0 0 0000

Ak ve Kara deniz: Suyun kaldırma gücü

Her ne kadar Kremlin ve Ankara, Karadeniz’in dengelerini kendi çıpalarına bağlayıp, özellikle ‘Batı gemileri’nin şevklerini kırdıysa da..

Üzerine de BP felaketini fevkalade değerlendirip boğazlara ferahlatıcı naneler attıysa da..

Çarşaf gibi Karadeniz’den bahsetmek hâla iddialı olabilir. Esasen Karadeniz’in tabiatı hırçındır.

Hele enerji yolları da, enerji yerleri de, stratejik kimi bölgelere ulaşım da bu rotalardan geçiyorsa.

Aralarında Rusya eski Başkanı Mihail Gorbaçov, ABD eski Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice, ABD eski Savunma Bakanı William James Perry’nin bulunduğu, çok sayıda politikacının, tarihçinin ve uzmanın da katılacağı “Dünya Liderleri Sempozyumu”nun gemi gezisi rotalarından biri de işte bu kıyılar olacak...

Ağustos sonundan Eylül ortasına kadar; Rusya, Gürcistan, Azerbaycan, Ukrayna ve Türkiye ziyaret edilecek.

Açıklandığına göre, “Karadeniz Bölgesi’ndeki kültürel ve siyasi bloklaşmaların, konuşma ve tartışmalarla masaya yatırılması planlanıyor.”

Keza, “nükleer silah sınırlandırılması, Rusya’nın Kafkaslardaki doğal kaynakların rolü ve stratejik önemi bakımından eski komşularıyla olan ilişkileri de masaya yatırılacakmış..

Dönüşte de İstanbul’da ağırlayacağız dostları!

Karadeniz dediğim gibi, Rusya ve Türkiye’nin ağırlıklarıyla abanıp, sızmaya çalışanlara sert baktığı bir bölge.. Fakat o kadar “değerli” ki, gözümüz hep üzerinde olmalı.

Akdeniz’de ise durum daha karışık.. Alman Şansölyesi Angela Merkel ile Rusya Devlet Başkanı Medvedev Güney Kıbrıs’a gidecek.

Akdeniz’in haylidir çırpınan sularını bilenler için bu ziyaret tüyleri diken diken ediyor olmalı.

Almanya AB içinde Rum yönetimini en destekleyen ülkelerden biri. Rusya da BM’de güney kesimine sırt veriyor.

Muhtemelen her iki ülke de bu ziyaretlerde güney kesimi ile çok sayıda anlaşma imzalayacak. Yine ikisi de Ekim-Kasım gibi olabilir. (Medvedev’in Ekim başı ama Merkel sadece ziyareti teyit etti.)

Elbette bu ziyaretleri sadece güney kesimine yapılmış olarak okuyamayız.. Daha çok “Akdeniz ziyaretleri” saymalıyız.

Doğu Akdeniz bu mânada bölgenin tüm çetrefilli konularının birbirinin içine girdiği, netameli düğümler oluşturduğu bir coğrafyaya dönüşüyor…

Yüzeysel bakışlardan öte, stratejik ve objektif sorulara, yanıtlara ihtiyaç var;

a) Sarkozy de, Barzani de, İran da Nabucco da olmak istiyor!. İsrail de istiyor mu?
b) İstiyorsa bunu almak veya diğerlerini engellemek için ne yapıyor?
c) Güney Kıbrıs, Türkiye’nin AB’ye yönelik müzakerelerde enerji başlığını kapalı tutuyor.. Buradan maksak sadece Türk karşıtlığı mı?
d) İskenderun’un stratejik liman olduğunu bilmeyen yok. Nerelere, hangi enerji yollarına, hangi denklemlere yol veriyor bu liman?
e) Madem öyle, bu limanın bir rakibi yok mu? Varsa neresi? Kimin limanı?
f) Tüm Akdeniz’in stratejik enerji noktaları ve bunların etrafındaki güçler savaşlarını bir haritada toparladığımızda kaç oyuncu, kaç menfaat, kaç savaş var?
g) Akdeniz’deki deniz ticaret filolarının en büyükleri hangi ülkelerin elinde?
h) Yunanistan’ın deniz kuvvetleri, filosu yakıtsızlıktan çakılıyken, petrol tankeri ile bindirilmiş Türk filoları yeni döndükleri görevlerden, yeni ama daha uzaklara gitmeyecek mi? Nereye, ne zaman? Buradan murad ne?

Bu yazı 5,011 defa okundu.