zorunda mıyız" demiş.
Elbette değiller!
Diledikleri malı satmakta olduğu kadar, satmamakta da serbestler.
(Zaten bir kitapçının tüm yayınları satması, pratikte imkansızdır. Her şeyden önce yeri yetmez. Dolayısıyla seçim yapması gerekir.)
Benim Nezih'i eleştirme sebebim net:
Tutarsızlık...
Resmi ideolojinin çanına ot tıkayan sürüyle kitabı satıyor ama Metis'in ajandasını satmıyor.
Değişik bir örnek vereyim:
Şu sıralar ulusalcılığın teorisyenliğine soyunmuş olan Yalçın Küçük'ün, Kemalizm'i ve Kurtuluş Savaşı'nı yerden yere vuran kimi kitapları Nezih'te satılıyor.
O halde bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu?
Benim söylediğim bundan ibaret.

***

Gelelim işin pratiğine... Bu iş belli ki son yıllarda iyice paranoyaklaşarak her yerde şeriat parmağı arayan bazı fanatik Cadde kadınlarından çıktı.
Bunların bir özelliği de (çok satanlar hariç) kısa cümleli ve resimli kitapları tercih etmeleridir.
Metis ajandasındaki resimlerden nem kapıp yaygarayı koparırlar ama ondan çok daha güçlü eleştirilerin yer aldığı nitelikli kitaplara kafaları basmaz.
Çünkü birine "bakarlar", diğerini ise "okumazlar". Ciddi bir kitaba düşman kesilmeleri için, kanaat önderi saydıkları bunakların o kitabı hedef göstermesi gerekir.
Unutmadan: Ne yaparsanız yapın, değişmezler.

sabah

Bu yazı 1,356 defa okundu.