0 0 0000

Mütareke basını

Küçük Amerika” diye yola çıkmak bir kompleksin ifadesiydi.

Hiçbir şeyin küçüğü olmak iyi değildir, asıl olan kendin olmaktır çünkü.

Türkiye’nin 1950’lerde vizyonu dardı, bir bakıma örtülü “mandacıydı.”

“Amerikan mandası olmadı, küçük modelini verelim” anlayışının tam bir dışa vurumuydu.

Yıllar boyu bu kompleksle yaşadık aslında.

Amerika’nın küçük modeli olmak, özgün olmak, kendin olmaktan vazgeçmekti.

Darbe yaparken bile büyük olandan izin almak gerekti.

Bunun sonucunda uluslararası alandaki kararlar dahil tüm kritik dönemeçlerde “küçük kardeşe” düşen şekilde davrandık.

Farklı düşünen yazarları “mütareke basını” diye suçlayan “Ali Kemal” diye suçlayan köşe yazarları bile hala psikolojik atmosfer içinde.

Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nin İran’a yaptırım uygulaması kararında “hayır” oyu kullanmamız, İsrail’e tavır almamız, en çok ulusalcı geçinen yazarları etkiliyor.

Çünkü Türkiye’nin İslam Cumhuriyeti olmasından korkuyorlar.

Oysa, Türkiye belki ilk kez kendisi oluyor.

Kendi çıkarına uygun kararlar alıyor, buna uygun davranıyor.

Bunun ideolojik adı varsa, yurtseverlik olabilir.

Elbette İran’a yönelik uluslararası niteliği olmayan kararlara uymayacağız.

Cumhurbaşkanı Gül’ün deyimiyle, “Yılda 10 milyar dolarlık doğalgaz aldığımız İran’a hiçbir şey satmazsak, 10 milyar dolarlık dış ticaret açığı yaratmış oluruz.”

Aynı şekilde uluslararası sularda 9 yurttaşımızı temel insan haklarını çiğneyerek ve barbarca davranarak öldüren İsrail’e başka nasıl davranacağız?

Ki, İsrail’in bu tutumu BM raporuyla da kesinleşti.

Bunlar, herhangi bir şeyin küçüğü olmak yerine kendi olan bir ülkenin yapması gereken davranışlar.

Yıllardır, Amerika kızar, İsrail üzülür mantığıyla davrananlar bunu anlamayabilir ve New York Times’la aynı çizgiye düşebilir.

Cumhurbaşkanı Gül’ün defa

larca “İsrail tarafından bize görüşme talebi gelmedi” demesini hiçe sayarak “Türkiye, İsrail’in görüşme talebini geri çevirdi” asparına imza atan New York Times’la...
Zaman hızla değişiyor.

Türkiye, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’ne aday olduğunda istihza ile karşılayanlar olmuştu.

Şimdi bir yıllık görev süresini, müthiş bir zirveyle noktaladık.

Ve aynı Konseye 5 yıl içinde yeniden dönme iddiasındayız.

Times Square’deki dükkanda tezgahtarlık yapan Mısırlı’dan siyasetçilere kadar her kesimde müthiş bir Türkiye hayranlığı, Türkiye saygısı var.

Akılcı ve kendine güvenen duruşu nedeniyle.

Bakın, Türkiye Afrika’daki elçiliklerinin sayısını hızla artırıyor.

Bir elçiliğin açılması 5 milyon dolar, yıllık masrafı ise 2 milyon dolar tutuyor.

Ancak Mozambik’le ticaretimiz elçilik açılmadan önce 20 milyon dolar iken bugün 97 milyon dolara çıkıyor.

Bu amaçla THY elçilik açılan ülkelere sefer başlatıyor, TİKA kalkınma projelerine destek veriyor.

Onun sayesinde “Kara Kıta” Türkiye’ye sempatiyle bakıyor.

Dışişleri Bakanı Ahmet Davudoğlu’na söylenen “Siz bizim için teni farklı Afrikalısınız” sözü, herşeyi bir cümlede özetliyor aslında.

Ancak bunları yaparken Avrupa Birliği hedefi hiç geri plana itilmiyor.

AB üyeliği Cumhurbaşkanı Gül’ün dediği gibi, “Türkiye’nin stratejik bir kararı.”

Şu anda üye olmuş olan birçok ülkeden daha fazla bu üyeliğe layığız ama Almanya ve Fransa’nın uzun vadeli bakış açıları bu yolu tıkatıyor.

Kaybeden kim olacak tarih gösterecek.

Önemli olan bizim küçük Avrupa, küçük Amerika olmadan, Anadolu kültürünün binlerce yıllık geçmişini doğru yansıtabilen bir Türkiye olmamız.

Aslında eksen kaymıyor, yerine oturuyor.

Onun için “Ey Türkiye medyası, titre ve kendine dön” diyorum.

Bu yazı 1,413 defa okundu.